***
دستگاه را از برق کشید و به زن تذکر داد:
-رضایی اون دستگاه و خاموش کن بعد برو…

با نگاهی کوتاه بار دیگر کارگاه را از نظر گذراند و با صدای فرهمند به طرف در برگشت:
-بدو دختر ماهم بریم که وقت ناهار.
سری به نشانه موافقت تکان داد و به همراه فرهمند به عنوان آخرین افرادی که کارگاه بسته بندی را ترک میکردند وارد محوطه شدند.

آفتاب مرداد ماه به طور مستقیم بر سرشان می تابید و آنقدر هوا گرم بود که حس میکرد حتی از سیمان های کف محوطه هم حرارت بلند میشود.

بی طاقات از هُرم گرمایی که به صورتش میخورد پایین مقنعه سرمه ای رنگش را در دست گرفت و چند بار تکان داد و با چشمانی جمع شده از شدت نور خورشید رو به آسمان صاف و آبی غر زد:
-خدایا باز درهای جهنم تو باز کردی ها..!

فرهمند که اوضاعش از او بدتر بود کمی با پرهای چادرش خودش را باد زد و با قدم هایی تند شده گفت:
-انگار داره از آسمون آتیش میباره..بیا بریم تو تا تبخیر نشدیم.
به پیروی از فرهمند قدم هایش را تند کرد.

تن خیس از عرقش طالب دوش آب سرد بود و کاش امکان دوش گرفتنش وجود داشت.
اما خب تا نوبت او دو روزی مانده بود.
در هفته فقط دوبار اجازه‌ی دوش گرفتن داشت و تازه همان هم با کلی اعمال شاقه و اما اگر بود..

کل زمان استحمامشان نباید از 15 دقیقه بیشتر میشد وگرنه جریمه میخوردند و در آن 15 دقیقه هم تنها کاری که از دست آدم بر می آمد گربه شور کردن بود و بس.

پس از 10 دقیقه که معطل بازرسی بودند بالاخره وارد دالان شد.
-جانا
با صدای فرهمند به طرفش برگشت و سوالی نگاهش کرد.

فرهمند چادر مشکی اش را از دورش باز کرد و همانطور که مقنعه چانه دار سبز رنگ را در زیر گلویش آزاد میکرد،لیست زندانی هارا در دستش گذاشت و علیپور را که به روی یکی از صندلی های به اصطلاح کافی شاپ دالان نشسته بود نشان داد.

-بی زحمت همین لیست و بده مهناز.
منم برم اتاق پرسنل یه دوش بگیرم که هلاکم ،گرما زده نشم خیلیه…
و با قدم های بلند بی آنکه منتظر جوابی از جانب او بماند از دالان وارد اتاق پرسنل شد.

لحظه ای به جای خالی فرهمند نگاه کرد و بی آنکه حتی به چک لیست نگاهی بیاندازد به طرف علیپور قدم برداشت.

علیپور با دیدن نزدیک شدن جانا که به تنهایی به طرفش میامد با تاسف سری تکان داد .
-دوباره که چک لیست زندانی ها دست تو دختر؟

در جواب علیپور شانه ای بالا انداخت:
-والا من بی تقصیرم ..
علیپور چک لیست را از دستش گرفت وهمانطور که اسامی را چک میکرد گفت:

-آخرش حنانه با این سر به هوا بازی هاش جفت تون و به دردسر میندازه.
ده بار گفتم اون حتی اگر به زور هم خواست بهت بده این جور مدارک هارو تو قبول نکن.
اتفاق که خبر نمیکنه ، از قدیم هم که گفتن هرچی سنگ مال پای لنگ…
حالا که بهت عفو خورده و نزدیک آزادیته باید خیلی بیشتر حواس تو جمع کنی…

لبخند تلخی از دلسوزی و مهربانی زن کنج لبش نشست..
چه دل خوشی داشت!
بالفرض که حکمش باطل هم میشد..انگار پشت این دیوار ها چه خبر بود!
اگر به او بود که ترجیح میداد بقیه عمرش را هم در همین زندان میگذراند.

حالا که میدید فکر بدی هم نبود! با یه خرابکاری کوچک حکمش لغو میشد و آسوده خاطر میتوانست یک سال دیگر را در همین جا سپری کند و برای سال های بعدش هم خدا بزرگ بود دیگر..

آخر بیرون از اینجا کاری برای انجام دادن نداشت که..
نه کسی در انتظارش بود و نه او مشتاق دیدار کسی…

-اگه همه مدارک کامل و درسته من برم؟
علیپور بار دیگر چک لیست را از نظر گذراند با دستی به بازوی دختر بدرقه اش کرد:
-درسته، برو ناهار تو بخور تو هم خسته شدی .

سلانه سلانه در طول دالان به راه افتاد و یکی یکی بندها را شمرد تا به بند 8 رسید.

با دیدن احمدی که طبق معمول اخم کرده کنار در نگهبانی میداد ابرویی بالا انداخت :
-حاج خانوم احمدی،اگر که بشه این درو باز کنین من بیام تو که دیگه نای سرپا ایستادن ندارم..!

