سوالش سوال خوبی نبود. بودن من اینجا فقط یه دلیل داشت. اجبار! من اینجا بودن چون پای جبر در میون بود نه خواست خودم. نه متل و اموال برادر اون. نفس عمیقی کشیدم و درحالی که دستم همچنان روی دستش بود جواب دادم: -نه! بازم یه پوزخند زد و بعد هم بی توجه به جوابی که بهش

  _چشم ننه جان به روی چشمم. خاله راویس رو بغل کردم و گونه ش رو بوسیدم. _ممنون بابت زحماتتون خاله راویس واسه بچه ها سلام برسونید. صورتم رو بوسید و لبخند زد. _دورت بگردم خاله جان چشم بزرگیت رو می رسونم… مارو زیاد چشم به راه نذار. چشمی گفتم و با بوسیدن دوبارهی هردوشون با امیر علی از خونه

    باگریه سرم رو پایین انداختم وگفتم: _من حسودم آرش.. نمیتونم.. دست خودم نیست.. تونمیتونی درکم کنی.. نمیخوام تورو با کسی شریک باشم..   کشیدم توی بغلش و سرم رو به سینه اش تکیه داد و روی موهامو بوسه زد.. _میشه گریه نکنی عشقم؟ من اینجوری نابود میشم… اصلا میخوای بزنم زیر همه چی؟   بخدا که اگه توبخوای

  وقتی اشکی از دیدم خارج شد اشک هامو پاک کردم. من قبل از ازدواج، از گریه کردن بیزار بودم و گریه نمیکردم پس حالا هم تبدیل میشم به آدم سابق. برگشتم سمت ماشین و نشستم تو ماشین آرام نیستم اگه تلافی شو سر نازنین در نیارم. ماشین رو روشن کردم و راه افتادم سمت خونه و تمام اون عصبانیت

      بدون این که نگاهش رو از سقف بگیره به سختی دستش رو بلند کرد. صداش ضعیف و پر از بغض بود. _دستم… دستم رو بگیر دخترم! سریع جلو رفتم و دستای سرد و چروکیده ش رو بین دستام گرفتم. دستم رو به سمت بینیش برد و عمیق بو کشید. صدای هق هقش بلند شد، بی تعادل سرش

    دوباره پیام داد : چقدر هم آروم رانندگی می کنه عمو.   با چشمای گرد چند بار پیامش رو خوندم. چی گفت؟ از کجا می دید؟   برگشتم پشت سرمون رو نگاه کردم. داشت میومد ولی خیلی دور..   یه جوری شدم. انگار هم حس خوبی گرفتم هم بد.   برگشتم و نوشتم : چرا داری دنبال ما

        گندم گردن بالا گرفت و سرش را به پشت سر ، جایی که یزدان ایستاده بود چرخاند و چشم در چشم اویی انداخت که حالا فاصله اش را از پشت سر صفر کرده بود :       ـ تجربه خاصی که نمی خواد ………… به نظرم کار خیلی سختی هم به نظر نمی رسه ……..

        – به نظرت چند قدم فاصله اس تا در خونه اتون؟ چند دقیقه طول می کشه تا برم زنگشون و بزنم و داییت بیاد پایین و با من رو به رو شه.. با کسی که در نظرش سرش و کلاه گذاشته و الآن.. دوست پسر خواهرزاده اشه! یه کم ادای فکر کردن و درآوردم و خودم

    امیر، با سکوت به او خیره شد.   -بنال دیگه اه!   -خودت گفتی خفه بشم. صبرش تمام شده بود. وقت شوخی با اورا نداشت.   -امیر، میگی چی شده ،یا خودت و خبرت و از شرکت پرت میکنم بیرون.   با سر و شکل عاقل اندرسفیهانه نگاهش کرد..   -زن عمو زنگ زد گفت به یه بهونه

    داشتم چه غلطی میکردم؟ من از ارتکاب گناه با یاسر لذت میبردم. برام قرقی نمیکرد عاقبتش چیه …   گره حوله به حدی شل شد که کافی بود با یک حرکت کوچیک تمام ممنوعیانتم به نمایش در بیاد. خیره به چشم هاش شدم که انگار به خودش اومد. – نمیخوای بلند بشی؟   کاش میتونستم جواب منفی بدم.

    جاوید اخم کرد _زن داری بچه داری نوه و نتیجه داری که میگی زخمای زندگیم؟! پول ماشینت و چیکار کردی آیدین باز من دو روز بالا سرت نبودم بیبین کاراتو   این بار آیدین ساکت شد؟ با اخم فقط به جاوید نگاه میکرد و یه لحظه حس کردم شاید به خاطر حضور من چیزی نمیگه درباره ی ماشینش

      بسته سیگار را از جیبش بیرون کشید و بی میل زمزمه کرد   _ یارو کاربلده نترس سریع تمومش میکنه نه تو چیزی میفهمی نه اون   اون! منظور پسرش بود اهورا ملک‌شاهان   دستش را روی زنگ کنار در آهنی گذاشت و کام عمیقی از سیگار گرفت   لعنت به موقعیتی که در حال تجربه اش

    رابطه ی خونی چیزی نیست که بشه انکارش کرد….   امیرعلی با اون همه اظهار دوست داشتن و حرف های قشنگی که از آیندمون و از با هم بودنمون زد….گذاشت رفت…..انگار که اصن دیگه وجود ندارم براش…. دلم میخواد بهش زنگ بزنم ولی میدونم فایده ای نداره….اونی که باید بخواد و جلو بیاد نمیاد…..منم نمیتونم خودمو کوچیک کنم