کامیار

نتونستم برای مراسم بله برون لیلی برم..
به زور لباس پوشیده و آماده شده بودم که برم، حتی ریش و سبیلمو که روزها بود نزده بودم و بلند شده بود هم زدم ولی هر کاری کردم نتونستم از خونه خارج بشم و پاهام جلو نرفتن..
آخرش با کلافگی کتمو درآوردم و پرت کردم گوشه ی اتاق و فحشی به خودم دادم..

به لیلی گفته بودم میام، ولی الان میدیدم که تحملشو ندارم.. مطمئن بودم که اگه توی اون جمع بشینم و بهرام نگاهی به لیلی بکنه و یا حرف محبت آمیزی بهش بزنه قاطی میکنم و همه چیزو بهم میزنم..

اعتباری به من و دل دیوونه م نبود.. پس نباید میرفتم و تا وقتی ازدواجش رسمی و قطعی نشده بود باید دور میموندم تا غلط اضافی نکنم و ازدواجشو به هم نزنم..

قرصهای خواب آور قوی تنها یاورم بودن تو این روزهای سخت و میتونستن جلومو بگیرن که نرم سراغ لیلی.. تا میدیدم دلم بیقرار شد و فکرایی اومد تو سرم که چرا دارم اجازه میدم که لیلی با بهرام ازدواج کنه، احساس خطر میکردم و سریع دو تا قرص با هم ‌میخوردم که ناخوداگاه به زمینم بزنه و نتونم کاری بکنم..
شدیدا توفشار بودم و با خودم میجنگیدم..

از قرص ها چند بسته خریده بودم و مثل چشمم مواظبشون بودم که گم یا تموم نشن.. تنها علاجم قرصهای بیهوش کننده بود تا بیحس یه گوشه بیفتم و سرنوشت کارشو بکنه..

فردای شب بله برون، صبح جمعه بود و میدونستم که لیلی میره سر خاک باباش..
بدون استثنا هر جمعه صبح ساعت ۱۰ باهم میرفتیم و دلِ تنگ و بیقرارم اصرار میکرد که برم و حداقل از دور ببینمش..

وقتی رسیدم هنوز نیومده بود و کمی دورتر منتظر شدم تا بیاد..

بعد از نیم ساعت دیدم که سلانه سلانه داره میاد و انگار نا نداره قدم از قدم برداره..
چقدر دلم براش تنگ شده بود.. دختر ظریف و نازی که دنیای من بود و من مجبور بودم ازش دوری کنم داشت میومد و دلم پر میکشید که برم جلو و بغلش کنم و با خودم ببرمش خونه..

ولی اون دختر دیگه متعلق به من نبود و شایدم با کارهایی که کرده بودم ازم بدش میومد..

نشست کنار قبر پدرش و حرف زد.. اون حرف زد و من به خودم جرات دادم که یکم برم نزدیکتر تا بهتر ببینمش..
پشت درختی وایسادم که منو نبینه.. نمیخواستم تو دلش و تصمیمش برای ازدواج با بهرام تزلزل ایجاد بشه و بفهمه که هنوزم دیوانه وار عاشقشم و اومدم که یواشکی ببینمش..

اون با باباش حرف زد و من دل سیر نگاهش کردم.. یکم بعد دیدم که اشکاشو پاک میکنه ولی صدای گریه شو نمیشنیدم..
دختر مظلوم و دلشکسته ی من بدون صدا گریه میکرد و دل من خون میشد..

دیگه نتونستم تحمل کنم و خواستم برم جلو که ناگهان دیدم بهرام اومد پیشش!

اصلا توقع نداشتم با اون بیاد و شوکه شدم و کاملا خودمو پشت درخت قایم کردم..
لیلی سرشو بلند کرد و بهرامو نگاه کرد و صداشو شنیدم که بلند گفت تو اینجا چیکار میکنی..

پس با بهرام نیومده بود و اونم دنبالش راه افتاده بود..
نشنیدم بهرام چی بهش گفت ولی لیلی با عصبانیت گفت
_دیگه هیچوقت.. هیچوقت با من نیا اینجا.. اینجا تنها جاییه که برای خودم و دلم باقی مونده و میخوام همیشه تنهایی بیام

میدونستم چرا نمیخواد بهرام باهاش بیاد.. چون همیشه با من اومده بود سر خاک باباش و میدونستم خیلی دوست داشت باهم رفتنهامون رو..

دلم فشرده شد و سرمو بلند کردم به آسمون و گفتم خدایا عشق و محبت منو از دل این دختر دربیار و کمکش کن که منو فراموش کنه و غصه نخوره.. بجاش محبت بهرامو بزار توی دلش چون اونه که لیاقتشو داره و من فقط بهش صدمه میزنم..

دلم بقدری فشرده شد و حالم گرفته شد که دیگه نموندم و نگاه آخرو به لیلی کردم.. زیر لب زمزمه کردم

دوستت دارم.. تا لحظه ی مرگم

و پشتمو بهش کردم و ازش دور شدم..

لیلی

تا روز عقد فقط یکهفته مونده بود و میگفتن من و بهرام باید برای خرید حلقه و آینه شمعدون و آزمایش و این چیزا بریم و حال من بد میشد..

