تک خنده‌ای از روی استیصال لب‌هایش را پوشش داد و به ارامی زمزمه کرد:

– دیشب مهمونی دعوت بودم…

حرفش را به اتمام نرسانده بود که ملورین متوجه‌ی منظورش شد!

محمدی که به قول خودش بی قید و بند بود، دیشب هم میان آغوشِ باز زنی دیگر سازش را کوک کرده بود.

با دلخوری و لب‌هایی جمع شده، تنش را تکانی داد و به ارامی زمزمه کرد:

– بذارم پایین!

محمد اما بدون توجه به حرف دخترک، تنش را محکم تر به دیوار کوباند و فاصله‌ی میانشان را به قدری کم کرد که سینه‌های برجسته‌ی ملورین به تخت سینه‌اش چسبیده بود.

دندان رو هم فشرد و برای کم کردن حسادتِ دخترکِ ناز پرورده‌اش گفت:

– باهاش نخوابیدم جوجم که لباتو اینطوری واسم بر میچینی!

دلخور موهای خوش حالت محمد را در پنجه‌هدی کوچکش گرفت و کمی آن‌ها را کشید و با معصومیتی کودکانه گفت:

– ولی پیشش روی یه تخت خوابیدی!

پر از طمع از رفتارِ ملورین، دندان‌هایش را روی برآمدگی سینه‌اش فشرد و گازی محکم از بالای سینه‌اش گرفت:

– آخ!

جای گاز گرفتگی‌اش را بوسه باران کرد و سپس کنار گوشش پر از حرص گفت:

– به موت قسم حتی دستمم بهش نخورد دردونه!

اینگونه که سر و صورتش را بوسه باران می‌کرد و قسم می‌خورد نمی‌توانست حرفش را باور نکند.

با این حال هنوز کمی دلخوری در لحن حرف‌ زدنش باقی مانده بود زمانی که گفت:

– دیگه…دیگه مهمونی نمیری؟ دیگه پیش دخترِ دیگه‌ای نمیخوابی؟ حتی…حتی…

ادامه‌ی جمله‌اش با بوسه‌ای که محمد روی غنچه‌ی لب‌هایش کاشت به اتمام رسید، خمار از لب‌هایش دل کند و زمزمه کرد:

– دیگه فقط تو! همش تو! مِن بعد فقط تویی دردونه! قربون حسودی کردنت بشم!

حرفش را زد و اینبار شانه‌ی عریانش را بوسه زد و دوباره ادامه داد:

– دلم میخواد همینطوری تو بغلم نگهت دارم، دلم میخواد وقتی لباتو اینطوری واسم پیچ میدی تا جون داری ببوسمت، دلم می‌خواد این تن و بدن سفیدتو مارک دار کنم، آخ ملو…آخ از دست تو دختر!

نخودی خندید و کمی تنش را از دیوارِ سرد فاصله داد و سپس گفت:

– میذاریم پایین؟ دستات درد میگیره.

تنش را از دیوار فاصله داد و گفت:

– یه نَمه بچه تو بغلم گرفتم اونوقت نگرانی دستم درد بگیره؟ مگه تو وزنیم داری؟ باید از این به بعد خودم لقمه بذارم دهنت که یه خورده پر و بال بگیری، گفته باشم من زن لاغر مردنی دوست ندارما!

ملورین بی حواس به اندام کوچکش نگاهی انداخت و خجالت زده گفت:

– یعنی منو دوست نداری؟!

تن کوچکش را روی زمین گذاشته و با لب‌هایی که سعی داشت به لبخند کِش نیاید گفت:

– یه چرخ بزن ببینمت!

ملورین گیج و متعجب دور خودش چرخی زد.

اندام زیبایش در تاپ دو بنده‌ی مشکی رنگ و شلوار خوش دوختش دیدنی بود.

سینه‌های گرد و تو پر، کمری باریک و باسنی گرد و پاهایی ظریف و کشیده! مگر میشد این زن با این ظرافت را دوست نداشت؟

نگاه خمارش را به سختی بالا کشاند و به ملورینِ متعجب نگاهی انداخت و گفت:

– بیا نزدیک تر.

انتهای موهایش را در دست گرفت و آهسته نزدیکش ایستاد و دوباره گفت:

– چاق بشم یعنی؟ یا…یا نکنه…نکنه چون ریزم…

حرفش را ادامه نداد و محمد متوجه‌ی منظورش شد، حرصی از شوری که در دلش افتاده بود گفت:

– یکی از خوبیای ریز بودنت میدونی چیه دردونه؟

سری به دو طرف تکان داد و محمد ادامه داد:

– خوبیش اینه که وقتی دعوامون شد میتونم بلندت کنم بذارمت رو طاقچه، بعد از اون بالا جیغ جیغ کنی و نیارمت پایین! چرا اینقدر جوجه‌ای تو؟

بعد دستش را روی کمر ظریفش سراند و بوسه‌ای میان دو ابرویش نشاند:

– بعدشم شما همینطوری که هستی خوبه، تو دل برو و خوردنی فقط باید یه خورد و خوراکت برسی که خدایی نکرده ضعیف نشی، همین الانشم پای چشمات داره گود میره خوشگل خانمم! باید خودم مراقب دردونم باشم دیگه!