#فصل دوم   – بیا بشین…. آرتان به لیوان آب بیار! سمت آشپزخونه میرم… دیگه بدتر از این که به خانواده ها برسه امکان نداره… لیوان آبو سمت زن عمو میگیرم و مقابلش میشینم… عمو میگه: – واسه چی رفته دلی عموجان؟ کی رفته؟ _ویارش شدید شده… ویارشم به منه……

فصل دوم   – بیا اتاق قدیمی خودمو نشونت بدم همراهش میرم یه سالن یه اتاق با در سفید. درو باز میکنه.. یه تخت یه نفره ی چوبی با میز تحریر و صندلی و یه پنجره ی بزرگ کنار تخت لبخند میزنم: – دنجه! – ناقابله بیرون باش یه کاری…

فصل دوم   – بزار حفظ شه! – دیگه بفهمم جواب تلفنشو دادی همین رشته‌ی نازک بینمونم پاره میکنم دلی. – چشم شب بخیر.   «**آرشام**»   – پاشو خودتو جمع کن بریم گناه داره دختره تدارک دیده! لگدی به پام میزنه و از جا می پرم – نچ دایی…

فصل دوم     حتی صدای نفساشو نمیشنوم… عصبیم… فکر نمیکردم برسم به جایی که بخوام زندگیشونو درست کنیم… عجب دنیای مزخرفی… – گفتی منو دوست نداشتی… آرتانو که داری؟ پس جون بکن تا حفظش کنی. مگه نمیگی حق داره؟ جا نزن پس یه غلطی کردی پاش وایسا مقصر اصلی…

فصل دوم   – یکم بخواب فردا دادگاه داری مثلا فضول ! میخندم. عمو فریدون با سینی آبمیوه و کیک میرسه. کنارم میشینه و میگه: – بهتری؟ – بله ممنون! زیر لب خوبه ای میگه و رو به آرشام میگه: – بیا بشین آبمیوه بخور کم اونو بکش – میل…

فصل دوم   جلو میاد زل میزنه توی چشمام: – پس الان چه جوری زنمی؟ خشک شده نگاش میکنم اون قدر حالم خرابه که نمیفهمم چی میگم بی رحمانه ادامه میده: – مگه وقتی باهات ازدواج کردم جریانو نمی دونستم؟ مگه دستخورده‌ی داداشم نبودی؟ مگه بچشو سقط نکرده بودی؟ سرمو…

#فصل دوم   – روت شد زنگ بزنی؟ – زندس؟ نیشخند میزنم: – فقط خفه شو.. فردا بیا دادگاه تا تمومش کنیم… دیگه نمیخوام یه روز اسمت روم باشه کثافت. گوشیو قطع میکنم اشکمو پاک میکنم و فکرم درگیر این میشه که پری کیه؟ نمیدونم چه حسیه اما در مورد…

    کف دستمو روی در میزارم و هلش میدم… در باز میشه و گندم با چشمای اشکی و لب خونی بیرون میاد. میخوام بگم به من ربطی نداره قد خودم بدبختی دارم فقط خفه شن ولی گندم که پشتم پنهون میشه و لباسمو چنگ میزنه و با گریه میگه:…

    تو گفتی پشت من هستی تو به من قول دادی… من شرارتی نبودم تو منو هول دادی”   صدای در و زنگ باعث میشه گیتارو کنار بزارم از جا بلند میشم.. یکی پشت هم به در می کوبه… عصبی و با اخمای درهم سمت در میرم در و…

    – عاشقتم که – آروم راه برو سمت فروشنده میرم و زیر لب چشمی میگم یدونه سرهمی آبی رنگم توجه مو جلب میکنه اونم برمیدارم و آرتان که حساب میکنه توی ماشین برمی گردیم. میخوام چیزی بگم که گوشیش زنگ میخوره. سکوت میکنم و جواب میده: – جانم…

    میخنده: – یا علی! قطع میکنم و سیگارو توی جاسیگاری خاموش میکنم که باز گوشیم زنگ میخوره.. با دیدن شماره ی دل آرام گلوم میسوزه و پشت هم سرفه میزنم. گوشیو برمیدارم و با شک جواب میدم: – سرت خورده به جایی تو ن. ف. ل. ه؟ –…

    سمتش برمی گردم. جلو میاد به در تکیه میدم و در بسته میشه… – میخوام… چشماشو سخت می بنده سخت تر نفس میکشه: – میخوام واسه آخرین بار بغلت کنم! خشک شده نگاش میکنم حتی نمیتونم درست نفس بکشم. – میخوام واسه آخرین بار عطر تو نفس بکشم…

    دود سیگارو توی صورتش فوت میکنم. سعی میکنه آروم بگه: – منصفانه تر برخورد کن باهاش، ازت ضربه خورده. اون قدر محکم که نمیتونه تو چشمات نگاه کنه… حتی اگه شرمنده نیستی وانمود کن هستی! – من واسه خواستم جنگیدم. راهم غلط بود اما راه خوبارو بسته بودن……

    صداش ته مونده‌ی توانمو از بین میبره:   – یه شب سرد زمستونی هوا سوز داشت وقتی با کابوس خنده های بلند تو و آرتان از خواب پریدم توی اون سرما و سوز که خیس عرق بودم و نفسم یکی در میون می اومد بالا… هم سلولیام تخت…

    طبقه‌ی چهارو میزنه… جلو میاد… چاقو رو توی جیبش میزاره. دست روی لبام میکشه: – این لبارو دادی اون بوسید‌؟ اشکم میریزه دست روی گونم میکشه: – اینارو چی؟ دستشو از زیر شالم رد میکنه و موهام چنگ میزنه: – اینارم اون بو کشید؟ سرم از درد بالا…