……………..

چندمین نخ سیگارش است را خودش هم نمی داند فقط می داند که سیگار را با سیگار روشن می کند و زیر سیگاری سراسر پوکه سیگار است.

 

 

– خودتو خفه کردی ! پدر کشتگی داری با خودت تعارف نکن بگو !

 

 

 

پشت دست بر چشم های که یک شبانه روز هم نیامده میگذارد و خشدار می گوید:

 

 

– بکش بیرون دادا حال ندارم .

 

 

می نشیند و از گوشه چشم با حالت عاقل اندرسفیهی نگاهش می کند .

 

 

– چشم بسته غیب می گی ؟ اینو که خودمم دارم می بینم، چراشو بگو !

 

 

بی آنکه لب از لب باز کند نگاهش می کند و حامد ابرو بالا می دهد .

 

 

– حرف نمی زنی نه؟

 

 

کامی از سیگارش می گیرد .

 

 

– گفتم بکش بیرون نگفتم تا دسته بکن توم که .

 

 

– دردت چیه ؟

 

چین به پیشانی‌ می اندازد .

– لاعلاجه !

 

حامد نوچی می کند .

 

 

– اینکه نشد !

 

 

صدای گوشی مجال جواب را می گیرد ، خودش بود منتظرش بود ، برمی خیزد و کوتاه و شتاب زده می گوید :

 

 

– برمی گردم.

 

 

 

#پارت425

 

 

– تو نگران من نباش بلدم قورتش بدم … پسرمو برای نشون دادن حسن نیتت بیار برام تا به بعدش برسیم به اقامت و …

 

 

دست مشت می کند . مسلط بودن به خود سخت بود ولی مسلط می ماند .

 

– کجا ؟

 

 

– میگم بهت ،عجول نبودی مهبد سپه سالار !

 

 

 

– بتازون خوب وقت تاخت و تاز منم می رسه!

 

 

می خندد :

 

– کم نتاختی ! اینا تاوان تاخت و تاز خودته مهبد سپه سالار ، ادرس رو برات اس ام اس می کنم . به نفع خودته که کلکی تو کار نباشه …

 

 

بوق ممتد در گوشش می پیچد .

 

 

مشت گره کرده اش را به تیر برق می کوبد و فریادش را خفه می کند در گلو .

 

 

 

 

 

صدای گوشی مجال جواب را می گیرد ، خودش بود منتظرش بود ، برمی خیزد و کوتاه و شتاب زده می گوید :

 

 

– برمی گردم.

 

 

از مغازه بیرون میزند و تماس را برقرار می کند .

 

 

– سلام پسر حاجی روبراهی ؟

 

– می خوام ببینمت .

 

 

می خندد . خنده ای بلند و توأمان با عشوه .

 

 

– زرنگی ؟ یا منو پشت گوش مخملی دیدی کدوم؟

 

 

-از پشت گوشی می خوای معامله کنی ؟

 

– پس اهل معامله هستی خوبه!

 

نفس عمیقی می کشد تا بر خود مسلط شود .

 

– کجا ببینمت ؟

 

 

– زوده حالا !

 

 

– پسرتو نمی خواستی مگه ؟

 

نوچی می کند .

 

 

– پسرم و ارثیه شوهرم و اقامت کانادا !

 

 

– لقمه‌ ات گنده است نپره تو گلوت .

 

– تو نگران من نباش بلدم قورتش بدم … پسرمو برای نشون دادن حسن نیتت بیار برام تا به بعدش برسیم به اقامت و …

 

 

دست مشت می کند . مسلط بودن به خود سخت بود ولی مسلط می ماند .

 

– کجا ؟

 

 

– میگم بهت ،عجول نبودی مهبد سپه سالار !

 

 

 

 

 

 

…………

 

 

سفت بغلش می گیرم این ناجی مهربانی که نمی رنجید به دل نمی گرفت از محبتش کم نمی شد .

 

 

زیر گوشش نجوا می کنم .

 

 

– دلم براتون یه ذره شده بود.

 

 

– فدای دلت بشم مادر منم …

 

 

آوا از توی کریرش ذوقش را می کند ،بلند بلند می خندد و دستش را تکان می دهد . مرحمت جون سمتش می رود .

 

 

– آخ دورت بگردم که نیستی من یه چیزی کم دارم .

 

 

سر و صورت دخترکم را بوسه باران می کند و یک ریز قربان صدقه اش می رود . دست به سینه می شوم و با لبخند نگاهشان می کنم .

 

 

 

دخترکم را توی بغل تاب میدهد‌.

