ترسم یواش یواش می ریزد ،سرعت را بالا می برم و تا خود ویلا یک کله رانندگی می کنم .     به ویلا که می رسیم نگاهی سمت آن دو می اندازم .     پدر دختر غرق در خوابند، ناخودآگاه لبخند به لبم می اید که خیلی بادوام نیست .     این قاب

        مشت بعدی را هم به در بیچاره فرود می اورد .     دلم به حال آن چوب بی جان هم که عوض من سزا می داد هم می سوخت و کسی نبود این وسط به حال خود بلاتکلیفم دل بسوزاند .     – کجا بری عزیز ؟ کجا بری خانوم ؟ کجا بری وقتی

        نیمه شب است که به ویلا برمی گردد . ویلا در سکوت و خاموشی فرو رفته و طبیعی است که کسی این وقت شب منتظرش نباشد .       به این منتظر نبودن ها دیگر عادت کرده بود.   انگار نه انگار که با بدرقه صبگاحی او به محل کار می رفت و با استقبال

      …………….. چندمین نخ سیگارش است را خودش هم نمی داند فقط می داند که سیگار را با سیگار روشن می کند و زیر سیگاری سراسر پوکه سیگار است.     – خودتو خفه کردی ! پدر کشتگی داری با خودت تعارف نکن بگو !       پشت دست بر چشم های که یک شبانه روز هم

        رانندگی می کند بی هدف بی آنکه مقصدی داشته باشد از قبلکوچه ها و خیابان ها را می پیماید .   نمی فهمد چطور سر از خانه‌ای در می آورد که به عزیزترینش در آن تجاوز شده بود .       دندان بهم چفت می کند و بی لحظه‌ای درنگ پیاده می شود .  

        دیگر نمی بینمش ، اشک محوش می کند ، حتی اصراری به پنهان کردن اشک از او هم دیگر ندارم .     – گفتی برمی گردی . خر بودم خام بودم هنوز فکر می کردم سرت بره قولت نمی ره ولی مگه تو همونی نبودی که قول دادی خوشبختم می کنی ؟      

      ابتدا نگاه ناباورش عایدش می شود و بعد مشت و لگد و جیغ گوش خراشش .       بی وقفه جیغ می کشد و کمک طلب می کند و با لگد و خنچ کشیدن سعی دارد که از خود محافظت کند .     دستش را می گیرد ولی بلندتر فغان می کند .    

      نادیده اش می گیرم و زیر گلوی آوا را می بوسم. انگار نه انگار که اویی هم هست.   – فکر کردی منتتو می کشم ؟     نیشخند میزنم و رک می گویم :     – تو چی فکر کردی با منت کشی خر میشم ؟ به خاطر دخترم نبود یک لحظه هم تحملت نمی

        تلخ میشوم تلخی می کنم با اویی محبوب میخواندمش یک‌ زمان .   – دیگه میگی توکا با تاکید بر الف دلم نمی لرزه قند تو دلم آب نمی‌شه …     نفس عمیقی می کشم و قفسه سینه ام تیر می کشد .   غلت می‌زنم و پشت به او رو به دیوار به پهلو

        پشت دستش را با چشم تر می بوسم این مادر کم حق به گردنم ندارد . کم زحمتم را نکشیده .   – منو ببخشین مرحمت جون .     سرم را می بوسد و می گوید :   – مادر مگه از دخترش کینه می کنه ؟   بغلم می گیرد و بغضم می‌شکند بالاخره

      زبان سرخی دارد ، به آبی چشمانش نگاه می دوزد . لنز است طبیعی نیست . دماغش هم حتی عملی است .     لبانش هم از ژل بی نصیب نمانده حالا که دقت می کند گونه اش هم بی دست کاری نیست .     بیتا با قر و غمزه دست به بازویش می کشد و

  +++++++   با سرعت میان ماشین‌ها لایی می کشد و زیر چشمی به او که دست به پهلو به خود می پیچد و سر به داشبورد تکیه داده نگاه می کند .       نوچی می کند و رادیو را می بندد . حوصله گوینده پرچانه را ندارد .     نگاهش به جلو است وفکرش عقب .

        فقط یه نگاه چپی اکتفا می کند و حسام دست در دست عمه اش ظاهر می شود . هنوز دمغ است .     نگاه از حسامی که دمغ است و حسابی توی پر کوچکش خورده برمی دارد و به خواهر جوانش می دهد .     – سلام داداش . از این طرفا ؟  

        شرم گونه ام را گلگون می کند ، خجالت می کشم از او که هیچکس من نیست جزء دوست شوهرم و برادرزاده ناجی ام .     تند تند اب دهان قورت میدهم ، به تنها چیزی که احتیاج دارم این است که از خیر رفتن به دست آب بگذرد .   حتی احتیاجم به این

        -پس چرا اباطیل تحویل من میدی ؟ بهتون میزنی ؟   – بهتون نیست عین حقیقته .   – کو سندش کو مدرکش ؟ چه معلوم زنه بد بستونی نداشته با اون ارازل …‌ استغفرالله ….     رگ گردنش باد می‌ کند از حرفی که حاجی می زند مراعات حال مریضش را می کند که