***

خواب بود یا بیدار ؟ … حس کرد صدای خنده های آیدا را می شنود ! …

عرق کرده و بی تاب از جا برخاست و در خانه ی تاریک دور خودش بی هدف چرخی زد . همه خواب بودند … پدر و مادرش … شایان ‌‌… شادی ! … این ساعت از شب هر کسی به دنبال خواب و رویای خود می رفت … و آدم با دردهایش تنها می ماند !

حس می کرد تب دارد ! حس می کرد مریض است ! نبودن آیدا … ندیدنش او را مریض کرده بود ! دستی به صورت خیس از عرقش کشید و از آپارتمان بیرون زد .

سینه اش می سوخت … پلک هایش می سوخت … تمام تنش می سوخت ! ویران و سوخته … مثل شهری پس از جنگ اتمی … دیگر چیزی از او باقی نمانده بود !

از پله ها پایین رفت … .

هوای سرد و گزنده ی نزدیک نیمه شب … و او با تن خیس از عرقش و یک تا پیراهن !

پشت دیوار اتاق آیدا ایستاد . به کجا می خواست فرار کند ؟ … تمام دنیایش ختم می شد به همین جا !

به این دیوار آجری بدشکلی که جای آن شیشه ی بی رنگ را گرفته بود ! یک سدّ دیگر … یک طاقِ جدید که سرش به آن کوبیده می شد !

تمام خاطراتش با آیدا از این دنیا محو شده بود ! عماد این کار را کرده بود … عماد آیدا را گرفته بود … و پنجره ها را هم !

پیشانی داغ و تب زده اش را به دیوار چسباند … .

– آخر کار خودشو کرد آیدا … مگه نه ؟ … آخرش تو رو ازم گرفت !

کف دست هایش را هم روی سطح دیوار گذاشت . این دست هایی که همیشه وقت تنهایی قفل می شد در دست های کوچک آیدا … حالا اینقدر بدبخت و وامانده و تنها شده بود ! … این دست هایی که برای راضی نگه داشتن آیدا چه کارها نکرد … ! …

– ببخشید ماه جان ! … به خدا همه اش به خاطر تو بود !

تسلیم و بی دفاع … دیگر بغض هم نداشت ! … سپر انداخته بود … دیگر سر جنگ هم نداشت ! …

– من می خواستم خوشبختت کنم ! … می خواستم کاری کنم … که بهم افتخار کنی ! … به خدا هیچیشو برای خودم نمی خواستم … همه اش برای تو بود !

نفس کشید … نفس کشیدن تنها علامت حیاتی اش بود ! …

– ای کاش می تونستم پیش مرگت بشم ! … من که حتی خبر ندارم الان کجایی ! … اگه در خطری دستت رو دو بار مشت کن ! … می دونم دوستش نداری ! … می دونم !

#سال_بد ❄️

#پارت_761

دست فلجش را روی سطح نم دارِ دیوار گذاشت … دست از کار افتاده اش … دستِ کوتاه شده از یار ! … نوک انگشتانش را روی آجرها کشید … انگار در خیالش او را نوازش می کرد … .

– من هنوز باورم نمیشه آیدا ! … هنوز منتظرم از این خواب بیدار شم !

در دنیای غمگین خودش غرق بود … . فکر می کرد دیگر هرگز بیشتر از این غمگین نمی شود ! …

صدای توقف ماشینی را که شنید … قلبش از جا کنده شد !

کلیدی که در قفل چرخید و دری که به آرامی باز شد ! … او بود ! آیدا بود که با دست هایی پر از ساک های خرید برمی گشت ! از پهلوی عماد برمی گشت … !

شهاب نگاه کرد به او … و حجمِ این بی عدالتی دیگر در روح او جا نمی گرفت !

آیدایش که حواسش به “غاصب” بود و حتی برایش دستی تکان داد ! … سپس در را بست و چرخید … و بعد شهاب را دید ! …

تن شهاب در آتشی می سوخت ! …دنبال حسی آشنا خیره در چشم های آیدا ماند … .

در چشم های آیدا فقط دلسردی و خستگی بود ! …

– سلام !

فقط همین … ! … و راه افتاد به طرف درب پلکان … . شهاب بر خود لرزید … .