 

 

– زندگیت به رواله مادر ؟

 

 

نبود ، زیر یک سقف بودیم و از هم می گریختیم . این ویرانه را امید آبادی نبود .

 

 

– هست ؟

 

بغض به گلویم چنگ می زند .

 

– راضی شده به طلاق .

 

 

 

 

 

#پارت427

 

اوا به بغل می نشیند ،منم هم می‌نشینم . گلویم می سوزد . نگاه پر آبم را میدهم به گل قالی .

 

 

سکوت مرحمت جون کمی طولانی می شود .

 

 

خاتون برای پذیرایی می آید ، او که تنهامان می‌گذارد بالاخره مرحمت جون هم به حرف می آید .

 

 

 

– اینکه بغ کردن نداره مگه همینو نمی نمی خواستی ؟

 

 

 

– چرا !

 

– پس چرا این حالی ؟ دلت باهاش هست مگه ؟

 

سر بلند می کنم .

 

 

– نگاه کن منو .

 

ناچار نگاهش می کنم .

 

 

– هست توکا ؟

 

– نیست !

دروغ می گفتم !

 

– چشمات اما میگه هست … چرا بهش فرصت دوباره نمیدی ؟

 

 

– شاید چون اون دیگه نمی خواد !

 

اعتراف تلخی بود و خودم حیران مانده بودم چطور قادر به اقرار شده بودم .

 

 

بغضم را میخورم . اوا در آغوش مرحمت جون آرام است .

 

 

 

– زندگی مگه بچه بازیه هی شل کن سفت کن ؟

 

 

شانه میدهم بالا و او نوچی می کند .

 

– اینکه نشد امروز عاشق فردا فارغ …. توکا ؟

 

لب زبان می کشم .

 

– جان ؟

 

به سر آوا بوسه می نهد .

 

– اگه دلت باهاشه تو هم یه قدم وردار …

 

ان شبی که به تجاوز منجر شد مگر قدم برنداشتم آخرش چه شد ؟

 

چرا راه دور بروم ؟ همان شب بد مستی مگه قدم برنداشته بودم ؟ چه عایدم شده بود

 

– که آخرش چی بشه ؟ ادامه زندگی رغبت میخواد مرحمت جون من ندارم …

 

 

– نداری یا نمی خوای داشته باشی ؟

 

 

شانه بالا میدهم .

 

– چرا از خودت پذیرایی نمی کنید ؟ میوه بذارم ؟

 

 

– این یعنی ادامه ندم ؟

 

 

 

 

#پارت428

 

از زور خجالت لب می گزم و سر در یقه فرو می برم .

 

 

– این چه حرفیه مرحمت جون ؟

 

– سرتو بالا بگیر .

 

 

با خجالت و کلی سرخ و سفیدشدن سر بلند می کنم و او خیره در چشم هام لبخند مهربانی می زند .

 

 

– من یه چندتا پیرهن بیشتر از تو پاره کردم …. سرد و گرم روزگار چند صباحی بیشتر از تو که جا دخترمی چشیدم … به خودت و اون مرد یه فرصت دوباره بده … یه قدم رو به جلو بردار نگو نمی‌شه وصله پینه کرد … باشه توکا ؟

 

 

حس می کنم میان منگنه مانده ام.

 

با این همه اما می گویم باشه که حرفش زمین نماند و خیال نکند آب در هاون کوبیده است این همه وقت..

 

 

 

‌………….

 

از گوشه چشم به حسام که با فراغ بال به بستنی‌اش لیس می زند نگاه می کند و پشت گوشی پچ می زند :

 

 

– کجا ببینمت ؟

 

 

– پسرمو آوردی ؟

 

 

 

 

 

#پارت429

 

پوف بلندی می کشد و عرق از پیشانی می گیرد و به سیاهی بی انتهای شب می نگرد و بی حوصله محض از سر باز کنی می گوید :

 

 

– میخوای گوشی رو بدم دستش صداشو بشنوی خودت ؟

 

 

 

– وای به حالت کلکی تو کارت باشه مهبد سپه سالار آبروتو می کنم سر چوب به جون حسام … کاری می کنم نتونی سر بلند کنی …

 

 

دندان برهم می فشرد .

 

– آدرس!

 

 

– اس ام اس می کنم برات .

 

 

مهبد بی حرف تماس را قطع می کند ، حوصله شاخ و شانه کشیدن هایش را ندارد .

 

– عمو ؟

 

– جان ؟

 

– جدی جدی منو می خوای ببریم پیش مامان ؟

 

دستمالی از جعبه دستمال کاغذی برمی دارد و دور دهان نوچ حسام را پاک می کند .

 

 

– مگه همینو نمی خواستی عمو ؟

 

کودکانه هومی می کشد .

