به اتاقش برگشت و من هم مشغول باقی درس شدم، سر و صدای قباد و لاله هم خوابیده بود، ظاهرا با هم کنار امدند!

صبح زود بود که با صدای شکسته شدن چیزی از خواب پریدم، کتاب‌ها زیر دستم بودند و دیشب روی همان خوابیده بودم.

با یادآوری اینکه صدای شکستن آمد، وحشت زده و با همان سر و وضع بیرون دویدم، صدای خش خشی که از پایین و آشپزخانه آمد وادارم کرد پله‌ها را پایین بروم.

با دیدن قباد که با کت و شلوار همیشگی‌اش، که برای سر کار رفتن میپوشید، روی زمین نشسته و مشغول جمع کردن خرده شیشه‌است، به تاسف سری تکان دادم و جلو رفتم، حضورم را که حس کرد، سر بالا کشید و دستش را مقابلم گرفت:

_ نیا شیشه ریخته!

اخم کردم، دمپایی‌های آشپزخانه را پا زدم و جلو رفتم. بی توجه به او، خم شدم و تکه بزرگ‌هایش را با احتیاط برداشتم:

_ مگه نمیگم نیا تو؟ مواظب باش!

باز هم توجهی به غریدن‌هایش نکردم، تکه ها را روی هم چیده در سطل زباله گذاشتم، سپس جارو را برداشتم و به قصد تمیز کردن خرده‌هایش جلو رفتم اما او کنار نرفت.

سر بلند کردم و با اخم گفتم:

_ برو کنار جارو بکشم!

انگار حواسش پرت چیز دیگری بود، نگاهش میخ یقه‌ام بود و من نمیدانستم چرا، تا اینکه به خودم نگاهی انداختم!

شوکه شده و نگران سیخ ایستادم، با یکی از لباس‌ خواب‌هایی که برای او میپوشیدم مقابلش بودم، پاهای برهنه، یقه‌ی هفتی و باز با بازوها و شانه‌های برهنه!

_ وای…من، من برم…الان میام!

قصد کردم بیرون بروم که محکم مچ دستم را کشید، شوکه شدم و خواستم پسش بزنم اما او محکمتر من را سمت خود کشید:

_ ولم کن!

اخم در هم کشید:

_ چرا؟ زنم نیستی؟ نامحرمی؟

خشم به وجودم هجوم اورد، دستم را محکم کشیدم و جارو را روی زمین انداختم:

_ اره لابد، چه فرقی به حال تو داره؟

پوزخندی زد، دوباره نگاهش سرد شد امل اخم‌هایش را حفظ کرد:

_ این طرز لباس پوشیدنتو درست کن، شاید وحید اینجا بود چرا سر خود با این لباسا میای پایین؟ چه وضعشه؟

ابرو بالا دادم، تخس دست به کمر شدم:

_ خیلی برات مهمه اقای مثلا شوهر؟ فردا پس فردا طلاق بگیرم و جدا شیم هم باز الکی غیرتی میشی؟

هجوم اوردنش به سمتم یک ثانیه بود و دهانی که برای جیغ کشیدن باز شده بود خفه شد!

بازویم را محکم چنگ زد و من از حرارت دستانش تنش به لرزه افتاد، روی صورتم خم شد و عصبی غرید:

_ عصبی نکن منو حورا، سگ نکن منو…

به تنم چسبید و دمای بالای بدنش ضربان قلبم را بالا برد، از ترس دفعه‌ی قبل بود، یا هرچه نمیدانم، اما چشمانم بسته شد و به لرزش افتادم:

_ تا وقتی زنمی، غلط میکنی حرف از هرزگی بزنی، فهمیدی؟ بیجا میکنی ببینم یه جا، یه نر، تن و بدنتو دیده باشه، نگو غیرتم الکیه که غیرت رو نشونت میدم!

هیچ نگفتم، قدرتش را نداشتم، لب‌هایم کیپ شده بود و فقط میلرزیدم، استرس این را داشتم که دوباره مثل بار قبل کند، تنم را نگاه کند و با تحقیر رها شوم، ازارم دهد، توهین کند و تهمت بزند…

اما اینبار به ارامی عقب کشید:

_ حورا، خوبی؟

نفس عمیقی کشیدم و سعی کردم لرزش بدنم را متوقف کنم، اما نمیشد! از هحوم یکباره‌اش وحشت کرده بودم:

_ حورا، منو ببین…چشاتو باز کن، اروم باش!