ـ باور کن هیچ کس ، هیچ حرفی به من نزده یزدان خان ……… شما جذابی ، قدرتمندی ، باپرستیژی ……… تمام این موارد باعث شده که مرکز توجه دخترا قرار بگیری . می دونم من اولین دختری نیستم که جذبتون شده ، مطمئنا آخرینش هم نیستم ………….. حالا چرا شما باید فکر کنید که کسی به من حرفی زده یا من خام حرف کسی شدم .

ـ هیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیره ، هیچ دختری هم بدون قصد و غرض نزدیک من نمیشه ………… در ضمن من هم آدمی نیستم که با هر کس و ناکسی بپرم ………… حالا هم بهتره هر چه زودتر از اطاق من بری بیرون که نه حوصله کسی رو دارم ، نه اعصاب کسی رو .

و تیشرت رکابی سفیدی از داخل کمدش بیرون کشید و از اطاق لباس هایش بیرون آمد و به سمت تختش راه افتاد …….. حس می کرد هم تنش خسته است و هم ذهنش . اصلا حس می کرد ، تمام جان و تنش زخم برداشته و درد می کنه .

دکمه های بسته باقی مانده پیراهن در تنش را باز کرد و پیراهنش را از تنش درآورد و لبه تخت نشست .

دختر نگاهی به بدن او و پیچ و خم های عضلات ورزیده تنش و آن تتو های سیاه نشسته بر سینه و پهلویش انداخت ……….. باید می ماند . باید هرطور که شده ، جای پایش را در این عمارت محکم می کرد ……. باید یزدان را برای خودش می کرد . 

از جذابیت ذاتی خودش خبر داشت . از ظرافت زنانه اش به خوبی باخبر بود ………… ظرافتی که کمتر مردی می توانست به سادگی از آن رد شود و نادیده اش بگیرد …………. اما انگار قضیه یزدان فرق می کرد ……… اصلا انگار این مرد جدای تمام مردان عالم بود .

مصمم تر از قبل جلو رفت ……… اگر یزدان را می خواست ، باید از خودش جربزه و جسارت بیشتری به خرج می داد .

جلو رفت و آرام روی پای یزدانِ نشسته بر لبه تخت نشست و یک دستش را دور گردن او حلقه نمود و سرش را جایی میان شانه و گردن او فرستاد و آرام و اغواگرایانه ، در حالی که نفس های معطر و گرمش را میان گردن او پخش می نمود و لبانش را غرض ورزانه بر روی پوست گردن او می کشید و پنجه های دستش پشت گردن او را به بازی گرفته بودند ، گفت :

ـ لااقل بذار امشب پیشت بمونم ………….. می دونم عصبی هستی ، می دونم کلافه ای ، می دونم و حال و حوصله نداری ، اجازه بده من به روش خودم آرومت کنم ……………. یه آدم جدید ، یه تجربه جدید ، یه عشق و حال درست و حسابی ، می تونه هر ناراحتی رو برطرف کنه .

یزدان بدون آنکه تغییری در چهره اش بدهد ، یا حتی غرایز مردانه اش مولکولی تکان بخورند ، دست میان موهای پشت سر دختر انداخت و سر او را به ضرب از میان گردنش بیرون کشید و نگاه سرد و بی تفاوتش را در چشمان اویی که انگار از درد نشسته میان ریشه موهای موهایش ، جمع شده بود ، انداخت .

ـ تو یا احمقی ، یا خودت و زدی به حماقت …………. قراره من و با این مسخره بازی هات اغوا کنی ؟ یعنی تمام هنرت همینه ؟ من اگه قرار بود با عشوه هر دختری خام بشم و اون و به اطاق و تخت خودم بکشونم ، الان باید به هزار و یک مدل بیماری گرفتار می شدم …………. حالا تو پیش خودت چه فکر کردی ؟ فکر کردی من با دوتا عشوه و غمزه خامت میشم و با تویی که لابه لای دست هزار نفر گشتی و معلوم نیست چه بیماری هایی داری ، بمونم و پیش خودم نگهت دارم ؟؟؟

دختر در حالی که صورتش از درد ریشه موهایش درهم فرو رفته بود ، نالید :

ـ من ……… من هیچ بیماری ندارم یزدان خان . باور کن .

ـ تو گفتی و منم باور کردم ……….. تا حالا پای هیچ دختری بدون چکاپ و هزار و یک جور آزمایش ، به اطاق من باز نشده …………… حالا تو چی پیش خودت فکر کردی که من بدون خبر از سلامتیت ، تو رو به تختم می کشونم و شبم و باهات صبح کنم …………… تا بیشتر از این اعصابم و به بازی نگرفتی و روانیم نکردی ، از این عمارت گمشو برو بیرون ………. دیگه هم نمی خوام این طرفا ببینمت . هرچی امشب دیدی و شنیدی رو هم فراموش کن .

گندم با حالی خراب و مضطربانه درحالی که با دندان به جان ناخن های دو دستش افتاده بود ، در اطاقش راه می رفت و طول و عرض اطاقش را متر می کرد ………….. دلش مثل سیر و سرکه می جوشید . خیلی وقت بود که تمام صداها خوابیده بود و عمارت در سکوتی مطلق فرو رفته بود .

این پا و آن پا کردن هایش هم دیگر چاره کارش نبود . خوب می دانست که با کار امشبش یزدان را بدجوری شکاری کرده .

طرف شجاع دلش می گفت ، برود و با یزدان حرف بزند و بابت اتفاق امشب از او عذر خواهی کند …………. اما طرف ترسیده دلش مدام اتفاق ساعت پیش و شدت عصبانیت یزدان که مو بر تنش سیخ می کرد را به او یادآورد می شد و اینکه مطمئنا یزدان الان هم عصبی و حرصی است و بهتر است حرف زدن را به فردا که اندکی آرام تر شد موکول کند .

به سمت تختش رفت و روی تخت دراز کشید و زیر پتو رفت و سعی کرد بخوابد …………… اما آنقدر ذهنش مشغول و مشوش بود ، آنقدر دلش بی قرار بود که نمی توانست پلک هایش را حتی تصنعی بر روی هم بگذارد و بلکه اندکی آرامش بگیرد ، دیگر چه رسد به خوابیدن .