چندین بار تایپ کردم اما به جای سند پاک کردم نمیدونم خواستگاری تو این موقعیت چقدر درسته و این ماجرا ذهنمو درگیر کرده بود اگه هفته پیش بود قطعا از خوشحالی رو ابرا بودم ولی الان … با چیزایی که تازه فهمیده بودم ، نمیدونستم چیزی هنوز ازم پنهون کرده یا همینه ، هرچند این موضوع هم خیلی کوچیک نبود
با خستگی وارد خونه شدم ، سلام کردم و وارد اتاق شدم ، میلی به غذا نداشتم فقط میخواستم بخوابم ، پشت سرم رادمهر اومد تو اتاق _ برو بیرون میخوام لباس عوض کنم _ خبری که میخوام بدم خیلی مهمه ها کنجکاو نگاهش کردم _ چه خبری؟ _ مژدگونی میخوام _ مژدگونی بخوره تو …. _ نمیگم
ترجیح میدادم به چیزایی که شنیدم فکر نکنم ، حداقل الان دستاش نوازش وار توی موهام حرکت میکرد و کم کم چشمام خمار شد سرمو کمی تکون دادم و خیره اش شدم نگاهم کرد و لبخند کمرنگی زد و روی موهامو بوسید . …………………………………………………………… _ رسپینا ، عزیزم پاشو، دیرت میشه ها _ یکم دیگه بخوابم _ دیرت میشه قربونت
نه اون حرفی میزد نه من من تو فکر حرفاش و تلاش برای هضم چیزهایی که شنیده بودم اون غرق در گذشته ، کاری که کرده و عذابی که گرفتارشه حرفاش برام مثل یه کابوس بود چیزی که تعریف کرده بود با چیزی که الان مقابلمه زمین تا آسمون تفاوتشه یه آدم خوش گذرون و دختر باز ، یه آدم
نشستم روی مبل و منتظر نگاهش کردم و همزمان پتو رو تا گردنم بالا آوردم ، توی آشپزخونه داشت کاپوچینو آماده میکرد ، کافی مورد علاقه ی من و شدیدا توی فکر بود و گرفتگی و کلافگی توی حرکات و چهره اش مشخص بود دوتا ماگ هارو پر کرد و اومد سمتم و کنارم نشست و نگاهش خیره ی میز
برای اینکه بتونم کمی به خودم بیام زیر دوش مونده بودم و لباسام خیس به تنم چسبیده بود ، با همون لباس خیس روی پارکت های پذیرایی و کنج خونه دراز کشیدم و جنین وا تو خودم جمع شدم ، نگران بودم … نگران رادان … جواب تلفنشو نمیداد و من جز نگرانی کاری نمیتونستم با چیزی که دیده بودم
با شنیدن صدای مهیبی سریع و ترسیده چشمام رو باز کردم ، تصادف شده بود کل وجودم یخ زد با حال خراب رفتم اون سمت ، صدای داد مردم که میگفتن آمبولانس خبر کنین حالمو بدتر و بدتر میکرد میترسیدم برم جلوتر و ببینم از چیزی ک ترسیدم سرم اومده بی جون خودمو میکشوندم سمت خیابون ، صدای پچ پچای
_رسپینا _جانم _آماده شو یکم بریم بیرون چرخ بخوریم یکمم خرید کنیم _فکر میکردم از خرید با جنس مونث مشکل داشته باشی _ مشکل که دارم ، اما میخوام کمی وسیله بگیریم که هربار میای پیشم همه چیز داشته باشی اینجا ، تا قبل ازدواجمون _ مگه قراره بیام؟ _ یا با زبون خوش یا با زور _ اجباره
با لبخند کمرنگم به صدای آب و صدای رادان که سرتاسرش برای اذیت من بود گوش دادم ، اون لحظه که پیرهنشو دراورده بود ترسیده بودم حتی زیادی ترسیده بودم ، درسته علاقه داشتیم بهم اما این باعث نمیشد چنین رابطه ای رو قبول کنم ، نمیخواستم اعتمادی که خانوادم دارن بهم رو از بین ببرم و خودمو ندید
از اسنپ پیاده شدم و تو سالن انتظار منتظر و چشم به راه موندم ، با کلی مسخره بازی و حرف زدن تونستم رها رو راضی کنم ساعت پرواز رادان رو بهم اطلاع بده ، هرچند خودشم خبر نداشت چون رادان راضی نبود بریم فرودگاه سراغش و حرفش این بود که الکی چرا تا فرودگاه بریم و دو_سه
مثل همیشه نیاز بود ذهنمو خالی کنم برگه و خودکار برداشتم که رادمهر هم اومد کنارم . _تو کجا؟! _میخوام ببینم چه غلطی میکنی تقلید کنم . _مثل همیشه ؟ _دقیقا . لبخند زدم ، رادمهر از بچگیش با من بزرگ شد ، کلا منو رادمهر باهم بودیم و راحیل و ریما باهم ، رادمهر اخلاقای زیادیش شبیه من
_اگه اتفاقی نیوفتاده چرا دنبال من راه افتادی ؟! _به وظیفه ام عمل میکنم خانوم کلافه برگشتم و راهمو ادامه دادم ، قاعدتا قرار نبود چیزی بفهمم و این نفهمیدنه عذابم میداد. وارد آژانس شدم ، و کسی که از لحاظ چهره مورد اعتماد بود رو انتخاب کردم و راه افتادم . با اینکه دلتنگ رادان بودم اما این
بیست روز از اون ماجرا و رفتن رادان میگذشت ، طی یه قانون نانوشته نه رادان راجب اون موضوع حرف زد نه من جز یکبار که پرسیدم کار امیره که تنها جوابش نه بود و گفته بود بیخیال این ماجرا شم ،و تنها دیدم تعداد بادیگارد به سه نفر رسیده ، این مدت همش با آرام بیرون بودم ،
_رها چیشده ؟! بگو با چیزی که دیده بودم فقط میخواستم بدونم چیشده ، چرا همچین چیزی شده ، یکی از آدمای رادان زخمی شده بود و کل مردم اون اطراف جمع شده بودن ببینن چه خبره ، زیاد چیزی مشخص نبود اما خون مشخص بود _رها _منم نمیدونم رسپینا ، کارای شرکت دست منه ، یه ایمیل اومد
در خونه رو که رادان باز کرد ، کنار کشید تا اول من وارد شم ، اول از همه برقارو زدم و نشستم رو مبل ، بعد شام رادان گفت که فردا قراره بره وکمی قدم زده بودیم و حالا برگشته بودیم _رادان ، چمدونم رو یادم رفت ، برای لباس نیازه _تیشرت و شرتک من به نظرم عالی