سکوت ماشین را فرا گرفته بود و رستا هم توی خودش غرق بود. امیر نگاهی بهش انداخت و عاصی از این سکوت ابرو در هم کشید. -چرا حرف نمی زنی…؟! رستا نیم نگاهی بهش انداخت. -حوصله ندارم. این مسئله باید امشب برای همیشه تمام می شد. -یه مسئله پیش پا افتاده ارزش این حالت و نداره… دوست ندارم

        لحظه ای مونا جا خورد و ترس توی چشم و نگاهش از نگاه تیز رستا دور نماند. مونا سعی کرد حفظ ظاهر کند. – دیوونه شدی، چه آتویی…؟! این کارا در شان من نیست…!!!     رستا پوزخند زد. -مگه من گفتم چه کاری که این طور زرد کردی…؟!   مونا آرامشش را از دست داد.

        دست روی پیشانی گذاشته و به اتفاقاتی که افتاده فکر می کند. رفتارهای ناپخته رستا اقتضای سن و نشان از بی تجربه بودنش بود…     اما یک مالکیتی هم این وسط بود که برای مرد و زن یک طور تعریف می شد… واکنش رستا موقع حرکت مونا نشان از مالکیتش بود یا حتی خودش هم

        وجود رستا کمی آرام شد اما نخواست نشان بدهد که کوتاه آمده…!!!   -توجیه خوبی نیست امیر…. اگه یکی به قول خودت نامحرم بیاد دست من و بگیره تو چیکار می کنی…؟!     امیر از کوره در رفت و یک قدم بلند سمت رستا برداشت. خشم داشت و به سختی داشت خودش را کنترل می

        آخرین ظرف را هم توی کابینت گذاشت و سمت سایه برگشت. -وای کمرم شکست… چقدر ظرف بود…؟!     سایه هم کمر راست کرد و با غرولندی گفت: این خودشیرین یهو کجا رفت…؟!     رستا حواسش جمع شد. نگاه سایه کرد و بلند شد… از آشپزخانه بیرون رفت و سرکی توی سالن کشید اما مونا

        عماد با نگاهی خاص براندازش کرد. البته حاضرین حتی خود ملیحه خانوم هم کنایه توی حرفش را گرفت و گفت: صد درصد شوهرش مرد خوشبختیه که ببینه تو این دوره زمونه حیا و نجابت چیز دیگه ایه…!!!     رستا نیشگونی از پهلوی سایه گرفت و با حرص گفت: این تا دختر زشت رو به امیر

      امیر کنارش رفت و درست پشت سرش قرار گرفت… از توی آینه با شیفتگی نگاهش کرد… موهایش را به پشت سرش برد و جای کبودی روی گردنش را طرف آینه چرخاند و سپس رویش را بوسید…   -من چطور شب رو بدون تو سر کنم رستا…؟!   رستا چشم بست و سعی کرد نفس های عمیق بکشد

        از رستا جدا شد و نگاهش به اشک گوشه چشم دخترک خورد و قلبش درد گرفت…   رستا سعی کرد جدا شود اما امیر نگذاشت… -کجا…؟!     رستا دستش را روی گردنش گذاشت و با چشمانی اشکبار آخی از دهانش خارج شد که امیر دستش را پس زد و نگاه گردنش کرد…   رد دندان

      امیریل وا رفت. دوری کرده بود تا برچسب سواستفادگی به پیشانی اش نخورد. وگرنه از خدایش بود این عروسک را صاحب شود و در مالکیت خود دربیاورد…!!!     -چه ربطی داره…؟!   رستا رو به رویش ایستاد… -ربطش و تو بگو… چطور ادعا داری زنتم و نمی دونی وظایفت در مقابل زنت چیه…؟!     امیر

        رنگ از رخ رستا پرید. -رفت سایه… پیامم رفت…!   سایه با تعجب نکاهش کرد. -چه پیامی…؟!     رستا لب گزید. -مرتیکه خر…!   چشمان سایه درشت شد. -این و دیگه از کجا درآوردی…؟!     لب برچید. -فقط خواستم حرصم رو خالی کنم ولی رفت سایه حالا چه خاکی تو سرم بریزم…؟!    

      نفس در سینه اش حبس شد. لحظه ای رستا حساب برد…. آب دهان فرو داد. -نکردیم…. یعنی سکس نداشتیم…!!!     سایه با حرص و عصبانیت نگاهش کرد. -یعنی رستا خاک تو سرت که عرضه اینم نداشتی…!!! اصلا اون امیر دیوونه چطوری تونست ازت بگذره…؟!     رستا نفسش را آزاد کرد. -یه شورت لامبادا سفید پوشیدم

        لبش را کوتاه بوسید و جدا شد. نگاهش را به چشمان روشن و پر آب دخترک داد. -یه قطره اشک بریزی من می دونم و تو…؟!     بغض رستا شکست و هق هقش هوا رفت…! -خیلی… بیشعوری امیر… تنهایی… ترسیده… بودم…!     امیر دوباره در آغوشش کشید و روی موهایش را بوسید. -خیلی خب

        با دیدن من حرف در دهانش ماند. نگاهش از بالا تا پایین اندامم رفت و برگشت.   لبخندی به رویش زدم و دستی توی موهایم کشیدم… خرامان سمتش قدم برداشتم. نگاهی بهش انداخته که لباس پوشیده و آماده بیرون رفتن بود…   -به سلامتی جایی تشریف می بردین…؟!   بی هوا بازویم را گرفت و سمت

        امیریل جا خورد… -انگار دیشب بهت خوش گذشته…؟!   نیش رستا باز شد. -هوممممم دوسش داشتم… خوب بلدی..!     امیر خندید اما می دانست اگر همین طور ادامه دهد این دفعه دیگر کار به جاهای باریکتری می کشد…   خودش را بالا کشید که دخترک چشمانش درشت تر شد و همراه مرد بالا آمد…  

        نفس های کشدار مرد نشان از حال خرابش داشت و مکثش پای قولی بود که به ستاره خانوم داده وگرنه همین امشب دخترک را به زیر خودش می کشید.     ولی در برابر این فتنه مقاومت سخت بود. دل به دلش داد. -مثلا چطوری می خارونی…؟!     چشمان دخترک پر از شراره های آتش