گندم حس می کرد یزدان با کار و حرف هایش ، او را میان شعله های آتشی قرار داده که راه خلاصی از آن وجود ندارد .

ـ آره تو راست میگی . من از هیچی خبر ندارم ………… انقدر احمقم که خام تو و حرفای قشنگت شدم ………. بهتره بذاری برم تا تو این بی خبری احمقانم بمیرم .

یزدان با نگاه تار و تیره و نا آشنایش نگاهش کرد …………. دیگر او یزدان چند سال پیش نبود که همچون گذشته تحمل و ظرفیت شنیدن هر نافرمانی و گستاخی را داشته باشد ……….. حتی اگر آن فرد ، برایش شخصی به عزیزی گندم باشد .

بله قربان گویی های در این چند سال و گوش به فرمان بودن افرادش او را بد عادت کرده بود .

فشار دستش را بر روی پهلوان گندم بیشتر کرد و برایش اهمیت نداشت اگر چهره گندم از درد در هم فرو رود .

ـ چوب خطات و یکی یکی داری پر میکنی گندم ………. مواظب اون زبونت باش تا کار دستت ندادم .

تن گندم آنقدر پر حرارت و داغ بود که انگار هیچ چیز را حس نمی کرد ……….. حتی فشاری که یزدان با دستانش بر تن او وارد می کرد .

دیگر نه تحمل سکوت کردن داشت و نه راه آمدن .

ـ می دونی . تو درست می گفتی که تغییر کردی . که دیگه اون یزدان سابق نیستی . اما من احمق نخواستم باور کنم . نخواستم تصویر یزدان گذشته هام تو ذهنم خراب بشه . نخواستم سیاه و کثیفشون کنم ……… اما تو درست می گفتی . تو تغییر کردی ، انقدر که مثل بی غیرتا ، می تونی منی که مثلاً تنها عضو باقی مونده خانوادت هستم به هر کس و ناکسی که دوست داری ، هدیه بدی و عین خیالتم نباشه …….. می دونی ، اشتباه از من بود ، منِ احمق .

نمی دانست گندم با حرف هایش بر رویش نفت می ریزد یا بنزین ……… تنها چیزی که حس کرد ، حس گر گرفتگی شدیدی بود که به صدم ثانیه ای سر تا پایش را در نوردید و عجیب سوزاندش .

با چشمان عصیانگر و برافروخته ، در چشمان خشمگین و نم برداشته گندم نگاه کرد ………… گندم به او لقب بی غیرت داده بود ؟؟؟

یزدان حلقه دستانش را از دور کمر او آزاد نمود ، اما با گرفتن مچ دستش این قطع اتصال را جبران نمود و از میان جمعیت رقصنده راهی باز کرد و با قدم های بلند و خشمگین او را به دنبال خودش کشید و به اطاق مشترکشان برد .

نگاه از چشمان پر از بغض و خشم او گرفته و به هر سمت و سویی نگاه می کرد ، الا جایی که چشمان به لرز نشسته گندم حضور داشت . گندم باید جواب این گستاخی اش را می دید .

گندم در حالی که با قدم های دو مانند به خاطر قدم های بلند یزدان ، به دنبالش کشیده می شد ، ترسیده مچ دستش را تکان تکانی داد تا از دست او آزاد شود ………… با اینکه این خشم یزدان ، او را می ترساند ، اما به هیچ وجه از حرفی که زده بود پشیمان نبود .

یزدان بی غیرتی کرده بود …………. اگر هدیه دادن یک دختر به مردان دیگر ، اسمش بی غیرتی نبود ، پس چه بود ؟؟؟

هر چه مچش را می کشید و تکان می داد ، انگار حلقه پنجه های یزدان به دور مچش تنگ تر می شدند و فرار از دست او غیر ممکن تر .

ـ ولم کن ، کجا داری من و می بری ؟ ………… بهت میگم ولم کن .

یزدان بی توجه به تقلاهای گندم او را به سمت پله ها برد و با رسیدن به اطاقشان ، با دست آزادش ، کارت را از جیب شلوارش بیرون کشید و میان شیار قفل در کشید که در با صدای تیک ضعیفی باز شد .

نگاهی به قاب روی دیوار انداخت و قدم هایش را به سمت حمام کشید و ابتدا گندم را داخل حمام فرستاد و بعد خودش وارد حمام شد و در را بلافاصله برا یجلوگیری از فرار گندم ، قفل کرد ………. حمام تنها جایی بود که می توانست بدور از نگاه فرهاد و زیر دستانش سنگ هایش را با گندم وا کند .

گندم با چشمانی ترسیده و از حدقه درآمده نگاهش را به یزدان و کار های او داد ………… دلیل آمدنشان به حمام را نمی فهمید .

ـ چرا ……… چرا من و آوردی اینجا ؟