یکه خورده، بلند گفتم: -تا اونجا اومدی؟..دیدی منو؟..پس چرا نیومدی پیشم..می دونی چه حالی داشتم؟…   -میدونم..دو روز اونجا بودم ،خیالم که از امنیتت راحت شد برگشتم..کلی هم حرص می خوردم وقتی کلاه سویشرتتو میکشی رو سرت و اونطوری میدویدی و اهنگ گوش میدادی….   با مشت شروع…

    با تعجب نگاهش کردم و همینطور که هنوز خوابیده بودم گفتم: -چی شد؟..   سرش رو چرخوند طرفم و دستش رو دراز کرد تا با کمکش من هم بشینم…   دستش رو گرفتم و با احتیاط بلند شدم و کنارش نشستم…   وقتی دیدم چیزی نمیگه، صداش کردم:…

    دلم داشت ضعف میرفت و انگار یه چیزی توش بالا و پایین میشد…   چقدر عقده ای شده بودم که با چندتا جمله ی محبت امیز که نصفش هم بی احترامی بهم بود، داشتم از خوشحالی سکته می کردم….   انگار قلبم هم مثل خودم این حرفهای سامیار…

      لحظه ی خیلی کوتاه تو بغلش موندم و بعد خیلی کم خودم رو عقب کشیدم…   دست هام رو دور صورتش قاب کردم و لب زدم: -دوستت دارم..   دست هاش رو اورد بالا و اون هم صورت من رو بین دست هاش گرفت و کشید سمت…

    نفسم رو فوت کردم بیرون و اروم گفتم: -خوبم چیزی نیست..   -برم یه اب برات بگیرم بیام..زود میام..   تا خواستم مخالفت کنم، همون خانمی که تا چند دقیقه قبل داشتم باهاش حرف میزدم، انگار متوجه حرف هامون شده بود که گفت: -من چون فشارم بالا پایین…

    غرق خواب بودم که احساس کردم دستی روی موهام کشیده میشه و نوازشم میکنه…   سرم رو چرخوندم و تو جام غلتی زدم که حرکت دستش به صورتم رسید و پیشونی و شقیقه ام رو به طرف گونه ام نوازش کرد….   با بی میلی لای چشم هام…

    صدای خنده ی ریز ریز عسل میومد و می دونستم الان خیلی قرمز شدم..دلم میخواست زمین دهن باز کنه و من رو ببلعه….   کاملا خفه شده بودم و نمی دونستم چی باید بگم..   از گوشه ی چشم داشتم نگاهشون می کردم که مادرجون چرخید سمت عسل…

    مادرجون همچنان تو اشپزخونه بود و داشت غذا درست میکرد..   ما هم دوباره رفتیم همونجا و عسل با دیدن مادرجون گفت: -وای تورو خدا بسه..همش تو اشپزخونه هستین..بیایین چند دقیقه بیرون..هم استراحت کنین، هم کار داریم باهاتون….   مادرجون با کنجکاوی نگاهش رو بینمون چرخوند: -چیکار دارین؟..حرفاتون…

    دل تو دلم نبود که بهش بگم..می دونستم خیلی خوشحال میشه و می خواستم هرچه زودتر بهش بگم….   خجالتم رو کنار زدم و تمام جراتم رو جمع کردم و قبل از اینکه پشیمون بشم گفتم: -مامان من دیروز فهمیدم..   یهو صدای زنگ در بلند شد و…

    سرش رو تکون داد و از ماشین پیاده شد..نگاهم رو به اون قد بلند و هیکل ورزیده ش دوختم که داشت از خیابون رد میشد…   شلوار جین زغالی رنگ و یک کاپشن چرم مشکی تنش بود که کاملا به تنش نشسته بود…   تو دلم قربون صدقه…

    نشستم روی مبل پشت سرم و چند جرعه اب از لیوان تو دستم خوردم…   نفسم رو نگه می داشتم بلکه این حالت تند و به شماره افتاده ش ارومتر بشه…   دوباره چند قلوپ از اب خوردم و بعد لیوان رو گذاشتم روی میز و چند برگ…

    نگاهش رو ازم دزدید و با لحن عصبی تری گفت: -چرا متوجه نیستی..من نمی تونم مسئولیت یه بچه رو قبول کنم..حتی بهش فکرم میکنم عصبی میشم..تو اسمشو میذاری ثمره من میذارم مزاحم..نمی تونم قبولش کنم…..   بغضم ترکید و بلند زدم زیر گریه: -بهش نگو مزاحم..   چنگ…

    زد زیر خنده و من هم خندیدم و با تعجب گفتم: -نه؟..هنوز داری اون دروغو ادامه میدی؟..   -اره خیلی به کارم میاد..باهاش حرصش میدم..یه اهرم فشاری شده واسه حرف زدن سامان…   سرم رو تکون دادم و با شک گفتم: -خوبه..فقط خیلی کشش نده یه وقت لو…

    خودم رو روی مبل جمع کردم و با مظلومیت گفتم: -دلم می خواست الان به همه ی دنیا خبر بدم..   -خب چرا نمیدی؟..میتونی هرکیو که میخواهی بهش خبر بدی و تو خوشحالیت شریکش کنی…   لبخنده تلخی روی لب هام نشست: -کی؟..نه مامان بابام هستن، نه سورن..عمه…

    انگار که متوجه نشده باشه چی میگم با تعجب نگاهم کرد و گفت: -چی؟..   -من..حامله..   داشت از بهت و گیجی درمیومد و کم کم چشم هاش گرد شد و لبخند اروم اروم نشست روی لب هاش و از جا پرید…   اومد طرفم و محکم گرفتم…