– فقط همین ؟!

آیدا مکثی کرد … بعد باز چرخید به طرفش … .

– ببخشید ؟! …

اینکه اینقدر سرد بود … خیلی بد بود ! کاش عصبانی بود از دست شهاب … کاش متنفر بود از شهاب ! کاش کمی حس در قلبش باقی مانده بود از شهاب !

#سال_بد ❄️

#پارت_762

– هیچ حرفی بینمون باقی نمونده ماه جان ؟ … یعنی هیچی ؟! …

انگشت های آیدا دور دسته های ساک های خرید سفت شد … آنقدر سفت که به سفیدی گرایید . اما نگاهش هنوز سرد و خنثی بود . شهاب ادامه داد :

– من اینهمه مدت منتظر بودم تا تو برگردی … از پیش اون برگردی ! …

با بغض و ناباوری خندید … .

– نه اینکه ازت ناراحت بشم ! … اصلاً حقش رو ندارم ! … می دونی مثل این دیوثا …

– مودب باش شهاب !

تشر پر خشونت آیدا … شهاب دست هایش را بالا گرفت .

– ببخشید آیدا ! ببخشید !

و نگاهش فرو افتاد … تا ساک های خرید … . تلخ و بی سرانجام خندید … .

– اونی که باهاشی … یک دهم من دوستت داره یا نه ؟! … تا حالا پرسیدی ازش ؟ … تو براش نفر چندمی ؟ … برای من نفر اول بودی ماه جان ! … اصلاً قبلاً رو بی خیال … بعد از اینش رو بهت وفادار می مونه یا نه ؟! … آیدا من عاشقت بودم و بهت وفادار بودم … ! … اما این جنگ رو باختم ! می دونی چرا ؟! … چون مردی که پول نداره، هیچ کسی براش احترام قائل نیست ! همین !

نفس آیدا بند آمد و دردی در نگاهش دوید … انگار کسی با مشت کوبیده بود زیر جناق سینه اش ! … رنگ رخش سفید شد … اما آهسته لبخند زد … .

– درسته ! … من به خاطر پول ولت کردم شهاب ! … درست همین طوره که به نظر می رسه !

شهاب هراسان گفت :

– نه آیدا !

قفسه ی سینه اش سوخت . باز به آیدا تهمت زده بود ! … داشت مالیخولیا می شد ؟ … می خواست به گریه بیفتد ! آیدا که باز قصد رفتن کرد … تقریباً به التماس افتاد .

– من می دونم که اینطوری نیست ! تمام دنیا هم که جمع بشن و بگن … بازم باورم نمیشه تو بهم خیانت کردی !

#سال_بد ❄️

#پارت_763

نگاه آیدا پایین افتاد . می خواست از هم فرو بپاشد زیر بار غم … ولی طاقت می آورد ! قلبی که اینطور بیچاره وار می تپید را می کند و دور می انداخت … قلب شیرش را عرضه می کرد ! … این روزهای سخت هم تمام می شد، می دانست ! … مگر نه اینکه پس از هر سختی آسانی بود ؟ …

این را خدا گفته بود و او امیدوار بود که خدایی وجود داشته باشد !

باز خواست برود … که شهاب پشت سرش التماس کرد … .

– آیدا من دارم می میرم ! … تو رو خدا ! … برگرد یه چیزی بهم بگو ! … مگه من همونی نبودم که همه ی عمرت عاشقش بودی ؟ …

پشت پلک های آیدا داغ شد … دلش گریه می خواست !

– من یک زن کثیفم ! … منو ولم کن برو پی زندگیت !

– اینطوری در مورد خودت حرف نزن !

– من فقط دارم حقیقت رو میگم ! من بهت خیانت کردم شهاب ! …

– آیدا !

– من ارزشش رو ندارم که به خاطرم وقتت رو تلف کنی !

این بار شهاب صدایش را بالا برد :

– آیدا … التماست می کنم !

دیگر نتوانست طاقت بیاورد … تکیه زد به دیوار، به گریه افتاد … .

قلب آیدا در سینه اش به درد آمد . یک لحظه خواست برگردد و دست هایش را بگیرد … . اما نه … .

می دانست دیگر هیچ چیزی بین آنها باقی نمانده !