 

 

از سمت بشرا پیام می آید .

 

 

 

 

 

#پارت430

 

 

آدرس یک رستوران را داده است ، رستوانی در وسط شهر پر ازدحام و پر رفت و آمد . مو لای درز نقشه بشرا نمی رود .

 

 

تای ابرو بالا می اندازد و حرکت می کند سمت آدرس .

 

 

به پست ترافیک نمی خورد و راس ساعتی که وعده داشتند می رسد .

 

 

سوئیچ را می دهد به دربان و به حسام اشاره می زند که پیاده شود .

 

 

– مامانم ابنجاست ؟

 

دست کوچکش را میان دست می گیرد و هوم بی حوصله ای می گوید و راه می افتد .

 

 

حسام می خواهد بیشتر سوال پیجش کند ولی از اخم های درهمش حساب می برد و سکوت می کند .

 

 

مهبد میان سالن رستوان چشم می چرخاند پی زنی که آفت زندگیش شده بود .

 

 

 

بالاخره او را پیدا می کند .

 

 

دنج ترین جای ممکن را برای نشستن انتخاب کرده است .

 

 

حسام با دیدنش سر از پا نمی شناسد بی توجه به آدم های اطراف مادرش را صدا می زند .

 

 

 

 

#پارت431

 

 

دستش را رها می کند و پسرک خیز برمی دارد سمت مادر افعی ‌اش .

 

 

بشرا بغل باز می کند و مهبد با بی رغبتی دست در جیب نگاهشان می کند .

 

 

بشرا صورت حسام را غرق در بوسه می کند .

 

– قربونت برم مامان … قربونت برم همه کسم … دار و ندارم …

 

 

مهبد بی تعارف صندلی عقب می کشد و می نشیند . بشرا به پهنای صورت اشک می ریزد .

 

خوب که پسرکش را می بوسد و می بوید به سر میز بر می گردد و مقابل او می نشیند .

 

 

مهبد دستمالی سمتش می گیرد ، آرایش چشمش بهم ریخته و پخش و پلا بود .

 

 

– فکر نمی کردی آسی به این بزرگی داشته باشم مهبد سپه سالار ؟

 

 

سپه سالار را با نوعی تحقیر ادا می کند . دستمالی که بشرا از گرفتنش امتنا کرده را میان مشت می فشرد .

 

 

پوزخند می زند .

 

– نه !

 

 

 

 

#پارت432

 

 

بشرا تای ابرو بالا می دهد ،در این فاصله آب زیر پوستش رفته بود ، مو رنگ کرده و ژل هم تزریق کرده بود حتی !

 

 

– خوبه که خودت هم اعتراف می کنی ازم رو دست بدی خوردی عزیزم .

 

 

گارسون سر میز می آید ، نگاهی اجمالی به منو می اندازد و سفارش استیک می دهد .

 

مرد گارسون رو می کند سمت بشرا .

 

– شما خانوم ؟

 

 

– شیشلیک با مخلفات … سالاد فصل ماست و ترشی و نوشابه …

 

نیشخند لوندی می زند.

 

– اشتهام نمی دونم چرا باز شده عدل همین امشب ؟ تو نمی دونی عزیزم ؟

 

 

مهبد گارسون را مرخص می کند و بشرا پا روی پا می اندازد .

 

 

– شنیدم هوای تورنتو عالیه ..

 

 

– خوش اشتهایی …

 

دست درهم قلاب می کند و طره مویی آمده در پیشانی اش را عقب می دهد .

 

 

– قرارمون که یادت نرفته ؟ هوم ؟

 

 

 

#پارت433

 

– خوش اشتهایی …

 

دست درهم قلاب می کند و طره مویی آمده در پیشانی اش را عقب می دهد .

 

 

– قرارمون که یادت نرفته ؟ هوم ؟

 

چانه بالا می دهد . یادش نرفته بود مو به مو را یادش بود .

 

– باید بهم وقت بدی ! اقامت گرفتن کار یکی دو روز نیست ، خاله بازی نیست .‌.. زمان لازمه …

 

 

بشرا چشم تنگ می کند . ابرو بهم نزدیک می کند .

 

 

– مثلاً تا کی ؟ می دونی که من ادم صبوری نیستم ؟

 

 

نیشخند می زند .

 

– حسام برای نشون دادن حسن نیتم کافی نیست ؟

 

 

دست می برد زیر چانه . سر جلو می آورد و پچ می زند :

 

 

– نمی دونم چرا حس می کنم ریگ داری تو کفشت !

