– هی… ننه‌زری! همین ساده بودم که این همه بلا سرم اومد.   دانه‌ای دیگر از چاقاله برداشتم.   نگاهم را پی اردک‌هایی دواندم که پشت سر هم و منظم راه می‌رفتند.   از غاز‌ها می‌ترسیدم به‌خاطر همین ننه‌زری در یک قسمت باغ که فنس کشی داشت زندانی‌شان کرده بود.   – الان چی؟ الان خوشبختی؟   گربه

    لبهایم را با حرص روی هم فشردم تا ناخواسته چیزی نگویم. فعلا باید میشدم حورایِ باب میل قباد و مادرش. ذلیل، بدبخت، وابسته و تو سری خور.   برای راضی کردن قباد باید مدتی دندان روی جگر میگذاشتم و همه چیز را تحمل میکردم. اگر درمانی برایمان بود حاضر بودم هر خفتی را به جان بخرم. تحمل میکردم

    تک خنده‌ای از روی استیصال لب‌هایش را پوشش داد و به ارامی زمزمه کرد:   – دیشب مهمونی دعوت بودم…   حرفش را به اتمام نرسانده بود که ملورین متوجه‌ی منظورش شد!   محمدی که به قول خودش بی قید و بند بود، دیشب هم میان آغوشِ باز زنی دیگر سازش را کوک کرده بود.   با دلخوری

  سریع سرش رو بلند کرد و بهم نگاه کرد _پس چرا دروغ میگی میخوای بری پیش دخترا؟ لبخند زدم، چون فقط آرام بود که حتی موقعی که خودم هم قصد خراب کردن خودم رو داشتم هم بازم بهم شک نمیکرد اشکی:ببین عشقم من از همه دخترا متنفرم اونم بخاطر مرگ میکائیل… پس با بدترین روش ازشون انتقام میگیرم. وضعیت

      قبل از حرف زدن مکث کرد.   _ رئیس قبلا دعوت به ناهار فردارو قبول کرده تا موقعیت جناب قیمی رو تثبیت کنه. قول دادن که تا اخر هفته همه‌ی موانعو برای خانوادتون کنار بزنن‌.   خب پس هامین خان توی ماشین بود.   بلند شدم و کباب دست نخورده رو توی دستم گرفتم و قوطی نوشابه

      نسرین سرش را بلند کرد و موهایش را از مقابل چهره اش کنار زد ………… مطمئناً دختری که به کمکش آمده بود همان دوست دختر یزدان بود .       اما حتی یک ثانیه از بالا آمدن سر نسرین و از افتادن چشمانش در چشمان گندم نگذشته بود که گندم از دیدن و شناختن نسرین ،

        یه بار دیگه دستم حرکت کرد برای زنگ زدن بهش.. ولی نگاهم افتاد به صفحه لپ تاپ و دوربینی که توی اتاق جلسات نصب بود.. یاد اهمیت این جلسه افتادم و اینکه دیگه بیشتر از این نمی تونستم معطلشون کنم.. واسه همین گوشیم و گذاشتم تو جیبم و با قدم های بلند زدم از اتاق بیرون..

    #لاله   داشتم مواد ته‌چین را آماده می‌کردم.   زعفران و ماست چکیده، برنج و زرده‌ی تخم‌مرغ…   ظرف‌های کوچک کنار هم چیده را نگاه کردم.   چه ته‌چین‌هایی از آب در می‌آمد.   ظرف زرشک شسته را کنار دستم گذاشتم اما با صدای سپیده حواسم پرت شد و ظرف از دستم کف کانتر ریخت…   – لاله…

  ×××     آوا* شیرینی دیگه ای تو دهنم گذاشتم و خیره بودم به صفحه تلویزیونی که هیچی ازش نمی‌فهمیدم و همه ی فکر و ذکرم پی اتفاقای سه چهار روز پیش بود پوفی کشیدم و یاد فرزانی افتادم که تو این چند روز خیلی باهاش سرسنگین شده بودم و دیگه کار به کارش نداشتم هر چند فکر کنم