– سزارین؟

نریمان سر تکان داد که یاسر‌ ادامه داد.

– اونکه زایمانش طبیعی بود !

نریمان شانه بالا انداخت، یاسر بااو بیشتر وقت گذرانده بود.

یاسر از همه ی دوران حاملگی خواهرش باخبر بود و در جمع کردن ساک زایمانش کمکش کرده بود اما نریمان همه چیز را از دست داده بود.

– انگار لگنش کوچیک بوده ، نشده طبیعی بدنیا بیاد.

یاسر نفسش را محکم بیرون داد و پدرش را مجبور کرد روی صندلی انتظار بشیند ، روبه نریمان زمزمه کرد:

– ممنون که به موقع اوردیشون بیمارستان  و نجاتشون دادی !

نریمان اخم کرد ، حرف یاسر بد نبود اما به او بر خورد.

اخم‌هایش را درهم کشید.

– اونا زن و بچه ی منن

وظیفمه و نیازی به تشکر نیست.

یاسر سرش را تکان داد که با بازشدن در اتاق عمل هرسه از جا پاشدند ، کودکی را پتو پیچ کرده بودند ، لباس های آبی تن داشت و پوستش انقدر صاف و نازک بود که هرسه می‌ترسیدند به او دست بزنند‌

هر سه خوشحال بودند، عشق وصف نشدنی در دل نریمان رخنه کرد ، پدر بودن این بود نه؟

سرش را بالا گرفت و به پرستار نگاه کرد

– زنم‌و چرا نیاوردین ؟ اون کجاست؟ حالش خوبه؟

پرستار بالبخند سرش را تکان داد‌

– حال مادر بچه خوبه، دکتر داره بخیه میزنه خانمتون‌و.

نفسش را با خیال آسوده بیرون فرستاد‌.

فئـــْودآٰل|•🍃

#پارت346

– حالت خوبه؟

گلین نگاهش را به نریمان دوخت ، پدرش و برادرش بیرون رفته بودند انگار می‌خواستند این دو نفر را تنها بگذراند‌

به پسرش نگاهی انداخت، شکمش تیر میکشید انقدر درد داشت که میخواست جیغ بکشد و برخلاف درد زیادش لبخندی زد.

– خوبم‌‌…

نریمان خندید ، موهای پسرشان فر بود و طلایی!

صورتش مانند مادرش بود ، سفید و بور!

– نسخه ی دوم از خودت‌و تحویلم دادی موطلایی!

دخترک آرام خندید، سرش را تکان داد ، پسرک کچلش فقط چند تار موی طلایی داشت.

دست های کوچک زیبایش را بالا سرش نگه میداشت

– دلم میخواد مثل باباش قوی باشه و لایق هر چیزی باشه!

پشت دستش را روی صورت دخترکش کشید ، نرم بود. او را مانند یک شیء قیمتی دوست داشت ، دلش نمی آمد دست به تن سفید گلین بکشد می‌ترسید به او آسیب برساند.

– پدرش لایق هرچیزی نیست… پدرش آدم احمقیه که مادرش‌و باور نکرد !

چشم های گلین لبالب اشک شد، آمدن و رفتن هایش دلش را بدست آورده بود. مخصوصا دیروز که او را در آن شرایط سخت به بیمارستان برده بود اگر نریمان نبود نمیدانست چه اتفاقی می افتاد…

– مادرش دلش میخواد همه چیزو فراموش کنن.

چشم های نریمان برق زد، هردو آرام بودند.

پسرشان کنارشان خواب بود و خودشان در نگاه یکدیگر غرق بودند.

– پدرش بهت قول میده آدم خوبی برات باشه، دونه ی انارم.

فئـــْودآٰل|•🍃

#پارت347

روی کاناپه ، به کمک نریمان دراز کشید.

فیروزه بانو و نارین یک سلام خشک به او داده بودند ولی بادیدن اهورا، پسر گلین و نریمان حسابی سرحال شده بودند‌.

– ماشالله ماشالله

خدا از چشم بد دورش کنه.

نریمان آرام خندید ، بعد از چندین ماه امروز را می‌خندید، حالا که پای بچه در میان بود و نریمان با آمدن گلین خندان شده بود و خبری از نریمان خشک و منزوی نبود هردو تلاش میکردند که بالین در نیفتند. ناراحتش نمیکردند.

– مامان الان متوجهی که داری از زیبایی زن من تعریف میکنی؟

فیروزه بانو اخم کرد ، راست می‌گفت پسرک به مادرش رفته بود.

– باشه حالا !

بذار من با نوه ام کمی خلوت کنم.

گلین درد داشت، چیزی از اطراف نمیدانست ، بی بی آسیه ، به آنها می‌رسد و شیر داغ را به دست نریمان داد.

– آقا دورت بگردم این‌و بده دخترم بخوره،  شیرش بیشتر شه.

گلین نمی‌توانست حرکت کند ، آنقدر که درد داشت.

مادر بودن همین بود ؟ باوجود درد خونریزی داشت. هر نیم ساعت یکبار دو نوار بهداشتی عوض میکرد.

نریمان کمکش کرد نیم خیز شود.

فئـــْودآٰل|•🍃

#پارت348

– این‌و بخور گرمتم میشه

گلین با کمک نریمان شیر داغ را خورد ، تنش خسته و کرخت بود .

– مرسی ، دستت درد نکنه.

با گریه ی اهورا فیروزه بانو به سمت گلین رفت و کمک کرد به پسرش شیر بدهد، سرد بود اما دیگر کنایه نمیپراند.

دیگر اذیتش نمی‌کرد و از لفظ رعیت استفاده نمی‌کرد.

– داداش… مبارکه تبریک میگم !

نریمان دست قیصر را فشرد، چهل روز از زایمان همسرش میگذشت،  دیگر حالش بهتر شده بود و بخیه هایش جذب شده بودند.

– ممنون قیصر ، خوش اومدی نبودی این مدت.

قیصر آرام خندید ، گلین کنارشان نشسته بود ، قیصر باخجالت زمزمه کرد:

– داداش انگار پسرامون باهم بزرگ بشن !

نریمان ابرو بالا انداخت ، دست زیر چانه اش برد و زمزمه کرد:

– خیر باشه؟

قیصر آرام خندید ، فیروزه پیش خواهرش رفته بود و نارین به شهر رفته بود برای درس خواندن.

فقط خودشان دو نفر بودند و قیصر.

– خیره داداش…

قبول کرد زنم بشه، منم پسرش‌و مثل بچه ی خودم دوست دارم… منم صاحب بچه شدم، نمیدونی چقدر تپله !