بالاخره سوگل طاقت نیاورد و اروم سامیار رو صدا کرد…   تن سامیار لرزید و نگاهش مثل ادم های مسخ شده، چرخید سمت سوگل و با چشم های نم دار و مبهوت لب زد: -دختر منه!..   سوگل لبخند پر بغضی زد و اروم گفت: -چرا بغلش نمیکنی؟..   نگاه سامیار دوباره برگشت روی دخترش و با

    سامیار اشک های سوگل و پاک کرد و کلافه گفت: -خیلی خب سوگل جان..الان میارنش بسه دیگه..اینقدر گریه نکن…   سوگل مثل بچه ها لب برچید و مظلومانه و با ناراحتی به سامیار نگاه کرد…   سامیار انگار که دلش از حالت سوگل ضعف رفته بود، با خنده و پر احساس گفت: -اخه من قربونت برم..   بعد

        بعد اروم نگاهش رو به سمت سورن چرخوند و با مکث و بغض شدیدتری گفت: -کاش مامان و بابامم بودن..   سورن با لبخنده تلخی نگاهش کرد و زیرلب گفت: -کاش..   عسل با بغض گفت: -قربونت برم خواهری..اونا الان تورو میبینن..مطمئنم حالشون خوبه و خیلی خوشحالن…   سامیار خم شد و دوباره روی سر سوگل

        سامیار رفت سمتش و دستش رو توی جیب گرمکنش کرد و کیف پولی که نمی دونم کی وقت کرده بود برداره رو بیرون اورد….   بازش کرد و مقدار زیادی چک پول تا نخورده در اورد و گرفت سمت پرستار و با لحن جدی گفت: -الان جایی باز نیست شیرینی بگیرم..این شیرینی شماست..من خیلی نگران بودم،

      پرستار از لای در اومد بیرون و عصبی گفت: -صداتو بیار پایین تا نگهبانو صدا نکردم..مگه اینجا چاله میدونه صداتو انداختی رو سرت…   سامیار رفت تو صورت پرستار که من و عسل از جا پریدیم و هول شده صداشون کردیم…   سامان محکم سامیار رو عقب کشید و سامیار در همون حال داد زد: -صدا کن

        با کلی ترس و نگرانی بالاخره برگه ی رضایت نامه رو امضا کرده بود…   دوباره صدای قدم های تند و شتاب زده ای از ته راهرو شنیدم و سرم چرخید…   با دیدن عسل، سامان و فاطمه خانم بی اختیار نفس راحتی کشیدم…   از جا پریدم و بلند سلام کردم..   یکی یکی جوابم

      سوگل با صدایی پر از درد برای اینکه نگرانی مارو کم کنه نالید: -خو..خوبم..نگران..نباشید..   سعی می کرد جلوی جیغ های بلند و پر دردش رو بگیره اما خیلی نمی تونست…   درد زایمان رو تجربه نکرده بودم اما می دونستم چقدر غیرقابل تحمل و سخته…   تند تند زیر لب شروع کردم به دعا خوندن و

        سعی کردم لحنم اروم و دلداری دهنده باشه: -چیزی نیست..الان میریم نی نی نازتو به دنیا میاری عزیزم…   سوگل لای چشم های خیسش رو باز کرد و لبش رو محکم بین دندون هاش فشرد و با صدایی که به شدت می لرزید نالید: -هنو..هنوز..زود..بود..   سامیار با ترس نگاهم کرد که سرم رو به منفی

        دستم رو دور شونه های سوگل حلقه کردم و گفتم: -یه مانتو و شال براش بیار..زود باش باید ببریمش بیمارستان…   سامیار از جا پرید و دوید سمت کمد لباس هاشون و به سرعت با یک مانتو و شال برگشت…   دستم رو روی صورت عرق کرده ی سوگل کشیدم و با مهربونی گفتم: -چیزی نیست..الان

        فاطمه خانم با نگرانی گفت: -باشه مامان شما برین..بهتر شد به منم خبر بدین، اینطوری خوابم نمیبره…   سامیار سر تکون داد و سوگل از داخل ماشین دوباره گفت: -نگران نباشین خوبم..   صدای سامیار رو از بین صدای موتور ماشین شنیدم: -ساکت شو..من میدونم تو اخرش…   ماشین حرکت کرد و دیگه ادامه ی حرفش

      سوگل که دستش همچنان روی شکمش بود، سری به تاسف تکون داد…   سامان هم از خدا خواسته، سریع در ماشین رو برای عسل باز کرد و با عجله گفت: -بریم بریم..   عسل با چشم های گرد شده گفت: -بذار خدافظی کنم..   سامان دستی برای ما تکون داد و گفت: -از طرف من و عسل

        من و سوگل با خنده به تایید سر تکون دادیم و سامیار جدی سر تکون داد و گفت: -بچه شدین؟..   دوباره همه بلند بلند خندیدیم و مادر عسل سری تکون داد و گفت: -امان از دست شما جوونا..   سامان با خنده به جایی اشاره کرد و گفت: -شرط میبندم داره میاد بیرونمون کنه..  

      ===============================   همه ی مهمان ها جز ما رفته بودن و باغ خالی و ساکت شده بود…   صندلی هارو گرد هم چیده بودیم و نشسته بودیم و حرف میزدیم…   مامان سامیار و مامان عسل هنوز داشتن با مسئولین باغ حرف میزدن و تشکر می کردن…   اما پدر عسل کنار ما نشسته بود و گاهی

        با خجالت به سورن نگاه کردم که لبخنده خماری زد و خم شد و کوتاه شقیقه ام رو بوسید و گفت: -نگران نباش..   لبخند زدم و نگاهم رو به دنبال سوگل چرخوندم که دیدم با فاصله ی کمی از ما، تو بغل سامیار ایستاده و مشخص بود رقص اون ها هم تازه تموم شده…..  

        از رخوتی که اهنگ و حرارت دست های سورن به تنم داده بود، بی اختیار چشم هام بسته شد و سرم خم شد روی سینه اش….   بعد از چند لحظه، زیر گونه ی سورن نشست روی سرم و دست هاش بیشتر دورم پیچیده شد…   خیلی اهسته به چپ و راست تکون می خوردیم و