۱۴ ساله بودم و مدتی بود که درگیر احساسات جدید و غریبی بودم که برای خودم هم عجیب بود… نگاهم هر شب از پنجره ی اتاقم به نور چراغ خانه ی مش حسن بود و عجیب دلخور بودم که چرا من هم مثل شیوا و مبینا در آن خانه نیستم… هنوز برای خودم شفاف نبود که دلیل این حس

همان پسرک بود و در چهارچوب در ایستاده بود و با پوزخند مرا نگاه میکرد. طوری که گویی با نگاهش کنترلم میکرد و اجازه حرکت نمیداد! با خودم فکر کردم نکند از آن پسرهای فیلم ایکس من باشد و در چشمهایش قدرت خارق العاده ای داشته باشد! بعد از دو سه سال این حرف را به معراج گفتم و حسابی

رضا نگاهی به مارال کرد که غرق فکر بود و انگار حواسش به پیرامونش نبود… دختر پولدار و زیبایی که همه چیز داشت ولی تنها بود. همیشه با خودش فکر میکرد خانم خبیری که فقط چند سال از دختر خودش بزرگتر بود چه دردی میتوانست داشته باشد که مثل هم سن هایش مشغول زندگی روزمره و ازدواج و بچه داری

اصلا چه کسی بود که مارال تنها دختر زیبا و عزیز کرده ی پرویز خان را دوست نداشته باشد. شاید فقط او… آن گمشده! نگاهی به کیکی که با خامه ی صورتی، صاف و تمیز پوشیده شده بود کرد و با خودش فکر کرد بی شک کیک صورتی که داخلش پر از شکلات مایع و کارامل باشد قشنگترین و لذیذترین

*** خلسه *** ((مقدمه)) برخی از آدم ها زندگیشان را در خلسه به سر میبرند. برخی در خلسه ی خود بزرگ پنداری… برخی در خلسه ی مال اندوزی و پول پرستی… برخی در خلسه ی شهوت و سکس… برخی در خلسه ی خودپسندی و حقیر شمردن دیگران… و چه سخت است که عاقبت در پایان عمر با تلنگری از خلسه

با سلام دوستانی که خواسته بودند وقتی رمان جدید نوشتم اینجا توی سایت اطلاع رسانی کنم، رمان جدید اسمش “خلسه” هست و در حال تایپه ازتون میخوام نظر بدید ببینم این رمان رو هم مثل بقیه ی رمانهام بصورت پارت به پارت و آنلاین بزارم، یا کامل بنویسم و یکجا پی دی افش رو بزارم؟ اینو هم بگم که رمان