اخم کرده دوباره دستش را سمتم گرفت:

_ بخور دیوونه سه ساعت دیگه عمل داری نمیتونی چیزی بخوریا!

کلافه گفتم:

_ کیمیا مثانه‌م پر شه اصلا نمیتونم برم توالت، ولم کن!

کلافه ظرف سیب را کنار گذاشت، دستم را گرفت:

_ خوبی؟

سر به طرفین تکان دادم:

_ نه، یه جوریم…کیمیا قباد پول بیمارستانو داد؟

با چشمان گشاد شده طوری نگاهم کرد که خجالت کشیدم، مشتی ارام به بازویم کوبید:

_ دختر تو چه زود چش سفید شدی، هنوز زن داداشمیا، معلومه که خودش میده…

پشت چشم نازک کرد:

_ چه زودم خودشو جدا کرده!

به ارامی خندیدم، لحنش بانمک بود:

_ نخندااا، یعنی چی اخه این حرفت؟ پس کی بده؟ گندیه که خودش زده، باید جمعش کنه یا نه؟

لبخندی به ته خندیدنم چسبانده گفتم:

_ کیمیا داداشته، انقدر بد نگو ازش…

خیره نگاهم کرد، بعد از مکثی طولانی لبخندی زد و دستم را فشرد:

_ حورا همش خودمو لعنت میکنم که چرا زودتر بهت توجه نکردم و نشناختمت!

اخم کردم، چه معنا داشت این حرفای بی سر و ته؟

_ بس کن کیمیا، حالا که با هم دوست شدیم، بهتر نیست دیگه گذشته‌رو ول کنی؟

لبخند تلخش دلم را ریش کرد، انگاری واقعا زیادی عذاب وجدان داشت:

_ دست خودم نیست حورا، دلم میخواد سرمو بکوبم به دیوار و هی بگم خاک تو سرت کیمیا با این گندایی که زدی!

خودش در جواب حرفش خندید و آهی کشید:

_ خسته‌م حورا…اگه وحید نبود فکر نکنم دووم میاوردم!

دستش را متقابلا فشردم، نیاز به دلداری داشت:

_ به این فکر کن که زندگیت داره درست میشه، دوستات دارن دور هم جمع میشن، ادم خوبا کنار هم میمونن…خونواده‌ت رو داری، دیگه دشمنی کنارت نیست!

لب برچید و با لحن شوخش، مشتی دیگر به بازویم زد:

_ اما تو میخوای بری…

خندیدم:

_ نمیرم حاجی حاجی مکه که، میتونیم همو ببینیم، فقط دیگه محیط زندگیمون یکی نیست!

با تقه‌ای که به در خورد، فرصت پاسخ پیدا نکرد، گویا دیگر میبایست برای عمل اماده میشدیم!

راوی

پا به اتاق دکتر گذاشت، دکتر که زن میان‌سال با روپوش سفیدش پشت میز بود، با دیدنش از پشت عینک، لبخندی زد:

_ بفرمایید اقای کاشفی، مشکلی که پیش نیومده؟

سری به طرفین تکان داد:

_ نه دکتر، اومدم راجب شرایط همسرم یکم بیشتر بفهمم…

جلوتر رفت و پشت میز نشست:

_ بسیار خب درخدمتم، مشکلی هست؟

نفس عمیقی کشید، ابرو در هم کشید و پنجه‌هایش را در هم قفل کرد:

_ نه، فقط…همسر من سه ساله نتونسته باردار بشه، خواستم ببینم…به این موضوع کیست مربوطه؟

چشمان دکتر ریز شد، عینک را روی بینی‌اش بهتر جا داد:

_ از چه نظر میگید که باردار نمیشده؟ برای درمان اقدامی کردین؟

لب‌هایش را با زبان خیس کرد:

_ بله اقدام کردیم، اما نتیجه نداد!

زن به صندلی‌اش تکیه داد:

_ نمیشه گفت اونقدری تاثیر بذاره که نشه باردار شه، اونم طی سه سال! شاید یک سال اخیر بخاطر بهم خوردن نظم تخمدان و تخمکاش به مشکل بخوره، اما نه برای سه سال، مطمئنید شما خودتون هم مشکلی ندارین؟

اخم‌های قباد چنان در هم پیچید که دکتر، کنجکاو خیره‌اش شد:

_ اما همسر دومم بارداره، دکتر!

ابروهای دکتر چنان بالا رفت که کم مانده بود به خط رویش موهایش برسد:

_ که اینطور…چندماهشه؟

لب‌هایش را با زبان خیس کرد:

_ سه ماه و سه هفتگی بارداریشه، امروز جنسیت بچه مشخص شد!

دکتر سری تکان داد، با ته خودکارش به در اتاق اشاره کرد:

_ خانومتون مشکلی با قضیه نداره؟

پوزخندی کنج لبش نشاند، از جا برخاست:

_ محض رفع کنجکاویتون، خودش برام رفت خاستگاری…اومدم بپرسم که مشکل باردار نشدنش ازین بوده یا نه، که جوابمو گرفتم…روز خوش!

پشت کرد که از اتاق بیرون برود، اما حرف دکتر متوقفش کرد:

_ زنی که برای همسرش بره خواستگاری، یعنی از کل دنیا کم اورده اقای کاشفی، یعنی درواقع، هیچی براش مهم نیست…طبق ازمایشاتی که از همسرتون به دستم رسیده ایشون هیچ مانعی برای بارداری نداشتن، مگر این یک سال اخیر…دو سال قبلش رو فکر نکنم کسی دخیل بوده باشه!

مغرور بود، فک روی هم فشرد و گفت:

_ اما همونطور که گفتم، همسر دومم بارداره…

_ بسیار خب، امیدوارم پا قدمش خیر باشه و سلامت به دنیا بیاد!

لحن پرتمسخر دکتر برایش خوشایند نبود، خشمگین بیرون زد و در را به هم کوبید. نفس عمیقی کشید و راهی راهروی اتاق حورا شد، همین را کم داشت که از غریبه هم حرف بشنود!

با دیدن وحید که تلفنی پشت در اتاق ایستاده بود اخم کرد، جلوتر رفت و گوش به مکالمه‌اش سپرد:

_ نه داداش، اصلا تو کی هستی؟

اخم‌هایش را در هم کشید:

_ یعنی چی؟ مرده حسابی، جواب رد دادن؟ حورا خانم همسر داره، متاهله!

با شنیدن نام حورا عصبی جلو رفته تلفن را زا چنگش گرفت، وحید که تازه متوجه او شده بود متعجب به سمتش برگشت.