خوشحال گونه‌ام را بوسید و پا تند کرد که برود اما صدایش زدم.   – حنا.   – جونم آجی… خندیدم… وقتی کاری داشت آجی می‌شدم بقیه‌ٔ وقت‌ها…

    کفش خیسم را درآوردم… پاهایم یخ کرده بود…   – کجا رو دارم برم مامان جان… رستوران بودم…   کاپشنم را از دستم کشید و چپ‌چپی نگاهم کرد.…

    – گفتم که حامله نیستم! یه بار برای همیشه تو مخت فرو کن من جلوگیری دائم داشتم! بخامم آویزون شم می‌رم پای یه کوه بلند نه یه تپه!…

    دوست او بود اما انسانیت که حالی‌اش می‌شد… تنها راهی که به خاطرم آمد کمک خواستن از او بود…   – آقا کمکم کن… این منو خفت کرده……

    – چه‌خبر از پایین مایینات؟ نرفتی پزشکی قانونی هنوز؟! منتظر احضاریه‌ت بودم!   پوزخند تمسخرآمیزی که گوشه‌ٔ لبش بود حرصم را در‌می‌آورد… به قول خودش می‌خواست حال من…

  برف‌پاک‌کن را روشن کردم، باید آرام می‌راندم که شری گریبانم را نگیرد.   باران شدید بود و خیابان لیز اما انگار نحسی دیدن کیسان ول کنم نبود…   هنوز…

    این خانه در یک محله‌ٔ خوب و خلوت… پر از درخت‌های نارنج…   پر از ساختمان‌های زیبا!   این همه پول عمو و کیسان کجا برایم خوشبختی آوردند…

    در تابه‌ٔ مخصوص غذاهای چینی آب و مقدار کمی روغن قاطی کردم و روی شعله‌ٔ زیاد گذاشتم.   مرغ ها را ریختم و شروع به هم زدن کردم.…

    – نه شازده! واستا ببینم حرف حسابت چیه؟ قبل طلاق ما دوست پسرش بودی نه؟ چه‌قدر می‌ارزید خراب کردن یه زندگی؟   فکر می‌کرد همه به کثیفی خودش…

    خودم را عقب کشیدم و با اخم نگاهش کردم.   – این فقط یه اتفاقه آقای بردبار!   – بردبار؟ من بردبار نیستم!   اخم‌هایش دوباره در هم…

    همان‌طور که به حرف‌هایش گوش می‌دادم به آشپزخانه رفتم و از آب‌سرد‌کن آبی‌رنگ لیوانی آب برایش آوردم.   – ببخشید دخترم تو هم زا‌به‌راه شدی…   لیوان را…

    روز بعد با کلی تلاش و التماس مامان را راضی کردم که به خانه‌ٔ خودم بیایم.   اما اول باید ماشینم را از کوچه‌پشتی هتل‌آپارتمان برمی‌داشتم.    …

    اگر حنانه خانه بود قطعاً دروغم پیش حاج‌خانم لو می‌رفت…   شعور درست و حسابی که نداشت!   – مامان جان سر چه حسابی غریبه تعارف می‌کنی تو…

        خانه هم می‌رفتم کلیدی نداشتم…   لحظه‌ای نفسم بالا نیامد، نفس‌زنان ایستادم و آرام پشت سرم را نگاه کردم…   ندیدمش… قلبم هنوز هم تند می‌زد……

      – یعنی چی؟ وایسا ببینم! خیلی بهت رو دادم!   قفل مرکزی را زد و لب‌هایش را به طرز مسخره‌ای جمع کرد.   حال و هوایش را…