_ نمی دونم دقیقا باید از کجا شروع کنم.   ولی ماجرا بر می گرده به دوران دبیرستان.   وقتی که قرار بود رشته تحصیلیم رو انتخاب کنم برای دانشگاه   و برم و یه کاره ای بشم. فکر کنم اون دوران رو خوب یادته.   همه اصرار داشتن که من پزشک بشم.   و چقدز فشار

        فکر می کرد قرار است مقابل دیدگان یزدان ، در حالی که او هم داخل اطاق پرو حضور دارد ، لباسش را عوض کند و لباس جدید را بپوشد .       سر سمت اویی که سرش را به آینه نزدیک کرده بود و با اخمی نازک بر پیشانی ، آینه را بررسی می نمود

        بعد از هر حرفم.. چند ثانیه طول می کشید تا بتونه یه جواب پیدا کنه و بهم بگه.. کاملاً گیج شده بود و ناباور و می دونستم به همین راحتی.. راضی به همچین کاری نمی شه و باید بیشتر از اینا تحریکش کنم. – من… من نمی فهمم چی می گی.. به زور سعی نکن حرف

    _تو خیلی پرویی مگه نگفتم نمی‌خوام‌ پیشت بخوابم؟ ولم کن له شدم   بدون این که ذره ای اهمیتی بده به حرفم بده چشماش و دوباره بست و لب زد _بخواب   یکم‌ نگاهش کردم و دیدم واقعا جدی جدی داره می‌خواب و حرفم و نادیده گرفته… اخمام‌ و کشیدم‌ تو هم و سرم و بردم جلو این

        یاسمین با دیدن قیافه ی متین وحشت کرد. دست روی دهانش گذاشت و نگاهش سمت پله ها برگشت تا از نبودن ارسلان مطمئن شود…   _وای خدا…   مقابلش ایستاد و چشم چرخاند توی صورت کبودش!   متین لبخند زد: آقا حالش چطوره؟   یاسمین با بُهت سر تکان داد: خوبه. تو خوبی؟   متین زیر