دوباره دستش رو فشردم و گفت: -خیلی خوشحال شدم دیدمت..بیشتر سر بزن دلم برات تنگ میشه…   -منم همینطور..چشم حتما..به مامان اینا سلام برسون..   -سلامت باشی عزیزم چشم..   چشمکی زد و با چشم و ابرو به در اتاق سورن اشاره کرد و گفت: -بهشون گفتم مهمون دارن اما نگفتی تویی..   خندیدم و

        دوتایی زدیم زیر خنده و من با شادی گفتم: -عاشقتم که بهترین خواهر دنیا..   با اون چشم های عسلی روشن و لبخنده ناز و خوشگلش، نگاهم کرد و شیطون گفت: -واسه رضای خدا نبودا..باید جبران کنی..   -چشم چشم..تو جون بخواه..   با خنده چشم غره ای بهم رفت و دیگه حرفی نزد..   من

      مامان مشکوکانه نگاهم کرد و گفت: -حرفم نزدین؟!..   دستپاچه لقمه رو قورت دادم و گفتم: -چرا چرا..با تلفن حرف میزنیم اما نتونستم ببینمش..   قلوپی از چاییم خوردم و برای اینکه دیگه سوال و جوابم نکنه، سریع از پشت میز بلند شدم و گفتم: -من دیگه برم..تا کفشمو بپوشم دنیز میرسه..   -اِ مادر..تو که چیزی

      مات و مبهوت نگاهش می کردم و توی دلم خالی شده بود…   توقع این صدای بلند و این لحن رو از سورن نداشتم و با دهن باز مونده و بدون پلک زدن به دهنش خیره شده بودم….   چونه ام لرزید و بدون اینکه بغضی توی گلوم باشه اشک از چشم هام جاری شد…   چشم

        چندتا نفس عمیق کشیدم تا نفسم جا بیاد و گفتم: -اقاجون بود..   -چرا جواب ندادی؟..   قبل از اینکه بتونم چیزی بگم، دوباره صدای گوشیم بلند شد و تنم لرزید…   ابروهای سورن توی هم گره خورد و گوشی رو از توی دستم بیرون کشید و به صفحه ش نگاه کرد…   صدای گوشی رو

      لب هاش رو برد سمت گوشم و اینبار نفسش روی گوش و گردنم پخش شد…   یه حالی بهم دست داد که ناخوداگاه دست هام از کنارم بلند شد و دو دستی تیشرتش رو از روی سینه چنگ زدم و نالیدم: -سورن..   زیر گوشم نفس زد: -جون سورن..   دلم هری ریخت و چشم هام رو

    صدای خنده ی ارومش بلند شد و من با هول از جام بلند شدم و گفتم: -تو برو..من میز رو جمع میکنم..   اون هم بلند شد و گفت: -منم چایی دم میکنم..ظرف هارو بذار توی سینک، خودم بعدا میذارم تو ماشین…   -نه دیگه کاری که نداریم..خودم میذارم..   سرش رو تکون داد و رفت سمت چایی

    ==========================   از اسانسور خارج شدم و ظرف های غذایی که مامان داده بود رو با یک دست، به سینه و شکمم چسبوندم و با دست ازادم زنگ واحد رو فشردم….   با مکث کوتاهی در باز شد و سورن با شلوارک و تیشرت ساده ای تو قاب در پیدا شد…   لبخندی بهش زدم: -سلام..   اون

      دستش رو از زیر چونه ام حرکت داد و رسوند به گونه ام و انگشت شصتش رو روی پلکم کشید و خیسیش رو پاک کرد….   با نگاهی که دل و تمام وجودم رو می لرزوند، نگاهم کرد و لب زد: -من کنار شما راحتم..وقتی نزدیک شما باشم خیالم راحته و احساس ارامش میکنم..اما موندنم بیشتر از

      زبونش رو روی لبش کشید و باز هم نگاهم نکرد: -دلیلم کاملا معلوم بود..چون اینجا راحت تر و خوشحال تر بودم اومدم…   -یعنی دلیلت فقط همین بود؟..بخاطره شخص خاصی نیومدی؟…   سرش رو چرخوند و نگاهش توی صورتم گشت و جدی گفت: -حرفتو رک و راست بزن پرند..   این دفعه من نگاهم رو ازش گرفتم

        اشک هام رو پاک کردم و مبهوت و شکست خورده به زمین خیره شدم…   قلبم تیر می کشید و نفسم قطع و وصل میشد..   مثل همیشه دست به دامن اسپری ام شدم و من حتی از نظر جسمی هم سالم نبودم…   دلش رو به چیه من خوش می کرد و عاشقم میشد..  

      به بدن خشک شده ام حرکت دادم و فنجونم رو روی عسلی گذاشتم…   بدون حرف و هیچ نگاهی بهشون، از جام بلند شدم و با حرص رفتم سمت اتاقم…   بی توجه به صدا کردن سورن، در اتاق رو پشت سرم بستم و شروع کردم به راه رفتن توی اتاق…   با حرص و بغض راه

      زبونش رو روی لبش کشید و با تردید گفت: -می خوام یه چیزی بگم..   مامان لبخندی بهش زد و مهربون گفت: -جانم پسرم..بگو..   سورن نیم نگاهی به من انداخت و با من من گفت: -با اجازه تون می خوام خونه بگیرم..   درحالی که فنجون رو سمت لبم می بردم، خشکم زد و دستم توی

      من خودم هم نمی دونستم چی میخوام..هم خجالت می کشیدم، هم خوشم می اومد…   وارد سالن که شدم، بلند سلام کردم و سر همه به سمتم برگشت…   جواب سلامم رو دادن و البرز ابرویی بالا انداخت و گفت: -کجایی تو؟!..   -دستشویی بودم..چرا اینقدر دیر کردین؟..   دنیز روی مبل دو نفره ای که تا

      لبخندی روی لبش نشست: -فرستادی براش؟..   -اره از همه ی قسمت ها عکس گرفتم فرستادم..اونم خیلی خوشش اومد…   ماگ خالی رو از دستم گرفت و به همراه مال خودش روی میز گذاشت و چرخید طرفم…   دوتا دستم رو توی دست های گرمش گرفت و فشرد: -به لطف تو..   لبخند زدم و با خجالت