سه تایی عقب تر ایستاده بودن و با خنده نگاهمون می کردن…   خجالت کشیدم و سعی کردم مثل ادمیزاد برقصم و دست از شوخی و مسخره بازی بردارم اما مگه عسل اجازه میداد….   یکی یکی دستمون رو می گرفت، میبرد بالای سرمون و دور خودش چرخ میزد…   با ناز چشم و ابرو میومد

        سرم رو تکون دادم و دیگه چیزی نگفتم..   نمی خواستم تحت فشارش بذارم و با اصرار روی این موضوع، باعث بشم حس بدی پیدا کنه…   دستش رو انداخت پشتم روی پشتی صندلیم و اینجوری انگار از بغل تو اغوشش بودم…   از حس خوب نزدیکیش لبخند روی لبم نشست و یهو با صدای بلند

      سامیار کنار سوگل روی صندلی نشست و با اخم نگاهش کرد و گفت: -خوبی؟..   انگار متوجه شده بود سوگل لحظات سختی گذرونده..چه دقت و توجهی داشت…   سوگل بدون اینکه نگاهش کنه، دستش رو روی شکمش فشرد و سر تکون داد: -خوبم..   نگاه سامیار محکم و با عدم اعتماد چرخید سمت عسل و با اخم

        چشم هام گرد شد و با کمی اخم و کنجکاوانه دوباره به ندا نگاه کردم…   حالا حسرت تو چشم هاش و حالت گرفته و ناراحت سوگل برام معنی پیدا کرده بود…   واقعا دختر خوشگلی بود و تمام تلاشش رو می کرد که پر ناز و عشوه به نظر برسه…   لباس خیلی باز و

        از همون مدل لیوان و مایع داخلش دست سامیار و همه ی پسرهای کناریش جز سامان هم بود…   اب دهنم رو بلعیدم و سرم رو چرخوندم سمت سوگل که کنارم نشسته بود و با لبخند به رقصنده های وسط نگاه می کرد….   کمی خم شدم سمتش که بخاطره صدای بلند اهنگ صدام به گوشش

        سورن درحالی که به جای خالی ماشین نگاه می کرد گفت: -خواهرمو برد..   بلندتر خندیدم که حواسش به من جمع شد و با چشم های ریز شده نگاهم کرد و لب زد: -جووون بابا..دختر منو ببین تورو خدا..   لب هام رو بهم فشردم و با ناز پلک زدم که دست ازادش رو دور گردنم

        دست دراز کردم و شال مشکی حریرم رو از روی مبل برداشتم و سرم کردم…   چون کتم تا روی باسنم بود دیگه روش مانتو نمی پوشیدم…   سوگل هم مانتوی مشکی بلندش رو روی لباسش پوشید و یک شال هم روی سرش انداخت…   کیفش رو هم برداشت و خواست ساک لباس هایی که وقتی

        عسل انگار نه انگار که ارایشگر داره چه حرصی می خوره، بدون توجه بهش دوباره به سوگل گفت: -زنگ بزن..   -خیلی خب..   قبل از اینکه سوگل حرکتی بکنه، صدای ایفون بلند شد…   چشم های عسل گرد شد و از جا پرید: -وای اومد..اومد..خودشه..   با استرس نگاهش رو بین ما چرخوند و گفت:

        پرند دستش رو روی صورت سورن گذاشت: -با اینکه کاری نکردی اما بخشیدم..   سورن پیشونیش رو روی پیشونی پرند گذاشت و همراه با هرم داغ نفس هاش پچ زد: -قربونش برم..   پرند با لبخند چشم هاش رو بست و تمام ارامشی رو که از دست داده بود بهش برگشت…   با همین کارها و

        سوگل فین فینی کرد و گفت: -خوبم..چیزی نیست..   سامیار دستش رو دور شونه ی سوگل حلقه کرد و چشم غره ای به سورن رفت و شاکی گفت: -من پدرم درمیاد تا اینو از استرس و نگرانی دور نگه دارم بعد تو…   سوگل کف دستش رو روی سینه ی سامیار گذاشت و بین حرفش پرید:

        رنگ دیوارها سفید و صورتی بود و برای تمام وسایل اتاق هم از همین دو رنگ استفاده شده بود…   سمت راست بغل دیوار، یک تخت چوبی کوچک قرار داشت که صورتی بود و چهار طرفش بلند و نرده مانند بود برای حفاظت از بچه….   کنارش هم یک مبل دو نفره ی راحتی سفید رنگ

        لبم رو گزیدم تا صدای خنده ام بلند نشه و گفتم: -دیگه هرکی خربزه میخوره پای لرزشم میشینه..   با لبخند سرش رو تکون داد و پای گاز ایستاد که من سریع رفتم سمتش…   دستم رو گذاشتم روی شونه ش و گفتم: -تو بیا بشین من میکشم..فقط بهم بگو چیکار کنم..   -نه عزیزم..تو خسته

        سوگل دستپاچه سرش رو تکون داد و با هول گفت: -وای اره حواسم نبود..اینقدر دلتنگ بودم پاک یادم رفت..بیایین داخل..بفرمایین..خیلی خوش اومدین…   دستم رو گرفت و کشید داخل خونه و درحالی که کفش هام رو درمیاوردم، متوجه ی سورن و سامیار شدم که تازه وقت کرده بودن سلام و احوال پرسی کنن….   مردونه همدیگه

        سرم رو تکون دادم و رفتم داخل و سورن هم پشت سرم اومد و در رو هم بست…   اسانسور همین طبقه بود و دوتایی رفتیم داخل و سورن دکمه رو فشرد و درها بسته شد…   تازه تونستم خودم رو توی اینه اسانسور ببینم..   شالم دور گردنم افتاده بود و موهام نامرتب و زیر

        فشاری به دستم اورد و مهربون گفت: -نگران نباش عزیزم قول میدم زود برگردیم..دنیزم که میره پیش مامان تنها نیست…   سرم رو تکون دادم و سورن ادامه داد: -دیگه به هیچی فکر نکن..داریم میریم چند روز حسابی خوش بگذرونیم تا حال و هوای پرند خانوممون عوض بشه….   لبخندی از لحنش روی لبم نشست که