_ حورا خانم، تشریف بیارید میرسونمتون!

توجهی نکردم و سعی کردم باز هم فاصله بگیرم، اما اینبار با حرکت نکردنش مشکوک شدم، اگر قصد ازار داد، میبایست دوباره مقابلم بایستد، اگر قصد رفتن داشتن هم نباید همچنان می‌ایستاد!

در همین افکار بودم که در ماشینش باز شد و پا به بیرون گذاشت، و همان لحظه من خودم را لعن و نفرین کردم که ای کاش منتظر میماندم برای اژانس، حالا یک ربع یا بیشتر!

_ حورا خانم…

کلافه و عصبی به سمتش براق شده غریدم:

_ اقای محترم میشه انقدر اسم منو بلند صدا نزنید؟ کسی نفهمه فکر میکنه باهاتون صنمی دارم!

گوشه‌ی لب‌های مرد بالا رفت، کت و شلوارش زیادی به تنش می‌آمد!

رو گرفتو و در پیاده رو قدم برداشتم که مرد همقدم با من شد و پرسید:

_ چرا انقدر دوری میکنی؟ این همه دنبالتم، میخوامت، اینجوری بی توجهی میکنی؟

از وقاحتش در حال ترکیدن بودم، عصبی بوده و مدام در ذهنم به دنبال نام فامیلی‌اش میگشتم تا شاید بتوانم چیزی بگویم و گورش را گم کند!

_ حورا، بابا من خرت شدم…از خر شیطون بیا پایین، مگه جدا نمیشی هان؟ مگه اون شوهر نامردت زن نگرفته؟ چرا تو داری میسازی باهاش؟

پاهایم از حرکت ایستاد، این هارا از کجا میدانست؟ کیمیا گفته بود از طرف هیچکدام از اقوام نیست، و حتی معلوم نیست کی در مهمانی راهش داده!

به سمتش برگشتم و با اخم گفتم:

_ ببین اقای به اصطلاح محترم، هرکی دور و ور من نامرد و عوضی باشه قرار نیست منم مثل اون رفتار کنم، تا وقتی اسم قباد شرعا و قانونا روی منه، به خودم اجازه ی رفتاری که شخصیت و منزلتمو پایین بیاره نمیدم، نمیدونم کی هستید و از کجا سر و کله‌تون پیدا شد، اما دیگه مزاحم من نشید…

قدمی فاصله گرفتم و با پوزخندی ادامه دادم:

_ مطمئنا با این مزاحمتا و رفتارای بیشعورانه از تنهایی هم بمیرم انتخابم نخواهید بود!

در همان حال با اولین تاکسی که دیدم سریع دست تکان داده سوار شدم، مات و مبهوت مانده بود در همان پیاده رو!

_ دخترم کجا برم؟

به سمت راننده که مرد میانسالی بود برگشتم:

_ مستقیم برید، میگم…نمیخوام این اقا دنبالم کنه!

مرد سری تکان داد و به راه افتاد، من هم سر به پشتی تکیه دادم و به بخت نابودم فکر کردم، خیر سرم میخواستم خودم به سراغ این مرد بروم، که چه بگویم؟ اصلا چه فکری میکرد اگر میرفتم؟

با این رفتارهایش مشخصا فکر میکرد دنبالش هستم و عاشق سینه چاکش شده‌ام، شاید اصلا پاپوش باشد؟ همین لاله، بعید نیست از طرف او برای آتو گرفتن از من آمده باشد، نمیدانم چه میخواسته که نگرفته؟

آهی کشیدم و چشم بستم، هر روز، تحمل کردن داشت سخت‌تر میشد…

با کیمیا تقریبا کل پاساژ را گشتیم، دوتا کتاب خریدم، چندتایی هم لباس و در میان کل ان خریدها، به یاد لباس شبی افتادم که بار اول که با کیمیا به خرید آمدیم خریدم.

باید به خانه که برگشتیم باز هم بپوشمش، با اینکه خیلی باز و لختی بود، اما دوستش داشتم…

_ حورا بریم اونجا بشینیم!

از نظرش استقبال کردم و روی یکی از میز‌های کافه که بیرون گذاشته بودند نشستیم، طولی نکشید که گارسون با منو امد:

_ وای هوا داره سرد میشه!

نگاهی به اطراف انداختم، درخت‌ها داشتند دیگر لخت و عور میشدند:

_ اره، پاییز شد دیگه…

_ قیافت تو هم بود از وقتی اومدیم، چیزی که نشده؟

کلافه نگاهش کردم، دستانم را روی میز حلقه کردم و منو را از نظر گذراندم:

_ اون یارو مرده که تو مراسم نامزدیت بهت گیر داد، اون اومده بود سر کوچه!