مخاطبین عزیزم، این پارت کوتاه رو فقط برای این گذاشتم که حرفی باهاتون دارم. چند ساله توی گوگل و خیلی جاها دیدم که رمان‌های منو پولی گذاشتن و می‌فروشن. با اسم خودم و بدون تغییر رمان اشکال نداره حلالشون باشه. من خوشحال میشم به انسان‌ها نفعی برسونم و خودم هرگز دنبال درآمد نبودم و نیستم.

ولی امروز یکی از شما مخاطبین خوبم بهم پیام داد و لینک کانالی از روبیکا برام فرستاد که رمان در پناه آهیر من رو بدون درج اسمم، با اسم (ازدواج با آقا دزدِ) عوض کرده و یک عاااالمه حرف‌های چرت و پرت و سطح پایین بهش اضافه کرده.
انقدر زیاد ناراحتم که کسی فکر کنه این اراجیف رو من نوشتم که حد نداره🤦‍♀ ازتون میخوام هر کی روبیکا داره سرچ کنه #ازدواج.با.اقا.دزدِ  و این دو سه تا کانال‌ رو که اصلیش ۸۵ کا عضو داره گزارش کنه🙏

لطفا لطفا رمان‌های من رو بعد از سایت رماندونی، فقط از pdfهای اصلی و رایگان بخونید🌺🙏
*دچار
*گرگها
*در پناه آهیر
*بر دل نشسته
*خلسه
*برای من برقص (بزودی منتشر خواهد شد)

______________________

«چه کسی از قلبم خبر دارد جز خدا؟!»

صبح که بیدار می‌شویم زلیحا سفره انداخته و صبحانه آماده کرده برایمان. زن و شوهر در حیاط مشغول کار هستند.
موقع خوردن چایی که برایش ریخته‌ام می‌گوید
_اورهان گفت رفتی تیراندازی
_اوهوم
_نکنه میخوای درخواست بادیگاردی به فربد بدی؟

لبخند محوی می‌زنم و می‌گویم
_اگه اینجوری بشه رفت تو تشکیلاتش، چرا که نه

زیرچشمی نگاهم می‌کند و می‌گوید
_شوخی جالبی بود

سفره را جمع کرده می‌گویم
_از تیراندازی خوشم میاد، شاید برگشتم ثبت نام کنم
_میتونی بری تیم ملی

این چند روزی که در وان مانده‌ایم قشنگ‌ترین تعطیلات نوروزی عمرم بوده. عماد جلوی چشمم است و حتی وقتی گاهی برای دیدن کسانی، چند ساعتی رفته است دلم برایش تنگ شده. گاهی وقتی با اورهان مشغول انجام کاری است نگاهش می‌کنم و اشک در چشم‌هایم جمع می‌شود. این چند روز آخر دائم بغض دارم و تنها چیزی که طوفان درونم را قدری آرام می‌کند، قرص‌های آرامبخش است.
عماد از استعدادم در تیراندازی به وجد آمده و از او خواسته‌ام اجازه بدهد با اسلحه‌ی خودش شلیک کنم. لم اسلحه را که خیلی روان و حساس است یادم می‌دهد و می‌گوید
_فرق این دو تا اسلحه مثل فرمان نیسان وانت و بنزه. فرمان نیسانو باید بیفتی روش صد و هشتاد درجه بچرخونی تا بپیچه، فرمان بنزو با انگشت اشاره کنی ماشین دور خودش چرخ زده. اسلحه‌ هم همینه، خیلی مواظب فشار انگشتت روی بدنه‌ش باش و عیار لمسش رو به دست بیار

دو بار خطا می‌زنم ولی سومی به هدف خورد. هفتمین تیرم درست نقطه‌ی وسط سطل می‌خورد و عماد بلند شده محکم کف می‌زند. اورهان داد می‌زند
_Emad bey bir daha doldur
(عماد خان دوباره پرش کن)

عماد می‌خندد و دوباره خشاب را برایم پر می‌کند و با نیرویی که انگار از تمام سلول‌هایم می‌جوشد و برانگیخته‌ام می‌کند، پشت سر هم همه را درست وسط سطل‌ها می‌زنم. اورهان هورایی کشیده و یک خشاب کامل تیر هوایی خالی می‌کند و عماد با تحسین و غرور نگاهم می‌کند. چه کسی از قلبم خبر دارد جز خدا؟! کلت کمری عماد را در دستم نگاه می‌کنم و خدا را صدا می‌زنم.

******

«می‌توانم دنیا را به آتش بکشم»

هژار قبل از ما به تهران رسیده و در فرودگاهیم که به عماد زنگ می‌زند. عماد گفته دو روز قبل از مهمانی به تهران بیاید تا برای خرید لباس بروند. هیجان شدیدی دارم و عماد هم به خاطر آشنایی با چند نفر که می‌گوید تاثیر زیادی در روابطش خواهند داشت انتظار میهمانی را می‌کشد.