پا تند کرد و رفت … خودش را درون آپارتمان حبس کرد … .

صدای گریه ی شهاب را تا مدت ها از آن سوی دیوار می شنید … .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_764

***

کیسه ی یخ را روی چشم هایم فشردم و بعد درون آینه با وسواس به خودم نگاه کردم . به خاطر گریه های شب قبل ، پلک هایم پف کرده بود و نمی خواستم با این شکل و شمایل با عماد رو در رو شوم . اما هر چه می کردم صورتم حالت عادی نمی گرفت !

نچی گفتم و باز کیسه ی یخ را روی پلکم فشردم … که در اتاقم باز شد و بابا اکبر داخل آمد .

– آیدا جان !

چرخیدم به طرفش … . با دیدنم صورتش وا رفت . پرسید :

– این چه شکل و شمایله ؟!

سعی کردم لبخندی بزنم . گفتم :

– چیزی نیست ! دیشب یه خرده بدخواب شدم … پلکام پف کرده !

آهانی گفت . حالتی از دو دلی و نگرانی در صورتش موج می زد . انگار می خواست چیزی بگوید … اما بی خیال شد و به جای آن گفت :

– چیزایی که بهت گفتم رو سوا کردی ؟

کیسه ی یخ میان انگشتانم فشرده شد . می دانستم منظورش چیست ! انگشتر نشان و هر کادوی رسمی که از خانواده ی شهاب گرفته بودم و تعدادشان هم زیاد نبود … باید پس می دادم ! نامزدی ما رسمی و قطعی پایان یافته بود … و دیگر درست نبود که چیزی از آنها در دست نگه دارم !

– آره … آره الان میارم براتون !

بابا اکبر سری تکان داد … گفت :

– زودتر دست بجنبون بابا جان … ببرم پس بدم بهشون، قال قضیه کنده شه !

و باز از اتاق خارج شد و در را بست .

❄️

#پارت_765

با رفتن او … من هم سراغ کمد رفتم و از وسط شلوغی لباس هایم ، بسته ای را بیرون آوردم که دو سه روزی بود آماده کرده بودم !

تمام کادوهای شهاب … چیزهایی که به صورت رسمی از خانواده ی نامزدم دریافت کرده بودم !

با انگشتانی که می لرزید، برای آخرین بار بسته را چک کردم … .

انگشتر نشان با کلی نگین اتمی که به نظر می رسید به عمد زشت و بی سلیقه انتخاب شده بود … قواره ای پارچه ی پیراهنی نگین کاری شده … یک ساعت مچی در جعبه ای سبز رنگ … و از همه مهم تر، پیراهن آبی ابریشمی که برای من و شهاب یک دنیا معنا داشت ! …

بغض به گلویم نیشتر زد … اما جلوی خودم را گرفتم . نه دیگر اشکی می ریختم … نه دیگر عزاداری می کردم !

شهاب این راه را آغاز کرده بود و من مجبور بودم تا انتهایش را بروم . مگر سخت تر از لحظه ای بود که به او گفتم یک زن خیانتکارم ؟! … مثل این بود که خودم با دست خودم خنجری به قلبم زدم … و باز هم این کار را می کردم ! … اگر لازم می شد چشم هایم را از حدقه در می آوردم … لازم می شد خودم را مثله می کردم ! … هر رنجی را متحمل می شدم تا شهاب از گزند عماد و پولاد و صابر در امان بماند . پس دادن این خرت و پرت ها که در برابر رنجِ عظیمِ من چیزی نبود !

دم عمیقی گرفتم و انگشتانم را به گونه هایم کشیدم تا رد نامرئی بغض را پس بزنم . بعد از جا برخاستم و به سالن رفتم .

بابا اکبر بسته را از دست من گرفت و گفت :

– توی خونه بمون !

بیخودی سری تکان دادم … و بابا اکبر رفت بیرون … .

قلبم گاپ گاپ در سینه می کوبید … آنقدر دلشوره داشتم که می خواستم بالا بیاورم ! مطمئن بودم سوده با دیدن این بسته ، باز سر و صدا به راه می اندازد … و اگر باکره نبودنم را توی صورت پدرم می کوبید … این بار قطعاً از حرص و ناراحتی سکته می کردم !