احمدی با دیدن جانا از جایش بلند شد و با اخم کلید را درون در چرخاند.
-بقیه هم بندی هات چند دقیقه است که رسیدن تو کجا بود که این موقع داری میای ؟

همینش کم بود..حالا کی حال توضیح و تفسیر برای احمدی را داشت؟
به اجبار با لبخندی وا رفته مقنعه اش را صاف کرد و سعی کرد تاخیرش را ماست مالی کند.
-والا با خانوم علیپور و فرهمند بودم کارم داشتن ..میتونین ازشون بپرسین.

احمدی با نگاهی چپ چپ سرتاپای دختر را از نظر گذراند و با تعلل در را باز کرد و تشر زد:
-بار آخرته ول میچرخی تو دالان، دفعه دیگه برات تاخیری میزنم.

سری به نشانه متوجه شدن برای زن تکان داد و با قدم های که از خستگی به روی زمین کشیده میشدند به طرف سلولش راه افتاد .

-بـــَــــــــه چشم قشنگ ،بالاخره خوش و بشت با از ما بهترون تموم شد؟

دست ریحان را از دور گردنش باز کرد و با ترش رویی گفت:
-تو که باز بوی گه گرفتی ریحان..این چه وضعشه! ده بار گفتم اسپری بزن .

ریحان با لب و لوچه ای آویزان سرش را زیر بغلش فرو کرد و بو کشید.
و به ثانیه نکشیده صدای جیغ جیغویش سلول را پر کرد:
-غلط کردی،بو نمیدم که عنتر..

مقنعه و مانتویش را در آورد و روی تختش پرت کرد .
و همانطور که با دست خودش را باد میزد به طرف دختر برگشت.
-پس این بوی گند چیه که میاد ؟
ریحان چینی به دماغش داد:
-والا من که هیچ بویی نمیفهمم ..
تو باز اون رگ فیس و افاده دارت گل کرده ،زر میزنی برای خودت،باشه تو با کلاس تو قشنگ تو مانکن …اصلا تو جنیفر منم اقدس

انگشت اشاره اش را روی پیشانی دختر فشار داد و سرش را به عقب هل داد:
-کم حرف بزن جوجه،سرم و بردی..بقیه کجان؟
-رفتن کمک برای غذا..

با صدای سوت نگهبانان که نشانه‌ی زمان ناهار بود هردو دختر زیر چشمی نیم نگاهی بهم انداختند و به ثانیه نکشیده،هردو درحال دویدن و تلاش برای گرفتن جایی نزدیک به تنها کولر آبیِ سراسری که در سالن وجود داشت و مشرف به تک تلویزیون بند بود، بودند.

ریحان که با نیم قدم جلوتر برنده این رقابت بود زبانش را تا ته برای جانا درآورد و همانطور که روی زمین مقابل کولر چهار زانو میزد با نیش باز شده تا بناگوشش چند بار ابروهایش را بالا پایین کرد و گفت:

-جای بشقابم و که میدونی دیگه؟
جانا حرصی برای ریحان دهانی کج کرد و پا کوبان به سمت سلولشان برگشت.
– کانادا پرتقالی یادت نره..
بی آن که به طرف ریحان برگردد دستش را بالا برد و انگشت وسطش را با سخاوت تمام نشان دختر داد.

ریحان بی تفاوت صدایش را روی سرش انداخت:
-جانا شیشه ای بگیری هاا…تنگ بازی در نیار. قشنگ نگاه کن ببین کدومش خنک تره ..!

کیسه ی پارچه ای بشقاب هایشان را برداشت و همین که خواست ازدر بیرون برود سینه به سینه‌ی حنا که ساک به دست قصد وارد سلول شدن داشت را درآمد.
کی برگشته بود؟

بی حرف یک قدم عقب کشید و خواست بی تفاوت از کنار دخترک رد شود که حنا زود تر دست جنباند و جلویش را گرفت:
-هنوز تو قیافه ای ژیگول ؟

چپ چپ به دخترک شرته پوش که با حالت بدی آدامسش را میجوید نگاه کرد و با صدایی گرفته سرد پچ زد:
-بکش کنار ..

حنا تابی به سر و گردنش داد و با نیشخندی نشسته بر گوشه‌ی لبش خودش را جلو کشید و جایی در حوالی گوشش پچ زد :
-دلم برات تنگ شده بود طوله ..وا بده دیگه !

جانا مور مور شده گردنش را به طرفی کج کرد و با خنده دستانش را باز کرد و رو به دخترک گفت:
-بِچ ، بیا بغلم ببینم کدوم گوری بودی تو …
حنا با سرخوشی ساکش را انداخت و دو دوست با دلتنگی پس از چند روز هم دیگر را در آغوش کشیدند.

