صدای موزیک دیوارهارا می لرزاند رقص نورهای خاصِ کلاب را در کل دبی تنها می‌شد همانجا به چشم دید گارسون ها منظم پذیرایی می‌کردند و دود فضا را گرفته بود هاوژین ترسیده سرش را در گردن ارسلان فرو برد و او کلافه پوف کشید نباید بچه را از دلارای می‌گرفت پدر
_ میخوام تا بهت گفتم بالای چشمت ابروعه منو با بچم تهدید نکنی بچم … میشنوی ارسلان؟ بچه‌ی من … بچه‌ای که تو هیفده سالگی که همه دست راست و چپشونو تشخیص نمیدن من با چنگ و دندون حفظش کردم ارسلان مچ دستش را گرفت و محکم فشرد صدایش تهدیدآمیز بود _ خواب دیدی خیر باشه دخترحاجی مادر شدی
دلارای بی توجه به آن ها سمت پله ها دوید تحمل نگاه های سنگینشان را نداشت صدای آلپ‌ارسلان را می‌شنید که دستور میداد : _ حورا ، امروز نامزدی پسرِ عبدلحمیده بعد از مراسم میان اینجا نمیخوام نبودِ جمیله حس شه برای بچه‌ها ترجمه کن حواسشونو جمع کنن وارد اتاق شد
جمیله کمی عقب نشینی کرد _ اینجا اگر قرار باشه جواهر گم بشه سنگ رو سنگ بند نمیشه علیرضاخان بعدم حورا خودش دیده انگشتر دست بچه بوده دلارای هاوژین را روی زمین گذاشت و نگران مقابلش نشست از شدت خشم سرخ شده بود _ چی شده علیرضا؟ چه انگشتری؟ _ انگشترِ
دلارای سرش را روی زانویش گذاشت و پچ زد _ خدایا … این چه سرنوشتیه؟ چرا نمی‌تونم یک روزم شده خوشحال باشم؟ آلپ‌ارسلان کنارش نشست _ پاشو صورتتو بشور بگیر بخواب ، صبح شد هاوژین بیدار میشه نمیذاره بخوابی دلارای آرام پچ زد _ حق با بابام بود… ارسلان نچی
دلارای اما طاقت نیاورد بغض کرده سر تکان داد _ میایم حاج بابا … ارسلانم نیاد من و هاوژین میایم ارسلان با خشم غرید _ زن و بچه‌ی من بدون خودم تا پایین کلابم نمیرن! چه برسه یک کشور دیگه دلارای خدارا شکر کرد که حاجی صدای آرام او را نشنید
_ غر نزن هنگامه این روزا به اندازه کافی این بچه تِر میزنه تو سرم با غرغراش داشت میخوابوندش گذاشتم رو سایلنت بیدارنشه هنگامه با خنده ابرو بالا انداخت _ آفرین به تو ، بابای نمونه پوشکم عوض میکنی؟ دلارای آرام غرید _ بگو بده گوشیو بابام هنگامه بدون آنکه بشنود
دلارای خودش را عقب کشید زمان مناسبی برای روبرویی با هنگامه نبود او را دوست داشت و مدیون کمک های هنگامه و آزاده بود اما الان توان شنیدنِ گله و دلخوری‌اشان را نداشت ارسلان دوربین را مقابل هاوژین گرفت و هنگامه با ذوق نالید _ وای من دورت بگردم عمه … چقدر
هاوژین را کنار دلارای گذاشت و چپ‌چپ نگاهش کرد اینبار آنقدر خسته و بی جان بود که حتی کوچک بودن کاناپه و راحت نبودن جایش هم نتوانست مانع خوابیدنش شود نیمه شب بود که صدای ناله‌ای بیدارش کرد کلافه گوشه چشمانش را فشرد خیال کرد هاوژین است اما او نبود!
_ خوابم نبرد چون…. جمله‌اش را نتوانست تمام کند آلپ‌ارسلان با یک حرکت پتو را کنار زد و برزخی به صفحه روشن موبایلش خیره شد _ گوشی منو چرا قایم کردی؟ دلارای نگاهش را دزدید حوصله‌ی توبیخ های او را نداشت هاوژین را به خود چسباند و آرام زمزمه کرد
_ آشنا میشی ساینا موهای بلندش را پشت گوشش زد و آه کشید _ باعث افتخاره آلپ‌ارسلان! _ رواعصابش نرو _ باور کنم دوستش داری؟! _ رو اعصابش بری میره رو اعصاب من! منم کم طاقت … یهو دیدی زدم زیر این پروژه و طراح عوض کردم ساینا با پوزخند نگاهش کرد نگاهش پر از تاسف بود ارسلان اما
ارسلان کمرنگ اخم کرد و صورت کوچک هاوژین را میان دستش گرفت نمایشی سرش را پایین آورد و کنار صورت دخترک گرفت _ شبیهم نیست مگه؟ ساینا بهت زده پچ زد _ یاخدا … نه! ارسلان پوزخند زد _ آره _ دخترته؟! ارسلان گونه‌ی آویزان هاوژین را بوسید
به چشمان عصبی ارسلان خیره شد و پچ زد _ بوسیدنم یادت رفته؟ آلپ‌ارسلان خشمگین پچ زد _ یادمه ، نشونت بدم دیگه چی یادمه؟ _ چندساعت پیش نشون دادنیارو نشون دادی! دیدم ، چندان چنگی به دل نمی‌زد پشت دستش را چندین بار آرام روی گونه‌ی ارسلان کوبید و ادامه داد
_ مگه خواستی؟ _ خواستم … به جونِ هاوژین خواستمش ثانیه ای مکث کرد و دوباره ادامه داد _ خواستمتون! دلارای آب دهانش را فرو داد دیگر منطقش را به قلبش ارجحیت نمی‌داد! در دل به خود تشر زد “نذار خرت کنه… دروغ میگه” _ دروغ میگی
آلپ‌ارسلان ابرو درهم کشید دلارای پشت هم غیرتش را نشانه می‌گرفت و او از خودش شاکی بود که چرا تیرهای دلارای به هدف می‌خورد! مگر نه اینکه دخترک برایش آنقدرها هم مهم نبود؟! _ زنم و من نکردم رقاصه‌ی کلابم! وقتی پیداش کردم که رقاصه بود دلارای غرید _ من برای هیچکس