رسیدیم به در خونه‌ی آقاجون عوضش کرده بودن قبلا قرمز بود اما الان قهوه ایه سپهر در رو زد و روبه من گفت   -خب دیگه آبجی کوچیکه من برم…

ویانا بیرون رفت و دوباره رفتم تو فکر فکر آراد مغزم و پر کرده بود دلم براش میسوخت لابد دختری که قبلا عاشقش بوده من بودم اما منکه نمتونستم دوسش…

  دلم بدجوری میخواست با آراد حرف بزنم، میخوام ازش خداحافظی کنم و براش آرزوی موفقیت کنم…   اما حیف حیف که نمیتونه بیاد اینجا!!   چطوره بهش پیام بدم؟آره…

…‌‌ ….بهتر بود دیگه چیزی نگم بهشون خواستم برم تو اتاق که مامان جلو رامو گرفت   -یعنی چی که می خوای بری ها؟ نمی‌ذارم بری حتی شده تا آخر…

با چشمام دنبال ویانا گشتم که دیدم نیست و سپهرم سریع توی اتاق خودش جیم شد. حدش زدم توی اتاق سپهره هعی خدا هعیی به بهونه من اومده اینجا، حالا…

بهش بگم؟نگم؟؟ بیخیال بگم که چی بشه؟ نیازی نیست که بگم الکی نگرانش کنم لبخندی زدم و گفتم -خب خب چی آوردی برام؟ -بهت میوه دادن، موز و سیب با…

همه‌ی صدا ها توی گوشم بود و میتونستم خیلی چیزا   رو بشنوم ولی نمیدونستم چی به چیه چشمام رو باز   کردم اما اولش سیاهی دیدم و به مرور…

-نمی دونم نمی دونم بخدا وایییی برای چند لحظه به جلو پرت شدم و بعدشم سیاهی “راوی”   بعد از تصادف با کامیون با بری، ماشین آراد برعکس    …

امروز قرار بود بریم کورس چون سهند تنها بودی انقدر به رهام اسرار کردیم تا بیاد، بلاخره کی چی باید یکم جوونی کنه یا نه، چون رهام خیلی به باباش…

اینکه معلوم نشم در اتاق پسرا رو باز کردم و افتادم توش .. هوفف گذشت -اینجا، چیکار میکنی؟! این، این صدای آراد بود اینجا چیکار میکرد؟سریع برگشتم سمتش که دیدم…

سکوت بینشون پر شد، تصمیم گرفتم برم جلو -نمیشه یا نمیخوای؟؟چیه که دارید ازم پنهون میکنید؟ شوکه شدن، هول شدن علی-امم چیزه خب بعدا میگم بهت نازی-یا همین الان میگی…