یزدان نیشخندی تصنعی بر لب آورد و نگاه تیره و ظلمانی اش را در چشمان گندم فرو کرد و تک ابرویی برای او بالا انداخت :

ـ اگه زبونت و تو دهنت غلاف کنی شاید باعث شدی از تصمیمم صرف نظر کنم .

و کمی به قسمت عمیق تر استخر رفت و آرام و بدون هیچ عجله ای ، گندم را روی سطح آب خواباند ……….. گندم که نه تجربه شنا کردنی داشت و نه تجربه استخر رفتنی ، تنها با چشمانی ترسیده و گشاد شده ، همچون چوب خشکی که انگار حتی توان چرخاندن میلی متری گردنش را ندارد ، به یزدان نگاه کرد .

یزدان از گوشه چشم نگاهی به لباسش که هنوز گیر میان پنجه های گندم بود ، انداخت .

ـ لباسم و آروم ول کن .

ـ نه ، میرم کف استخر .

ـ نمیری من گرفتمت ………… دستت و آروم رها کن .

گندم با تردید پنجه هایش را باز نمود که لباس یزدان از میان پنجه های آزاد شد .

ـ تروخدا یکدفعه ای نخوای همین الان زبون درازی هام و تلافی کنی و ولم کنی ها . اگه ولم کنی درجا میرم کف استخر .

یزدان خنده ای صدادار از این حرف گندم زد :

ـ مطمئن باش الان وقت تلافی کردنم نیست …………. حالا یه ذره این بدنت و شل کن . انقدر که خودت و محکم گرفتی الانِ که تمام عضلاتت بگیره .

تن گندم در حالی که یزدان یک دست زیر زانوی او قرار داده بود و یک دست پشت کمرش ، روی سطح آب مانده بود …….. یزدان به مردمک های گشاد شده و چشمان به لرز افتاده او نگاه کرد :

ـ به هیچی فکر نکن و فقط تمام عضلاتت و رها کن .

گندم انگار که تنها قدرت چرخاندن چشمانش را درون حدقه داشته باشد ، به او نگاه کرد و معترض گفت :

ـ من الان کنترل آب دهنم و هم ندارم ، چه برسه به کنترل عضلاتم . من اختیار هیچی رو ندارم . عضلاتم به طور غیر ارادی خودشون و منقبض کردن .

ـ وقتی که به این فکر کنی که من اینجام و هیچ خطری تهدیدت نمی کنه ، همه چی درست میشه .

انگار هم یزدان زبان بدن گندم را خوب می فهمید ، هم بدن گندم با یزدان آشنا بود .

گندم در حالی که توان قطع کردن تماس چشمی اش را با او نداشت ، عضلات بدنش اندکی آرام گرفت .

ـ آفرین خوبه ……… حالا آروم از طریق بینیت نفس بکش و دستات و روی آب رها کن . آها ، همینه .

گندم با حس قطع تماس یکی از دستان یزدان از زیر کمرش ، وحشت زده چشمانش را گشاد تر از قبل کرد :

ـ جون هر کی که دوست داری ، ولم نکنی یزدان جون ……… میرم ته آب غرق میشم خونم می افته گردنتا .

مگر یزدان می توانست چشمان گشاد شده و ترسیده گندم را ببیند و مقابل خنده ای که عجیب دلش می خواست روی لبانش ظاهر شود ، مقاومت کند .

ـ نترس حواسم بهت هست ……. ته استخر نمیری روی آب می مونی .

و خیلی آرام دست دیگرش را هم از پشت زانوی گندم عقب کشید که گندم هول کرده و ترسیده و بی اختیار از ترس رفتن به کف استخر دست و پایی زد که تعادلش بهم خورد و به سمت کف استخر کشیده شد .