مطمئناً دلیل این سوال.. مکالمه های قبلیمون بود که انگار تو ذهنش نگه داشته بود واسه همچین روزی.. وقتی که ازم پرسید.. اگه یه روز اتفاقی تو خیابون ببینیش چی کار می کنی.. منم گفتم تمام سعی ام و می کنم تا باهاش هم کلام نشم و عین یه غریبه از کنارش رد می شم.

ولی جدا از این که به خاطر کار و شرکت.. مجبورم مدام باهاش رو به رو بشم.. وقتی برای اولین بار دیدمش هم نتونستم مثل یه غریبه رفتار کنم و این بدجوری آزارم می داد و شک نداشتم اگه درباره اون دیدار اول با امیرعلی حرف بزنم به کل ازم ناامید می شه..

واسه همین از اولین دیدار فاکتور گرفتم و گفتم:

– الآن دارم.. از شرکتش میام!

سکوتش باعث شد تا دوباره بهش نگاه کنم و وقتی نگاه مبهوتش و دیدم.. توضیح دادم:

– شغل جدیدش و جوری انتخاب کرده.. که کاملاً به ما و شرکتمون وصل باشه.. یعنی در واقع.. ما به عنوان یه واسطه.. بهش احتیاج داریم برای سفارش قطعاتی که از خارج میاد.. امروزم رفتم که اولین قراردادمون و باهاش ببندم.

با همون ناباوری پوزخندی زد و دستی رو صورتش کشید:

– پس خیلی بیشتر از دو هفته تو ایران بوده که.. تونسته انقدر پیش بره و حتی از زیر و بم کاری که شما راه انداختید سر در بیاره و قدم های بعدیش و بر اساس اون برداره!

سرم و که با درموندگی به تایید تکون دادم پرسید:

– هدفش چیه؟ بازم می خواد اذیت کنه؟

– نمی دونم.. واقعاً نمی دونم چه مرگشه.. رفتارش مثل غریبه ها نیست و وانمود نمی کنه که اصلاً من و نمی شناسه.. ولی از اون اتفاقم هیچ حرفی نمی زنه که پشت سرش منم بخوام ازش چیزی بپرسم.. حرفمون یا درباره کاره.. یا درباره ریتا.. که روز چهلم مامانم.. اومد از خونه ام بردش! ولی.. ولی حس می کنم…

ساکت موندم و هر کاری کردم نتونستم حرفم و ادامه بدم.. تا این که امیرعلی ادامه اش و به زبون آورد:

– ولی حس می کنی هنوز چشمش دنبالته و منتظر فرصته تا نزدیکت بشه؟

دستام و مشت کردم و نفسم و بریده بریده بیرون فرستادم. واقعاً جوابی نداشتم که بهش بدم.. چون خودمم خیلی گیج شده بودم..

از یه طرف فکر حرفایی که توی خونه ام بهم زد و می گفت میران دیگه من و به کل از زندگیش پرت کرده بیرون دست از سرم برنمی داشت و این ده روزی که سراغم و نگرفت و دیگه ندیدمش.. به این فکر دامن زد!

از طرف دیگه.. حرف ها و نگاه های معنی دار امروزش و اصلاً.. این که به جای شغل قبلیش.. تصمیم گرفته وارد حرفه ای بشه که مدام با من برخورد داشته باشه مثل خوره داشت وجودم و می خورد..

واسه همین نمی تونستم با قطعیت بگم که برگشته تا یه بار دیگه.. من و به دست بیاره.. حتی اگه این قلب نامرد و خائنم با همه وجودش همچین چیزی رو می خواست..

– ببین منو؟

نگاهم و به صورتش دوختم که رک و راست پرسید:

– فرض کنیم هدفش دوباره تصاحب تو باشه.. حالا به هر دلیلی.. چه علاقه.. چه انتقام! الآن مهم ترین چیز.. واکنشیه که تو باید بهش نشون…

با قطع شدن یهویی حرفش و گیر کردن نگاهش رو یه نقطه از رو به روش.. منم با تعجب مسیر نگاهش و دنبال کردم و حاضر بودم قسم بخورم که همون جا ضربان قلبم واسه چند ثانیه از حرکت وایستاد و یه سکته ریز زدم.. با دیدن میران.. که درست رو به روی ماشین امیرعلی.. با دستای فرو رفته تو جیب شلوارش وایستاده بود و داشت بر و بر.. نگاهمون می کرد.

در واقع من و نه.. نگاهش خیره و مستقیمش امیرعلی رو نشونه گرفته بود و همین باعث شد که بعد از اون سکته ناقص.. ضربان قلبم به بالاترین حد خودش برسه.. از تصور تکرار تجربه های مشابهی که قبلاً داشتم و عامل اصلیش.. سر به شدت پر باد این آدمی بود که ادعاش می شد زیادی غیرتیه!