 

 

شانه بالا می اندازد و جرعه‌ای اب می نوشد :

 

– چاره ای جزء اعتماد داری ؟ می تونی اون فیلم رو پخش کنی ! منم با مدارکی که دارم ازت شکایت می کنم… اعاده حیثیت می کنم و تهش هم چیزی دستتو نمی گیره حتی پسرت … می تونی هم اعتماد کنی و هم به اقامت کانادا برسی و هم به پول و پسرت !

 

 

 

 

#پارت434

 

ابرو بالا می اندازد و با حالتی بین استهزاء و تردید می گوید :

 

– مدارک ؟

 

باد به غبغب می اندازد و پا روی پا و به نیشخندش می گیرد .

 

– منو اونقدر پپه فرض کردی که با چنته خالی بشینم سر یک میز با تو ؟

 

 

مردمکش می لرزد ،به وضوح جا میخورد اما خودش را نمی بازد . لب ماتیک خورده‌اش را زبان می کشد .

 

 

– نمی خوای یه چشمه از مدارکت رو روکنی ؟

 

 

گارسون به سر میز می آید ، هردو به ناچار سکوت می کنند تا میز چیده شود .

 

 

 

حضور حسام هم که با تبلتش مشغول بود حس نمی شد .

 

 

گارسون که از میز فاصله می گیرد مهبد به حرف می آید:

 

 

– یه چشمه اش رو اون وقتی رو می کنم که خلاف قرارمون پیش بری … زوده حالا ‌…

 

بشرا لبخند اغواگری می زند .

 

– و ارثیه شوهرم ؟ تکلیف اون چی می‌شه ؟

 

با خونسردی جرعه‌ای از نوشیدنی‌اش می نوشد .

 

– شوهر سابق !

 

 

 

 

 

بشرا لبخند اغواگری می زند .

 

– و ارثیه شوهرم ؟ تکلیف اون چی می‌شه ؟

 

با خونسردی جرعه‌ای از نوشیدنی‌اش می نوشد .

 

– شوهر سابق !

 

بشرا چشم گرد می کند .

 

– یعنی حالا غیرتی شدی با همین حرف ؟

 

پوزخند می زند .

 

– صرفاً خواستم یادآوری کرده باشم .

 

بشرا ناخنوکی به سالاد می‌زند .

 

– خب همین شوهر سابق …

 

صاف در چشمان اغواگرش نگاه می کند .

 

 

– ارث و میراث شوهرت دست من نیست این یک ، حاجی سرومرگنده ست ،رو پا است و خودش اختیار داره مالشه این دو … بعدشم کی تا حالا ورثه فرزند متوفی از پدربزرگ زنده ارث برده که این دومین بار باشه ؟ قانون تا این حد هم سرت نمی شه ؟

 

بشرا با صورتی سرخ می گوید :

 

– می دونی با اون فیلم و عکس.هایی که دستمه چیکارها که می تونم بکنم ؟

 

 

 

شانه بی قید می اندازد بالا .

 

 

– امتحانش ضرر نداره ، می تونی خریت کنی و پخششون کنی اون وقت من هم به زبون دیگه‌ای باهات حرف می زنم . یادت که نرفته تو عن و گه خودت دست و پا می زدی و اجازه رفتن تا مستراح رو هم نداشتی ؟ هوم ؟

 

 

 

#پارت435

 

دو دکمه بالای پیراهنش را شل می کند و پشت فرمان می نشیند .

 

 

ایرپاد را در گوشش تنظیم می کند و درحالی که نگاهش به سطل مکانیزه ای است که دورش مگس می چرخد می گوید :

 

 

 

– می خوام عین سایه تعقیبش کنی ..‌ آقا خواب موندیم .. آقا گلاب به روت رفتیم خلا در رفت نداریم !

 

 

– چشم آقا ، چهار چشمی می پایمش …

 

 

لب زیرینش را دندان می زند .

 

 

– میخوام ببینیم با کی حشر و نشر داره … به کی وصله … کی فرمونش رو می بره …

 

– شبانه روز زاغ سیاهشو چوب می زنیم آقا !

 

 

روی فرمان ضرب می گیرد .

 

– بیینیم و تعریف کنیم .

 

 

– رو سفیدتون می کنیم آقا ..‌ با ما امری نیست ؟

 

– عرضی نیست .

 

نیمه شب است که به ویلا برمی گردد . ویلا در سکوت و خاموشی فرو رفته و طبیعی است که کسی این وقت شب منتظرش نباشد .

 

 

 

به این منتظر نبودن ها دیگر عادت کرده بود.

 

انگار نه انگار که با بدرقه صبگاحی او به محل کار می رفت و با استقبال او به خانه برمی گشت .