گندم ابرویی بالا انداخت و با چندبار جنباندن دهانش ، توانست محتویات دهانش را پایین بفرستد .

ـ با اینکه از این مرتیکه فرهاد اصلاً خوشم نمی یاد ، اما دستش درد نکنه عجب چلو گوشتی بود . بدجوری بهم چسبید ………… خدایی غذاش حرف نداشت .

احتیاجی نبود تا یزدان خودش را درون تخت بکشد تا دستش به گندم برسد ………… تنها کافی بود تا دست کشیده و بلندش را دراز کند تا گندم را گیر بی اندازد .

دست دراز کرد و مچ گندم را گرفت و او را بی خبر و با یک حرکت ناگهانی سمت خودش کشید و میان بازوان و سینه و پاهایش زندانی کرد .

گندم که به هیچ عنوان توقع چنین حرکتی از سمت او نداشت ، زمانی به خودش آمد که بازوان یزدان به دور شانه هایش پیچیده شد و یک پای او هم روی پاهایش افتاد .

ـ حالا که شکر خدا نافت سرجاش افتاد و سیر شدی ، بگیر بخواب تا منم بتونم یه چرتی بزنم . فردا باید برگردیم .

گندم که سرش به سینه یزدان چسبیده بود ، ذوق زده سر از سینه او جدا کرد و گردن بالا کشید و خندان از همان پایین در چشمان خسته و اندکی هم به خون افتاده او نگاه کرد :

ـ خدایی فردا قراره برگردیم خونه خودمون ؟

یزدان پلک های خسته اش را بست و لبخند نصفه و نیمه ای از لفظ خانه ای که گندم به کار آورده بود بر روی لبانش نشاند ……. خانه اشان …….. گندم خانه او را خانه خودش هم می دانست و این موضوع به او حس خوبی می داد .

ـ آره فردا برمی گردیم خونه خودمون .

ثانیه ای نگذشت که ابروان گندم درهم فرو رفت و نگاهش سمت دست و پاهایش کشیده شد ………….. سعی کرد دست و پایش را تکانی دهد اما مگر پای سنگین و بازوان قدرتمند یزدان اجازه حرکتی اضافی به او می داد ……… آن هم اویی که به هیچ عنوان عادت به این مدل در حصار کسی خوابیدن نداشت .

ـ خفه شدم یزدان . یه ذره دست و پاهات و شل تر کنم . لهم کردی …………. مگه دزد گرفتی ؟ والا آدم با دزد خونشم همچین نمی کنه

یزدان حتی زحمت باز کرد پلک هایش را هم به خودش نداد .

ـ خیلی داری حرف می زنی گندم ………….. خوبه همین چند دقیقه پیش داشتی فک می زدی که انقدر خسته ای حتی توان تکون دادن زبونتم نداری .

ـ له شدم .

ـ بگیر بخواب تا شرایطت و از اینی که هست برات سخت تر نکردم .

ـ بابا جان نفسم بالا نمی یاد .

یزدان با ابروانی درهم کشیده پلک گشود و در چشمان او نگاه کرد ……… از همان نگاه هایی که ترس در دل هر دختری می انداخت .

ـ می خوابی یا نه ؟

ـ شاید اگه دست و پام و یه ذره آزاد کنی بتونم بخوابم .

ـ می دونی اگه هر دختر دیگه ای جای تو بود و قرار بود من یه حرف و برای بار دوم بهش بزنم ، حساب کتابش دیگه دست من نبود ………….. با کرام الکاتبین بود .

گندم با همان ابروان درهم کشیده ، تخس مانند در حالی که سرش را از لا به لای بازوان او بیرون آورده بود ، با گردنی بالا کشیده ، خیره خیره در چشمانش نگاه کرد …………. یزدان نگاه گندم را خوب می خواند . این نگاه براق و خیره او می گفت ، حرف ها و خط و نشان کشیدن هایش حتی محض رضای خدا سر سوزنی در دل این دختر ترس ایجاد نکرده که اینگونه تخس مانند در چشمانش نگاه می کرد .

ـ اولاً من هر دختری نیستم آقا یزدان ………… دوماً ، دوبار که هیچی ، اگه چیزی رو صلاح بدونم باید برای بار دوهمم که شده برام توضیح بدی . حق اعتراضم نداری .

یزدان در حالی که از این زبان درازی گندم خنده اش گرفته بود ، چپ چپ در چشمان خیره او نگاه کرد و چشم غره ای به او رفت ………….. انگار او هم یادش رفته بود که دختری که میان سینه و بازوانش گیر انداخته ، هر دختری نیست …….. او گندم است . گندمی که در قلب و روحش ، حق آب و گل دارد .