اونقدر من من کرد تا بالاخره خودم کارش رو آسون کردم و گفتم: -آره کنار شهرام دیدمت…. رنگش پرید.مضطرب تر شد هر چند این اضطرابش بیخودی بودآخه من واقعا براش خوشحال بودم. خوشحال از اینکه مرد دلخواهش رو پیدا کرد و دلیلی وجود نداشت که اون بخواد دچار واهمه بشه. در واقع من برای همه آدمهایی که آدم دلخواه

  خجل و شرمنده نگاهم کرد.حتی خدمتکارهای این خونه هم باید به خودشون این اجازه رو بدن که هر طور دلشون میخواد رفتار کنن. انگشتاش رو توی هم قفل کرد و گفت: -ببخشید شیدا خانم.این امر آقا فرهاد.سپردن شما از خونه نرید بیرون! سگرمه هامو توی هم زدم و پرسیدم: -مگه من اسیرم !؟ پوزخندی زدم و از کنارش رد

  وقتی دستهام سپر و سرو صورتم بود و کمربندش با خصمانه ترین و بی رحمانه ترین حالت ممکن روی بدنم فرود میومد، در واقع وسط اون بلبشو،گوشهام ناخودگاه صدای فرزاد رو از پشت در شنید. اولش شک داشتم ولی یکم که گذشت متوجه شدم اشتباه نمیکنم حتی توی اون شرایط تلخ و سخت. آره…خود فرزاد بود که داشت خطاب

  تو کی هستی مگه که به خودت جرات زدن همچین حرفهایی رو میدی؟ کی هستی جز یه دختر بدبخت بیچاره !؟ زبونمو توی دهنم چرخوندم و به داخل لپم فشارش دادم و گفتم: -راست میگی…من خیلی بدبختم.اگه نبودم که… من مکث کردم و اون با همون لحن تند و گزنده اش گفت: -شرم نکن…حرفتو بزن…تو که سه متر زبون

  اون درحالی که دستهاش رو پشت کمرش نگه داشته بود تو اتاق قدم رو میرفت و من شبیه به یه بازنده، ماتم زده و دلگیر نشسته بودم رو لبه ی تخت و خیره شده بودم به رو به… به نقطه ی نامشخصی! شاید هم دیوار… این ظالمانه نبود !؟ در واقع حق کاملا با من بود و خطا از

  دندون قروچه ای کردم و گفتم: -من رسما مچ تورو با یه زن دیگه گرفتم. مدتهاس باهاش ارتباط داری.مدتهاس دارم موی زنونه رو لباسات میبینم… رو پیرهنت رنگ رژه… بدنت بو عطر زنونه میده. دیر میای…زود میری… من خیلی وقته اینوفهمیدم ولی دنبال این بودم به خود لعنتیم مدرک قانع کننده نشون بدم… که امروز همچی جور شد! درحالی

  -گقتی همسایه ای ؟ په چطور من نمیشناسمت ؟ جدیدی ؟حالا چی میخوای ؟ بالاخره لبهام رو از هم وا کردم و گفتم: -بگو فرهاد بیاد… چون اینو گفتم یکم جاخورد.دیگه اونجوری با حرکات چندش آدامس رو توی دهنش نچرخوند. اما مشخص بود از اون سلیطه هاست. از اونایی که حتی با گرفتن مچش هم توی اینطور شرایطی باز

  سرمو بالا گرفتم و حین نگاه به پنجره های اون خونه ی بدون حیاط گفتم: “دلم‌میخواست باهم بریم پیاده روی…” تند و سرسری گفت: “من پیش فرزادم…واسه حساب کتاب و همون کارای دیشب.فعلا نمیتونم بیام… بدون من برو” پوزخند زدم و پرسیدم: ” پس پیش فرزادی؟” “آره…سرمم خیلی شلوغ دیگه تماس نگیر” اینو گفت و تماس رو قطع کرد.لبخند

  از کنارش بلند شدم و نگاهی به صورتش انداختم. راحت و آسوده دراز کشیده بود رو تخت و خروپف میکرد. از خودم و از اون بیزار شدم. تمام دفعاتی که مجبور میشدم تنم رو بهش بدم همچین حس وحشتناکی بهم دست میداد. حس یاس وجودم رو فرا میگرفت و میلم به رندگی رو کاملا از دست میدادم. دستهامو دور

  اینبار نه آهسته بلکه با صدای بلند ،جوری که به گوش فرزاد هم برسه گفتم: -یه رابطه ی داااااغ….! وقتی اینو گقت فرزاد کلافه تر از قبل شد. سرش رو دو سه بار عصبی وار کج و راست کرد و دو سه تا سرفه خشکه هم کرد تا به خودش مسلط بشه ! یاشاید هم میخواست مارو به خودمون

صاف تو چشمهای بی احساسش که به حالت نکاهش برندگی و تیزی میدادن نگاه کردم و پرسیدم: -مثلا!؟ رک و صریح و بدون مکث جواب داد: -مثلا بچه! خیلی وقته از ازدواجتون گذشته! پسر من 28سالشه…در خوشبینانه ترین حالت ممکن باید اینطور تصور کرد که قراره همچین احتلاف سنی ای با بچه اش داشته باشه!؟ هه…تازه اگه اون بچه جنسیتش

  سرم رو به آهستگی خم و راست کردم و جواب دادم: -میخوام…. چون اینو گفتم یه نفس راحت و عمیق کشید وگفت: -پس درکم کن و باهام راه بیا نه اینکه آزارم بدی و هی تیکه و طعنه بپرونی… هیچی نگفتم و سکوت کردم. دستمو رها کرد و آهسته پرسید: -پیشت بخوایم !؟ تو این لحظه بودن و نبودنش

  تو هیچ حالتی آروم و قرار نداشتم. دراز کشیدم رو تخت و با چشمهای کاملا باز خیره شدم به سقف… نمیدونم چند ساعت با چه مدت تو اون حالت بودم اما یهو در باز شد و سر به من به همون سمت کج شد. مامان دست به سینه و مثل همیشه کفری و عصبی اومد جلو و با دیدن

  وای که اگه بازم پای ژینوس به این خونه باز بشه دیگه محاله اسمشو بیارم. بلند شد و گفت: -برات اسنپ میگیرم! این دیگه آخرش بود. بدتربن‌جمله ای که میشد بشنوم! لامصب حتی نمیخواست خودش منو برسونه. حالا شک و شبه هام قوت بیشتری گرفتن و بیشتر مطمئن شدم‌یه چیزی هست. یه چیزی که اون میخواد من نمونم و

  تو گلو خندید و با کشیدن دماغم زیز لب زمزمه کرد: -دیوث! از روی تخت رفت پایین اون هم درحالی که مونده بودم چه جوری درد ش/ق شدن رو داره تحمل میکنه؟ نه آخه واقعا چه جوری اون هم وقتی من حی و حاضر و آماده اینجا رو تختش بودم و آزاااااد بود هر کاری دلش میخواد باهام انجام