ربع ساعت بعد همگی نشسته بر سر سفره ای که سرتا سر بند پهن شده بود در حال خوش و بش و بگو بخند بودند.
سپیده درحالی که عاروق بلندی میزد گفت:
-آ…سب حیوان نجیبی است…

حنا با تک خنده ای گفت:
-جـــــون..ناز نفست.
ریحان برای لحظه ای دست از خوردن کشید وهمانطور که زیر چشمی به قیافه ترش کرده بقیه نگاه میکرد با تشر به حنا گفت:
-خیلی کار خوبی میکنه تشویقشم میکنی؟

حنا بی تفاوت گازی به سیب زمینی آب پزش زد :
-از در عقب صندلی جلو!
شل کن خواهرم لذت شو ببر.

آتنا که با کار نفیسه دیگر میلی به خوردن غذایش نداشت با اخم از جایش بلند شد و همانطور که سفره را ترک میکرد بی شعوری حوالی سپیده کرد.
ریحان چشم و ابرویی آمد:
-بفرمایید نگفتم؟حالا از در جلو صندلی عقب ..نوش کن .

جانا با نیشگون مقداری از نمک ریخته شده روی سفره را برداشت و روی سیب زمینی و تخم مرغش پاشید :

-آتنا چون تازه وارده یکم بد دلی میکنه ، وگرنه یکی دوماه دیگه وضعش از سپیده بدتره..نمیخواد جوش اون و بزنید.
غذاتون و بخورین بریم یکم استراحت کنیم .یه ساعت دیگه شیفت بعد از ظهر شروع میشه.

ریحان در جواب جانا چشمانش را در کاسه چرخاند و نی نوشابه اش را به دهان گرفت و آخرین قطرات نوشابه را با صدای خُر خُری بالا کشید .
و همانطور که تکیه اش را به دیوار میداد گفت:
-آخیش..همه کیف نوشابه به همین چند قطره آخرشه ،دمت قیژ جانا چسبید.

جانا خواست در جواب ریحان نوش جانی زمزمه کند که سمیه درحالیکه کنترل به دست صدای تلویزیون را تا آخرین حالت ممکن زیاد کرده بود داد کشید.
-ساکت ساکت … الان شروع میشه.

حنا پوزخندی زد:
-همچین صداشو جر میده که الان شروع میشه انگار قرار امریکن تلنت براش پخش کنن ..
اخبار شبکه یک که دیگه این کولی بازی هارو نداره..!

سمیه که صدای دختر را شنیده بود دست به کمر توپید:
-ناراحتی؟
میتونی گور تو گم کنی تو سلولت و دکمه سیک تو فشار بدی .

با آرنج سلقمه ای به پهلوی حنا که آماده یک دعوای آنچنانی بود زد:
-به خدا اگه بخوای دعوا راه بندازی حنا دیگه نه من نه تو…
بتمرگ سر جات دیگه!
خوشت میاد نیومده بیوفتی انفرادی؟
به توچه که میخوان چی نگاه کنن چیکارشون داری؟

حنا در حالی که حس میکرد از شدت خشم از گوش هایش دود بلند میشود رو به جانا که نگران نگاهش میکرد گفت:

-من این پتیاره پاچه ورمالیده رو بدجوری سرجاش مینشونم.یه هفته ده روز نبودم دُر برداشته زنیکه ی تخم حروم …

جانا نفسش را پر حرص خالی کرد و تند تند بشقاب هایشان را در کیسه چپاند.
حنا را خوب میشناخت و قبل از آن که فاجعه ای بار بیاید باید دختر را از آنجا دور میکرد.

-حالا من هرچی میگم نره این میگه دو قلو میخواد بزاد…
پاشو،پاشو جل و پلاست و جمع کن برگردیم تو دخمه مون به ما نیومده یک روز مثل آدمیزاد غذا بخوریم.

این را گفته و خم شد بازوی دختر را در دست گرفت و به زور خواست بلندش کند که صدای هیجان زده ریحان و پشت بندش دختر ها توجه اش را جلب کرد…

-اوووف یااااااا این چیه دیگه ..
-لعنتی چه قدر خوشتیپ ننه اش فداش بشه خارجیه؟
کنجکاو شده برای دیدن کسی که سرو صدای دختر ها را بلند کرده بود به طرف تلویزیون برگشت و اولین چیزی که چشمش را گرفت دختر زیباروی محجبه ای بود که با لبخند ایستاده و بعد …

مسخ شده مات ماند
بازوی حنا از میان انگشت های بی حس شده اش پایین افتاد .
بی نفس قدمی به سمت تلویزیون برداشت .
اشتباه میدید دیگر…
شباهت احمقانه..
قدمی دیگر و..
خون در رگ هایش منجمد شد..
خودش بود ..
خود لعنتی اش..
صدای رسا و بم مرد که در گوشش نشست بغض کرده،ناباور این بار قدمی رو به عقب برداشت.
بی اجازه زهر تلخی ازگوشه‌ی چشمش پایین چکید و ناخودآگاه خیره در چشمان تافی رنگ مرد دل زد:
-نامرد..