کمی نگاهش کردم و بعد سرم رو پایین انداختم: -حق با تواِ..ببخشید..داری میری.. دوباره قطره های اشک روی صورتم جاری شد و با صدایی لرزون ادامه دادم: -ازم ناراحت نباش.. صدای ارومش تو گوشم نشست: -ناراحت نیستم.. با بی طاقتی از جام بلند شدم و اون هم کمی نگاهم کرد و بعد بلند شد…
دستش رو از روی صورتم برداشت و دوتا دستم رو توی دست هاش گرفت… اون هم بغض کرده بود و سعی می کرد قورتش بده.. فشاری به دست هام اورد و ادامه داد: -من هنوز از هیچی خبر ندارم..سورن گفته سرفرصت برامون تعریف میکنه که چطور سر از اینجا دراورده..شاید هیچی ندونم اما محبت و علاقه
لبم رو گزیدم و سعی کردم اخم هام رو باز کنم و سوگل گفت: -عسل دوست منه..یه جورایی مثل خواهرمه..دقیقا مثل دنیز برای تو..با سورنم خیلی صمیمی بودن… سرم رو تکون دادم و حرفی نزدم که با شیطنت بیشتری گفت: -جاری منم میشه..با برادر سامیار نامزدن..چند وقت دیگه ازدواج میکنن… اخم هام محو و انگار فشاری
سرم رو به تایید تکون دادم و البرز گفت: -خب پس با خواهرشوهر کنار اومدی.. چشم غره ای بهش رفتم: -خفه شو.. دوتایی با دنیز زدن زیر خنده و همدست شدن و شروع کردن به اذیت کردن من… جیغم رو دراورده بودن که سورن و کیان چرخیدن سمتمون… سورن با اخم نگاهمون کرد و
************************************** با نگاهی به سوگل، لبخند روی لبم نشست و گفتم: -تو ماشین بشین سرپا نمونی..الان دیگه میرسن.. با لبخند مخالفت کرد: -نه بابا..خوبه راحتم.. سرم رو تکون دادم و چرخیدم سمت خیابون و به دو طرفش نگاه کردم… کنار خیابون نزدیک یک پارک ایستاده بودیم و منتظر بچه ها بودیم… سورن که
همزمان دوتایی چرخیدم و سورن رو دیدیم که دست هاش رو تو جیب گرمکنش فرو کرده و نگاهمون می کرد…. امروز حسابی باهم حرف زده و گریه کرده بودن و تا حدودی دلتنگی این یک سال رو جبران کرده بودن… اما بی قراری و دلتنگیشون اجازه نداده بود مفصل درمورد این مدت حرف بزنن و سورن
بغضم گرفت و دستم رو روی دهنم گذاشتم و با غصه نگاهش کردم… سامیار دست سوگل رو بالا برد و پشت دستش رو مهربون بوسید و با لبخند گفت: -خواب ندیدی..همینجاست نره خرت.. چشم های سوگل گرد شد و خواست نیم خیز بشه که مامان و سامیار اجازه ندادن و سامیار با حرص گفت: -بخواب..حالتو نمیبینی؟..به خدا
سامیار با صدای سورن چرخید و با دیدنشون بدون مکث دوید، جوری که نزدیک بود بخوره زمین و به سرعت خودش رو بهشون رسوند…. کنارشون نشست و دست دراز کرد و سوگل رو کشید تو بغل خودش و با دست ازادش چند ضربه به صورتش زد و با وحشت صداش کرد: -سوگل..سوگل جان..عزیزم.. سورن دستش رو
با کمی مکث، صدایی که اون روز پشت گوشی شنیده بودم، دوباره تو گوشم پیچید: -سلطانی هستم.. اب دهنم رو قورت دادم و مودبانه گفتم: -سلام..خیلی خوش اومدین..بفرمایین.. شاسی ایفون رو زدم و چرخیدم سمت مامان و گفتم: -اومدن.. مامان با خوشحالی از جاش بلند شد و منم رفتم سمت اتاق سورن و تقه ای
سرم رو تکون دادم و دوباره نیم نگاهی به سورن انداختم..شدت اخم هاش هرلحظه بیشتر میشد و غضبناک به اتش کم جون شده امون نگاه می کرد… رو به کیان با علامت پرسیدم “چشه” که سرش رو به نشونه “مهم نیست” تکون داد و دیگه حرفی نزد…. فضا انقدر سنگین شده بود که البرز و دنیز
کنارش نشستم و چشم غره ای بهش رفتم که دوباره گفت: -از کی تا حالا.. -که چی؟.. دنیز به البرز نگاه کرد و گفت: -دیدی البرز؟..بیا اینور بشین حالت بد میشه..نه بابا؟.. البرز هم با خنده نگاهم کرد که با حرص گفتم: -گمشین بابا..شما خودتون حواستون نیست حال من بد نشه؟.. البرز گیتار رو
با ذوق نگاهش کردم که لپم رو کشید و از جاش بلند شد و رفت سمت ماشینش… وقتی با گیتار تو دستش برگشت، من و دنیز با ذوق شروع کردیم به دست زدن… لبخندی بهمون زد و دوباره نشست و گیتار رو روی پاش گذاشت و گفت: -چی بخونم؟.. نگاهی بینمون رد و بدل شد
لب هام رو بهم فشردم و خودم رو کشیدم عقب و تکیه دادم به صندلی… از حرفش ناراحت نشده بودم اما دوست نداشتم اون ناراحت باشه..احساس کردم با دلخوری اون حرف رو زد…. نفسی کشیدم و از شیشه ی کنارم به بیرون خیره شدم… شاید هم حق با سورن بود و من داشتم زیاده روی می
لبخندی بهش زدم و به چشم های نمناکش نگاه کردم: -خوبی؟.. انگشت شصت و اشاره ی دست راستش رو روی چشم هاش کشید و لب زد: -خوبم.. -می خواهی یکم حرف بزنیم؟.. سرش رو به چپ و راست تکون داد: -چیزی نیست..سوگل بیمارستان بود..مرخص بشه میان… صورتم تو هم رفت و با نگرانی قدمی
راهم رو کج کردم سمت تلفن و گفتم: -من جواب میدم..سورن کو؟.. گوشی رو برداشتم و همزمان صدای مامان هم اومد: -تو اتاقشه.. سرم رو تکون دادم و گوشی رو بغل گوشم گذاشتم: -بله.. صدای محکم و جدی مردی تو گوشم پیچید: -سلام..دیروز از این شماره با من تماس گرفته شد… از ابهت و