با شنیدن صدای مهیبی سریع و ترسیده چشمام رو باز کردم ، تصادف شده بود

کل وجودم یخ زد با حال خراب رفتم اون سمت ، صدای داد مردم که میگفتن آمبولانس خبر کنین حالمو بدتر و بدتر میکرد

میترسیدم برم جلوتر و ببینم از چیزی ک ترسیدم سرم اومده

بی جون خودمو میکشوندم سمت خیابون ، صدای پچ پچای کنارم دلمو خون میکرد و منو ترسون تر

_ چقدر جوونه ، بیچاره غرقه خونه

_ آره بیچاره خانوادش این همه بچه بیار بزرگ کن که الان اینطور شه بیچاره

با شنیدن این حرفا هرچی دستم بود رو رها کردم و دوییدم سمت جمعیت

خدایا خواهش میکنم فکرم اشتباه باشه

خدایا التماست میکنم بلایی سر رادانم نیاد

خدایا ….

_ هرکی زده در رفته

به زور جمعیت رو کنار زدم و صداهای تو ذهنمو خفه کردم

با دیدن رادان پاهام شل شد اما …….

سرمو بالا گرفتم و شکر کردم که فکرم اشتباهه ، یه ماشین زده بود به یه موتوری و ترسیده در رفته بود ، خودمو رسوندم به رادان که نشسته بود کنار کسی که غرقه خونه .

با دیدن کسی که غرق خونه اسید معدم بالا زد ، یکی از محافظا بود ، دیگه حدس اتفاقات سخت نبود

کسی رادانو هدف گرفته اما موفق نشده ، شک نداشتم همونه که حتی قصد جون منو داشته

صدای عربده های رادان تو گوشم میپیچید

_پس این آمبولانس لعنتی کجاست ؟ طاقت بیار پسر ، طاقت بیار الان آمبولانس میرسه ، نباید چیزیت شه

کنار رادان نشستم ، اما انقدر نگران بود که متوجه من نشد .

با رسیدن آمبولانس و صدای اینکه نبض داره ، زنده اس باعث شد نفسمو بدم بیرون

اما من مقصر بودم من ، منی که از رادان خواستم بره برام ذرت بگیره ، اگه همچین چیزی نمیخواستم اینطور نمیشد ، قرار بود برگردیم ، نه رادان هدف میشد نه اون آدم با مرگ دست و  پنجه نرم میکرد ، عذا وجدان و پشیمونی مثل خره افتاده بود به جونم

با حس دستی که تکونم میداد نگاه ماتمو بالا آوردم رادان بود

_ پاشو رسونمت خونه باید برم بیمارستان

گیج نگاهش کردم حرفاشو میشنیدم اما نمیفهمیدم درک نمیکردم چی میگه

با دیدن حالتای گیج بودنم دستشو انداخت زیر شونم و بلندم کرد تاکسی گرفته بود هولم داد تو ماشین و خودشم نشست و آدرس داد

_ آقا عجله کن

بدنم شروع کرد به لرزیدن زیرلب با خودم حرف میزدم

_ تقصیر منه ، من نباید هوس میکردم ، اگه بلایی سرش بیاد چی ؟ ، خدایا تورو به بزرگیت قسم چیزیش نشه وگرنه من طاقت نمیارم

اگه ….اگه زن و بچه داشته باشی چی ؟ وقتی بهشون خبر بدن چی ؟ مادرش چی ؟

رادان صورت یخ زدمو تو دستاش گرفت

_ هیش ، آروم باش فدات بشم من ، هیچیش نمیشه ، تو مقصر نیستی ، خودتو مقصر ندون خوب؟ نمیذارم چیزیش شه ، میبرمش بهترین بیمارستانا ، تو فکر نکن بهش .

یاد آوری جسم غرق خونش بدنمو به رعشه انداخت

من مقصر بودم ، من احمق ، چطور خودمو ببخشم ؟ چطور مقصر نیستم ؟ کاش قلم پام میشکست نمیومدم ، کاش جلوی این هوس مسخره رو میگرفتم

رادان سعی داشت لرزش بدنمو متوقف کنه اما نمیشد ، نمیتونست ، آروم نمیشدم

با رسیدن به خونه منو به دست نگهبان سپرد و کیسه های خریدو تو پارکینگ پرت کرد تا سوار ماشین شد که بره دویدم سمتش اما نگهبان نگهم داشته بود و به ثانیه نکشید که رادان رفت

شاید کسی منو مقصر نمیدونست ، شاید هرکی جا من بود این حال و وضعش نبود ، اما با دیدن اینکه چطور غرقه خونه ، با اینکه اگه رادان بود چی ؟ اگه یکی از عزیزام بود چی ؟ اگه همچین خبری بهم میدادن چی ؟

با این حال خراب با این اگه ها با این فکر و خیال نمیتونستم سرپا بمونم ، خودمو رسوندم به داخل خونه ، باید خودمو جمع و جور میکردم

راننده اون ماشین من نبودم ، حتی هدف هم من نبودم که بخاطر من اینطور شه .

حتی تک تک این فکراهم نتونست جلوی اشکامو بگیره ………