_ ممنون واقعا نیازش داشتم!
وحید با خنده خودش را جلو آورد و جعبه‌ی کوچکی به سمتم گرفت:
_ اولش قرار بود شریکی برات هدیه بگیریم، اما خانم لجبازیش گل کرد که الا و بلا خردکن بگیریم، دیگه منم روم نشد شریکیش کنم…خدمت شما، ناقابله!
با خنده از دستش گرفتم، تشکر کردم.
جعبه را که گشودم ساعت نقره‌ای و زیبایی درونش درخشید:
_ واقعا قشنگه، ممنون ازت!
دست روی چشمانش نهاد:
_ آبجی مایی، کمه برات، مبارکت باشه!
لبخندی به محبتش زدم.
قباد نزدیکتر شد و تقریبا دستش که روی لبه‌ی مبل گذاشت، دور شانه‌ام پیچیده بود:
_ من کادومو بدم، همینجا امتحانش میکنی؟
چشم ریز کردم:
_ تا چی باشه، ببینم اول!
ابرو بالا داد و طوری که آن دو نشنوند لب زد:
_ لباس زیر نیست که اینجوری مشکوک نگاه میکنی…
چشم ریز کرد و قبل از انکه بخواهم واکنشی نشان دهم خودش را جلوتر کشید که آرامتر بگوید:
_ نکنه فکر کردی لباس خوابه؟ بی غیرت دیدی منو خانم؟ اینجا جلو وحید بخوای امتحان کنی؟
از خجالت سرخ شده بودم. نیشگونی محکم از رانش گرفتم و کمی فاصله ایجاد کردم. آخ ارامش و تکان محکمی که به پایش داد ثابت کرد که دردش گرفته. حقش بود!