خبری از کامیار نبود و داشتم مطمئن میشدم که منو فراموش کرده..

دلم میشکست و تکه تکه میشد با این افکار ولی کاری هم از دستم برنمیومد..
روزی که مادر بهرام زنگ زد خونمون و به مادرم گفت که از من بپرسه که دوست دارم اونا هم همراهمون برای خرید بیان یا میخوام خودمون دوتایی با بهرام بریم، سریع گفتم که اونام بیان..
نمیخواستم با بهرام تنها برم..

بعد از قطع تماس با خودم فکر کردم که چطور میخوام با بهرام زن و شوهر باشم در حالیکه تحمل تنها شدن باهاشو حتی توی بازار ندارم..

من نمیتونستم با بهرام ازدواج کنم و باید تا دیر نشده بود از همینجای کار برمیگشتم..

بهش زنگ زدم و گفتم کار خیلی مهمی باهاش دارم و همین الان بیاد فلان کافی شاپ که نزدیک خونمون بود..

نیم ساعت بعد توی کافه همو دیدیم و نشستیم سر یه میز دونفره..

بهرام با شیفتگی و عشق توی چشمام نگاه میکرد و بوی ادکلنش میپیچید توی بینیم..
بوی قشنگی بود ولی من بجای لذت بردن، ازش بیزار میشدم و دلم میخواست نفس نکشم..

حتی نمیتونستم بوی ادکلنشو تحمل کنم چطور میخواستم بهش نزدیک بشم و یا حتی ببوسمش..
ممکن نبود.. از فکرش عصبی شدم و توی تصمیمم مصمم تر شدم و رو بهش گفتم

_آقا بهرام من خیلی شرمنده م که با اینکه بهتون جواب مثبت دادم الان ازتون میخوام که تمومش کنیم

چشماش گرد شد از تعجب و گفت
_چیو تموم کنیم؟.. یعنی چی؟

_ازدواج و عقد و این برنامه ها رو.. من نمیتونم.. دلم هم نمیخواد که شما رو به یه زندگی بدون عشق محکوم کنم.. من هرگز قادر نخواهم بود که شما رو دوست داشته باشم و چنین ازدواجی بی معنیه و ظلمه در حق شما

_اولا که ظلم نیست چون شما قبل از عقد بهم گفتین که حسی به من ندارین و من با عقل و شعور خودم قبول کردم و خواستم که باهاتون ازدواج کنم.. پس همه چیش پای خودمه.. دوما منکه گفتم بعد از ازدواج بهتون قول میدم کم کم تو دلتون نسبت به من عشق و علاقه ایجاد بشه.. پس دیگه مشکلی نیست شما چرا اینقدر خودتونو عذاب میدین؟

_نه آقا بهرام.. من خیلی فکر کردم.. نه من آمادگی این ازدواجو دارم نه شما حقتونه این شکلی ازدواج کنین.. من اومدم بهتون بگم که به خانوادتونم اطلاع بدین که دیگه ازدواجی در کار نیست

احساس کردم رنگش کبود شد و لباشو به هم فشار داد..
دستاشو توی هم قفل کرد و عصبی گفت
_من بدون تو نمیتونم.. نباید عقدو بهم بزنی، منکه گفتم راضی ام

با کلافگی دستمو به چشمام کشیدم و گفتم
_چرا نمیفهمی؟.. من نمیتونم برای تو یه همسر عادی باشم.. بدون فکر عمل کردم و الان میخوام تا دیر نشده تمومش کنم

دستاشو از هم باز کرد و سیگاری روشن کرد و گفت
_ما خوشبخت میشیم قول میدم.. تمومش نکن.. به منم فکر کن که سه ساله دنبال توام و میخوام که به دست بیارمت

هر چی من گفتم این ازدواج عاقلانه و درست نیست و من اشتباه کردم که از اولش قبول کردم، تو کتش نرفت که نرفت و گفت من تمومش نمیکنم..

نمیدونستم چیکار کنم و تو وضعی گیر کرده بودم که مقصرش خودم بودم..

_در ضمن برادر من بخاطر مراسم عقد از کانادا اومده، چطوری به اون و بقیه ی خانواده م بگم که ازدواجمون بهم خورد؟.. تو نمیتونی اینکارو بکنی

پس بیخود نبود که میگفتن هنگام عصبانیت تصمیم نگیر و صبر کن تا آروم بشی وگرنه پشیمون میشی..
و من الان خودم تو چاهی که برای کامیار کنده بودم گیر کرده بودم و بیشتر از اون زجر میکشیدم و اونم عین خیالش نبود و شایدم سرشو با آذر گرم کرده بود تا منو فراموش کنه..

با فکر کردن به کامیار بازم عصبی شدم و با خودم فکر کردم که حالا که بهرام خودش اصرار میکنه و راضیه به شرایط من، پس بهتره همه چیو بهم نزنم و این راهو ادامه بدم.. راهی که مقصد و مقصودش ضربه زدن به کامیار بود..

رو به بهرام کردم و گفتم
_فردا بیا بریم برای خرید حلقه و آینه شمعدون

و از کافه خارج شدم..