۱۴۶پارت

مارال

روزی که به عقد معراج درآمدم بی‌ شک بهترین روز عمرم بود. پدرم برخلاف من که تصمیم داشتم در محضر عقد کنیم، خواست که مراسم در خانه انجام شود و من به تمام خواسته‌هایش عمل کردم. افرا و لیلی با شوق و شور همه‌ی کارها را انجام دادند و دو روز بود که از خانه‌ی ما خارج نمیشدند. افرا گروه تشریفاتی را که دوستش بود برای اجرای مراسم آورده بود و آنها در سالن خانه مشغول درست کردن جایگاهی از رز سفید و ارکیده برای من و معراج بودند. از تمام این جزئیات که برای ما بود ذوق زده میشدم و مدام با معراج تماس میگرفتم و برایش عکس میفرستادم. او نیز دست کمی از من نداشت و هر روز که همدیگر را میدیدیم گزارش ساعات باقی مانده را به من میداد. “۵۲ ساعت مونده تا مال من بشی مارال”… “۲۹ ساعت مونده”… و من به انتظار و شیدایی‌اش میخندیدم و لذت میبردم.
بالاخره روز عقدمان فرا رسید و هنگامی که معراج را با کت و شلوار خوش دوخت مشکی و پاپیون و موهایی که به زیبایی فرم گرفته بود مقابل آرایشگاه دیدم چند ثانیه‌ای مکث کردم و فقط نگاهش کردم! او معراج بود… همان معراجی که از چهارده سالگی‌ام ذهن و قلبم درگیرش بود و اولین و آخرین عشق زندگی‌ام بود. همان یوسف گمگشته‌ام که بعد از سیزده سال انتظارم به کنعان بازگشته بود و من آن لحظه‌ که در لباس دامادی با عشقی وصف نشدنی مرا نگاه میکرد، یعقوبی بودم که با هر نگاه او جان دوباره میگرفتم.

۱۴۷
با معراج روی مبل دو نفری در جایگاه مخصوصمان نشستیم. دورمان و بالای سرمان طاقی آکنده از گلهای رز و ارکیده بود و سفره‌ی عقد زیبایی روی زمین چیده شده بود. در آینه‌ای که وسط سفره‌ی عقد مقابلمان بود، چشمم به معراج افتاد و نگاهمان که در آینه بهم گره خورد، ضربان قلبم شدت گرفت.
نگاه معراج عاشق ترین نگاه دنیا بود و متوجه لرزش خفیف دستانش شدم. با شنیدن صدای محضردار که شروع به خواندن خطبه عقدمان کرده بود، قلبم به تالاپ و تولوپ افتاد و دستانم بدتر از معراج به لرزه درآمد. با حس گرمای دستش که پنهانی بین پاهایمان دستم را گرفته بود، آرامشی به وجودم تزریق شد. آرامشی که برای تمام عمرم خواهانش بودم.

وقتی به جایی رسید که مرد محضردار گفت
_دوشیزه مکرمه، خانم مارال خبیری، آیا وکیلم شما را با مهریه معین، به عقد دائم آقای معراج مانی دربیاورم؟

وقتی گفت به عقد دائم آقای معراج مانی، چیزی از قلبم کنده شد و افتاد!
به عقد معراج مانی !!..
مثل یک خواب شیرین بود. معراج داشت میشد همسرم و همراهم برای تمام عمرم! معراجی که صاحب دل و دینم بود و سالها بود که هر نفسم را با عشق او کشیده بودم.
از آینه نگاهی به او انداختم، او هم به من خیره بود و با دیدن نگاهم لبخندی زد.
باید بله میگفتم ولی افرا چشم و ابرو بالا انداخت که صبر کنم و بار سوم بله بگویم. به نظرم این رسم مفهومی نداشت و ناز عروس وقتی کنار داماد نشسته بود بیجا بود، ولی سنت شکنی نکردم و بار سومی که پرسید وکیلم، نگاهم را در آینه به مرد رویاهایم دوختم و تمام عشقم را به چشمهای مشتاقش ریختم و گفتم بله… چشمهای زیبایش ستاره باران شدند و سمتم برگشت و خیره در چشمانم او هم بله گفت و حلقه‌‌ام به انگشتم انداخت. من هم حلقه‌ی او را به انگشتش کردم و زمزمه‌اش را شنیدم که گفت
_بالاخره مال من شدی دختر شاه پریون

با صدای کف زدن بقیه، از نگاه معراج دل کندم و محضردار دفتری را مقابلمان گذاشت تا امضا کنیم. بعد از صد امضای تمام نشدنی کارهای رسمی محضری تمام شد و مادرش جلو آمد و هر دویمان را بوسید و تبریک گفت. بیشتر مهمانان تبریک گفتند و هدیه‌هایی دادند و آخر از همه پدرم که با لبخند غمگینی گوشه‌ای نشسته بود و نگاهمان میکرد با کمک آهیر جلو آمد و مقابلمان ایستاد.
شاید در آن لحظه مارال ۵ ساله را میدید… و یا شاید مارالی که یکروزه بود و برای اولین بار پدرانه بغلش کرده بود. به نظر من پدرها در روز ازدواج دخترشان، خیلی احساسی تر از همه، حتی بیشتر از مادر عروس هستند و مهمترین و سخت ترین روز زندگی پدر و دختری، همان روز است، که بار عاطفی خیلی سنگینی برای پدر دارد.
جلو رفتم و محکم بغلش کردم. پدر بیمارم، چقدر شکسته و تکیده شده بود. در ظاهرش چیزی از اقتدار پرویزخان نمانده بود، کمرش از درد خم شده بود ولی نگاهش هنوز هم آن ابهت را داشت.
بغلم کرد و سرم را بوسید و گفت
_خوشبخت باشی عشق بابا

اشکهایم از چشمانم سرازیر شد و پدرم پاکشان کرد و رو به معراج گفت
_۲۸ سال من روی چشمام گذاشتمش و مواظبش بودم، از امروز تا آخرین روز زندگیش، سپردمش به تو و مطمئنم که بهتر از من مواظبش خواهی بود

و دست مرا در دست معراج گذاشت. معراج تن ناتوان و مریض پدرم را که به سختی سر پا بود در آغوش کشید و گفت
_شک نکنید که منم روی چشمام نگهش میدارم و جونمو براش میدم

اشکی که در چشمان پدرم دیدم باعث خیس شدن چشمهای من هم شد و او با دیدن بغضم بیشتر نایستاد و با تکیه به آهیر سمت مبل رفت.
معراج گفته بود “پدرت شاید آدم خوبی نبوده تو زندگیش، نمیدونم، ولی قطعا پدر خیلی خوبی برای تو بوده”
راست گفته بود، پدرم برای من و بابک بهترین پدر بود و با محبت و دلسوزی و توجهش در کل عمرم مراقبم بود.

***دوستان سه روزه که نتم ساعتها قطع میشه و از آنجایی که رمان رو در تلگرام تایپ میکنم نتونستم وصل بشم و بنویسم😓😤 این پارت کوتاه رو فعلا بخونید تا بقیش رو بنویسم و انشاالله نت قطع نشه و بتونم دو روز بعد ادامش رو بزارم.