در اتاق باز شد و باز هم اون مرد عوضی که حالا میدونستم اسمش شهرامه اومد تو.
از قیافش هیچی معلوم نبود.
بدون این‌که چیزی بگه ویلچرم و جلو کشید که ملتمس گفتم
_تو رو خدا بذار اون بره زن و بچه داره. الکی خودش و تو دردسر انداخته… لطفا! هر بلایی می‌خوای سر من بیار. قسم میخورم جامونو لو نمیده.
بدون این‌که اهمیتی بهم بده از اتاق بیرون رفت و درو بست.
همون طوری که منو جلو می‌کشوند متوجه ی صدای جیغ یه دختر شدم و تمام وجودم فرو ریخت.
اینا از حیوون هم پست تر بودن. دختره به انگلیسی داشت التماس می‌کرد. خدا می دونست الان توی چه حالی بود!
در اتاق خودمو باز کرد و منو برد تو…
منتظر رفتنش بودم اما مقابلم ایستاد و گفت
_فکر نکن حرفای رفیق تو باور کردم! میدونم قطعا کسای دیگه ای هم از اینجا با خبرن اما تو… خیلی خوش شانسی!
نگاهی به سر تا پام انداخت و گفت
_مشتری مون تو رو همین طوری می‌خواد.
نفسم حبس شد. پوزخندی زد و گفت
_از تواناییت توی حرکت کردن با خبرم! کل این اتاقا مجهز به دوربینن!
شوک بعدی و محکم تر خوردم.
_برای امشب حاضر شو…طرف دو برابر پول یه عروسک و روت پیشنهاد داده. قطعا نمیخواد با یه فلج رو به رو بشه! تا امشب اوضاع تو درست کن… همین یه شانس و داری!
حرفاش که تموم شد حتی نموند تا هضم کنم حرفاشو و از اتاق بیرون رفت.
باید خوشحال میبودم از اینکه یه عروسک نمیشم یا ناراحت میبودم بابت اینکه قراره فروخته بشم به آدمی که نمیدونم کیه ؟
کورسوی امیدی توی دلم روشن شد. این طوری شاید میتونستم خودم و آرمین رو نجات بدم

تو فکر بودم که در باز شد و یک مرد با روپوش سفید وارد شد و کیف پزشکی که همراهش داشت رو باز کرد و امپول حاوی مایع بنفش رنگی رو برداشت و به سمتم اومد
با وحشت بدن نیمه جونم رو عقب کشیدم که از بالای عینکش نگاهی بهم کرد و گفت:
لازم نیست بترسی!
به امپول تو دستش اشاره ای کرد و لب زد:
این واسه دست و پاته که قادر باشی رو پاهات راه بری،البته تا دوسه روز دیگه تاثیر کامل میذاره
بلافاصله بعد از حرفش سرنگ رو داخل دستم فرو کرد که از دردش جیغی زدم و اشک از چشمام سرازیرشد
پوزخندی زد و عقب رفت.
در حالی که وسیله اش رو جمع می کرد گفت
_شانس داشتی،درد یک سرنگ در مقابل قطعی دست و پات چیزی نیست!
امیدوارم امشب بتونی شانستو کامل بدست بیاری وگرنه باید این درد و استرسشو تجربه کنی
با حرفش لرزی کردم و لبم رو داخل دهنم کشیدم

#هانا

نگران چندبار شماره ارمین رو گرفتم اما خاموش بود،مگه میشه ارمینی که مارو پیدا کرده و اینقدر قاطع بود واسه تصمیماتش یهو بذاره بره
خدایا باید چیکار می کردم؟
به کی زنگ میزدم و سراغی ازش می گرفتم
روی صندلی تو پارک نشستم
کلافه نگاهم به گوشیم دوختم و مخاطبینم و بالا پایین کردم
با دیدن شماره نگهبان خونه آرمین چشمام برقی زد
سریع تماس گرفتم که اونم با اینکه خبری ازش نداره امیدم رو ازبین برد

قبل ازاینکه بخوام جوابش رو بدم در باز شد و شهرام وارد شد
_چی شد دکتر نایت؟هنوزم از انتخابتون مطمئنید؟
حالا اون مرد سیاه پوش رو که فهمیدم دکتر نایت هستش رو به شهرام کرد و با تحکم گفت
_همین الان میبرمش با تمام دارایی هایی که متعلق به ایشونه

شهرام نیم نگاهی سمتم انداخت و رو به دکتر گفت
_اما از اون یک چیزی که خواستید باید صرف نظر کنید
نمی فهمیدم درباره چی حرف میزنن که از اتاق خارج شدن و باز تو تنهایی و گیجی خودم موندم

#هانا

آیلا توبغلم بی قراری می کرد و نمیتونستم ارومش کنم
_ببین عشق مامان،همه خوراکیای خوشمزه رو برات خریدم
آیلا با گریه از رو پام بلندشد و به سمت اتاقش رفت

دروغ چرا حال خودمم خوب نبود،دلتنگی همیشگیم یک طرف نگرانی یهویی ناپدید شدنش هم یک طرف
اشک از گوشه چشمم روی گونه ام راه پیدا کرد واسه جاری شدن
زل زدم به تنهاعکسی که ازش موقع خواب کنار ایلا گرفته بودم
انگشتمُ روی عکسش کشیدم و زمزمه کردم
_کجایی ارمین،دلم واست تنگ شده لعنتی
یک خبری از خودت بده،بگو که سالمی
حالا میفهمم با شنیدن خبر فوت من چی کشیده
من توعالم بی خبری از تو دارم دق میکنم
دیگه گریه ام شدت گرفته بود و توحال خودم نبودم که دیدم آیلا داره اشکام و پاک میکنه
سریع لبخندی زدم و گفتم
_خوبی مامانی؟
_توهم دلت واسه آرمین جون تنگ شده مامان؟
موهای ابریشمیشُ از توصورتش کنار زدم و گفتم
_آره دخترم،دلم واسه بداخلاقی هاش،داد زدناش،زورگویی هاشم تنگ شده

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir