………………………………….

با یه چای لیوانی و دو تا از شیرینی های گردویی دارچینی که آهیر خریده بود، لم داده بودم روی مبل و داشتم اینستاگردی میکردم..

اول از همه پیج آهیر رو چک میکردم و نمیدونستم از کی این عادت رو پیدا کرده بودم..

طبق معمول پست و استوری جدیدی نداشت و از پیجش خارج شدم..

چند روزی بود که دختری به اسم نگین درخواست فالو میداد و من حذفش میکردم..

دیدم که اینبار پی ام داده و نوشته:

_سلام افرای عزیزم خیلی دنبالت گشتم و بالاخره پیدات کردم😍

کسی رو به اسم نگین نمیشناختم و مطمئن شدم که منو با یه افرای دیگه اشتباه گرفته..

براش نوشتم:

_من شمارو نمیشناسم، اشتباه گرفتین منو

کمی بعد پی ام داد:

_یعنی تو افرا حسین زاده نیستی؟

_نه
من افرا حسن زاده م
تشابه اسمیه و اشتباه سرچ کردی

_حیف شد
خیلی دلم ‌میخواست دوست قدیمیمو پیدا کنم
نمیشه تو بجای افرای من باشی و گاهی حرف بزنیم؟
من خیلی تنهام

_منکه نمیشناسمت
دو نفر که همو نمیشناسن چه حرفی دارن با هم؟

_اتفاقا بنظر من به کسی که نمیشناسیش و نمیشناستت راحت تر میتونی حرفاتو بگی

یاد رمان اتوبوس از فهیمه رحیمی افتادم.. مینو، دختری که در واقع بدبخت و تنها بود ولی تو نوشته هاش خودش رو خوشبخت نشون میداد و همه ی حرفاش دروغ و خیال بود و به یه همصحبت و ناجی نیاز داشت..

با خودم فکر کردم شاید این دختر هم مثل مینو واقعا تنهاست و به درد دل کردن با کسی نیاز داره.. نباید دلش رو میشکستم، میتونستم گاهی باهاش چت کنم و حرفاشو گوش بدم..

_باشه
شاید نتونم زیاد اینجا باشم ولی تو هر وقت دلت خواست بنویس برام، منم هر وقت تونستم میام جواب میدم

_مرسی خیلی خوشحالم کردی دوست مجازی جدیدم 🤗

_خواهش میکنم 😊

اوایل دیر به دیر پی ام میداد و منم جوابی براش مینوشتم.. ولی بعد از مدتی از همصحبتیش خوشم اومد و بیشتر چت میکردیم..

راست گفته بود، چون نگین هیچ شناختی از من نداشت خیلی راحت میتونستم باهاش حرف بزنم و ترس از قضاوت، و یا خجالت نداشتم ازش..

با صبر و حوصله به حرفای هم گوش میکردیم و دیدم که کم کم من هم دارم با اون درد دل میکنم و از مشکلات زندگیم حرف میزنم..

انقدر به پیامهاش عادت کرده بودم که وقتی خبری ازش نمیشد ناخودآگاه گوشیمو چک میکردم تا ببینم پیامی فرستاده یا نه..

و تا جایی باهاش صمیمی و راحت شدم که از مسئله ی عمل و تغییر جنسیتم هم باهاش حرف زدم..

خیلی عادی برخورد کرد با این مسئله، و من از اینکه در این مورد باهاش حرف زده بودم پشیمون نشدم..

یه بار ازش خواستم عکسشو برام بفرسته ولی گفت که از داداشش میترسه و به فضای مجازی و آدماش هم اعتماد نداره..
به من هم گفت که به کسی تو مجازی اعتماد نکنم و عکسمو برای کسی نفرستم.. گفت که شاید قسمت بشه یه روزی همو ببینیم و این چیز غیر ممکنی نیست..

خیلی دوست داشتم ببینمش.. دختر فهمیده و باکمالاتی بنظر میومد و دلم میخواست تو دنیای واقعی هم دوست باشیم..

براش جریان ازدواجم با آهیر رو تعریف کردم ولی اسمی از آهیر نبردم.. بجای اسمش میگفتم رابین..

گفتم که شوهر قلابیم خوشگلترین پسریه که تو عمرم دیدم و اونم گفت که با تعریفهایی که ازش کردم عاشق رابین شده و ممکنه از چنگم درش بیاره..

بهش گفتم که رابین تو چنگ من نیست و ما فقط دو تا همخونه و رفیقیم..

بیشتر در مورد گرایش من و تمایلم به تغییر جنسیتم حرف میزدیم و گاهی ازش چیزهایی یاد میگرفتم و انقدر خوب درکم میکرد که ناخودآگاه بیشتر باهاش حرف میزدم و رفته رفته بهش نزدیکتر میشدم..

…………………………………….

آهیر

جوجه اردک زشت.. اسمی که گاهی افرا رو صدا میزدم و خیلی بهش میومد..

خیلی وقتا تو اون خونه ی کوچیک دنبالم راه میفتاد و من عاشق این کارش بودم..

میرفتم آشپزخونه میومد دنبالم.. بعد میرفتم تراس میدیدم اونم اومد.. از قصد میرفتم تو هال میدیدم بازم اومد..
خیلی خوشم میومد و درست مثل اون کارتون جوجه اردک زشت بود که دنبال مادرش تلپ و تلپ راه میرفت..

افرا یه دختر مهربون و تنها بود و من دلم میخواست کسی باشم که تنهاییشو پر کنم و وقتی با چشمای درشت مظلومش نگام میکنه بگیرمش زیر بال و پرم..

حس عجیبی به افرا داشتم که نمیدونستم دلیلش چیه..

این دختر هیچ سعی خاصی نمیکرد برای جذب من، و از جاذبه های دخترونه ش هیچ استفاده ای نمیکرد ولی با اینحال مثل آهنربا منو به خودش میکشید..

اوایل که برای شش هفت ماه باهاش قرار گذاشتم اصلا فکر نمیکردم روزی برسه که دلم بخواد برای همیشه پیشم بمونه و هیچوقت نره..

ولی مدتی بود که از سپری شدن سریع روزها ناراحت بودم و نمیخواستم افرا بره آلمان پیش دوستش..

از طرفی هم مسئله تغییر جنسیتش بود که نمیدونستم چه حسی به این موضوع دارم..

من افرا رو به عنوان یه آدم دوست داشتم و فکر میکردم اگه عمل کنه و پسر هم بشه برام فرقی نمیکنه و بازم میخوام که همخونه م باشه و باهم بگیم و بخندیم..

ولی ته دلم راضی به تغییر جنسیتش نبودم، چون بنظر من افرا هیچ نشونه ی پسرونه ای نداشت و واجد شرایط تغییر جنسیت نبود..

سالها پیش دختری رو میشناختم که عمل کرد.. ولی اون ترنس سکشوال بود و واقعا احتیاج به عمل داشت و از جنسیت فیزیکی خودش عذاب میکشید..

جنسیت روانیش کاملا پسر بود و اختلالات هورمونی داشت..

به دخترها کشش زیادی داشت و وقتی باهاش بودم حس میکردم واقعا یه پسر کنارمه..

ولی افرا این حالات رو نداشت.. افرا دختری بود که فقط سعی میکرد شبیه پسرها باشه و ادای مارو درمیاورد، ولی زورکی و عاریه بودنش کاملا واضح بود و حس میشد..

میدونستم که اختلال هورمونی نداره و فقط به دلیل لجبازی با والدینش و تحت تاثیر دوستش چنین خواسته ای داره..

خیلی دقت کرده بودم به روابطش با دخترها، و دیده بودم که هیچ حس و کششی حتی به زیباترین دخترها هم نداره..

بالعکس، روزی که توی حیاط بغلش کردم و به هم نزدیک شدیم، حس کردم که ضربان قلبش بیشتر شد و رنگ به رنگ شد..

گاهی از قصد باهاش شوخی هایی میکردم که معذب میشد و ری اکشن های کاملا دخترانه ای میداد..

دیگه مطمئن شده بودم که افرا یه دختر عادی و سالمه و سعی کردم کمکش کنم تا افکار تغییر جنسیت رو از سرش بیرون کنه..

پیج اینستاگرام فیکی ساختم و با یه اسم دختر بهش پیام دادم.. به اسم نگین !

هم میخواستم شیطونی هایی رو که با گوشی من کرده بود تلافی کنم و هم میخواستم یه دوست مجازی براش باشم و از اون طریق کمکش کنم..

…………………………………

افرا

مهمونی سالگرد ازدواج آنیتا بود و من و آهیر هم مسلما باید میرفتیم..

اولین بار بود که همه ی فامیلشون منو میدیدن و من استرس داشتم و دلم‌ میخواست نرم.. ولی نمیشد و بعنوان عروس خانواده مجبور بودم تو مهمونی باشم..

آهیر گفته بود ریلکس باش و هر جور که دوست داری بیا ولی من نمیتونستم مثل اون راحت باشم و همش تو فکر بودم..

چند روز قبل از مهمونی مادرش گفت شام بریم خونشون و در مورد مهمونی هم حرف بزنیم..

میخواست چند تا از فامیلای منو هم دعوت کنه و ازم نظر میخواست..

حسابی هیجانزده بود که قراره فامیلشون و دوستای صمیمیش عروسشو ببینن و به من پیشنهاد کرده بود که با خودش و آنیتا برم آرایشگاه اونا !

خبر نداشت که من نمیتونم حتی یه رژ بزنم چه برسه به لباس شب آنچنانی و هفت قلم آرایشی که اونا مد نظرشون بود..

پوفی کشیدم که دیدم آهیر نگاهم میکنه و چشمکی بهم زد و رو به مادرش گفت

_خواهشا زن منو نبرین آرایشگاه خودتون.. من دوست ندارم اونهمه رنگ و لعاب بهش بمالن

مادرش خنده ای کرد و گفت

_خب میگیم ملایم آرایشش کنه.. تو چیکار به کار ما زنا داری آخه پسر؟

نگران به آهیر نگاه کردم.. نگاهمو دید و رو به مادرش گفت

_همینکه گفتم.. خوشم نمیاد افرا بره آرایشگاه.. اصلا بخاطر همین سادگیش روز خواستگاری پسندیدمش و قبول کردم ازدواج کنم

ته دلم از لحن محکم و حرفاش قرص شد و مادرش هم نگاهی به آهیر کرد و انگار دیگه نتونست چیزی بگه..

ولی آنیتا با پوزخند گفت

_خب حالا بین اونهمه مهمونی که مامان پیششون معذبه، افرا یکم به خودش برسه و خانم باشه اشکالی داره؟

خواهر شوهر که میگفتن همین بودا.. زبونش نیش داشت و همیشه طعنه میزد به من.. نمیدونم مشکلش با من چی بود!

هیچی نگفتم و فقط نگاهشون کردم که آهیر گفت

_اولا که افرا خیلیم خانمه و هیچ کس با مُد و پز خانم تر نمیشه.. دوما چرا به خودش برسه؟.. مگه نمیبینی بدون آرایش چقدر خوشگله؟

با این حرفش لبخند گرمی به روی من پاشید که با اینکه میدونستم داره فیلم بازی میکنه و همه ی حرفاش الکیه، ولی نفهمیدم چرا دلم قیلی ویلی رفت..

منم لبخندی در جوابش زدم و آنیتا با فیس و افاده از روی مبل بلند شد و گفت

_خدا شانس بده.. ما یه بارم از این حرفا نشنیدیم از شوهرمون

……………………………………

شب تا صبح به حرفهای مادر و خواهر آهیر فکر کردم.. آنیتا گفته بود مامان معذبه و این مهمونا براش مهمن..
زن بیچاره حق داشت که بخواد عروسش تو مهمونی خوشگل و خوش لباس ظاهر بشه، و روحش هم از مشکلات و ترجیح های من خبر نداشت..

باید کمی از خود گذشتگی میکردم و سعی میکردم یکم نرمال باشم تا پیش آشناهاش سرافکنده نشه..

تصمیم گرفتم کت و شلوار سفیدی که مادرم دو سال پیش برای عروسی دختر عموم برام خریده بود و من نپوشیده بودم رو بپوشم و حداقل لباسم تا حدی زنونه باشه..

عمرا نمیتونستم پیراهن یا دامن بپوشم و فکرش هم برام سخت بود..

با خودم نیاورده بودمش و وقتی رفتم از خونه ی خودمون آوردمش مادرم کلی خوشحال شد که بالاخره میپوشمش..

روز مهمونی رسید و من با حس بدی کت شلوار رو پوشیدم و با دیدن یقه ی نسبتا بازش پوفی کشیدم..

انقدری باز نبود که جلف باشه، ولی انقدری بود که گردن و کمی پایینتر رو کامل نشون بده و این برای منی که همش تیشرت و بلوزهای مردونه ی یقه کیپ میپوشیدم چیز خوبی نبود..

یه جفت کفش تخت شیری داشتم که معلوم نبود زنونه ست یا مردونه.. امکان نداشت کفش پاشنه بلند بپوشم و مجبور بودم با همونا برم..

تو آینه ی اتاقم مشغول نگاه کردن به سر و وضع خودم بودم و هی یقه ی کت رو میکشیدم تا پوشیده تر بشه که آهیر اومد تو اتاقم و نگاهی بهم کرد..

بدون نگاه کردن بهش گفتم

_همینطوری سرتو میندازی مثل حیوان چهارپا میای تو اتاقم نمیگی شاید لخت باشم؟

به در تکیه داد و دستاشو روی سینه ش قفل کرد و بیتفاوت گفت

_اگه لخت باشی باید در اتاقتو ببندی.. در ضمن تو که روحت پسره چرا معذب میشی که لخت ببینمت؟

برگشتم سمتش و گفتم

_چون جسمم فعلا دختره، آی کیو

یک قدم به سمتم برداشت و مقابلم وایساد.. نگاه هیزی به یقه م کرد و گفت

_جسمت زیادی دختره.. سفید برفی

عصبانی نگاهش کردم که موذیانه خندید..

_کاری نکن اینارو دربیارما

بازم چشماش خبیث شد و گفت

_ژااان.. دربیار

میدونستم داره سر به سرم میزاره ولی بازم خجالت میکشیدم و عصبانی میشدم..

_کوفت.. منظورم این بود که کاری نکن درشون بیارم و یه لباس پسرونه بپوشم.. بخاطر مادرت همچین چیزی پوشیدم، پشیمونم نکن

خنده ی بلندی کرد و دستی به موهاش کشید و گفت

_ولی ناموسا کفشات خیلی ضایع ست.. با این کت و شلوار لوند باید کفش پاشنه بلند بپوشی

_همینه که هست.. برو بیرون ببینم

نگاهم افتاد به حلقه ش که بخاطر بازی زن و شوهری دستش کرده بود.. منم حلقه ی خودمو از کشو برداشتم و انداختم تو انگشتم..

………………………………

وقتی رسیدیم خونشون تعداد کمی از مهمونا اومده بودن و چند تا دختری که همزمان با ما رسیدن، کم مونده بود با چشماشون آهیرو بخورن.. اخم کردم و رو بهشون گفتم

_شوهرمو قورت دادینا

دخترا هول شدن و بدون حرفی سریع رفتن تو سالن.. خندیدم و به آهیر که مات مونده بود نگاه کردم و گفتم

_دارم تمرین میکنم که تو این مهمونی مثل زنت رفتار کنم

خندید و من با خودم فکر کردم که دخترا حق داشتن اونطوری نگاهش کنن.. با کت و شلوار و کراوات جذابیتش به توان هزار میرسید و حتی منم دلم میخواست همش نگاش کنم..

وارد که شدیم نگاه خیلی ها چرخید روی ما و مادرش سریع اومد پیشمون و بعد از احوالپرسی و نگاهی به سر تا پای من، به آهیر گفت که کارش داره و به من گفت برم تو اتاق مانتومو دربیارم و برم پیش مهمونا، و آهیرو با خودش کشید و برد..

قبل از اینکه برم تو اتاق، آنیتا رو دیدم که با یه پیراهن طلایی تمام پولک خیلی شیک و آرایش طلایی کلئوپاترایی و موهای شینیون، وسط سالن میدرخشه و واقعا زیبا شده..

اونم منو دید و وقتی وارد اتاق شدم پشت سرم اومد..

_اومدین بالاخره؟.. آهیر کو؟

دسته گلی که خریده بودیم بهش دادم و گفتم

_تبریک میگم..‌ آهیر پیش مادرته.. چقدر خوشگل شدی

لبخند زورکی زد و گفت

_ممنون.. توام مثل همیشه ساده ای.. ولی لباست قشنگه

_مرسی.. من اهل آرایش نیستم فکر نمیکنم هم مثل تو بهم بیاد

_ندیدیم که بدونیم بهت میاد یا نه.. حداقل یه رژ بزن

تا خواستم بگم نه، کیف کوچیک دستیشو باز کرد و یه رژ قرمز درآورد و مالید به لبای من!

طوری سریع این کارو کرد که نفهمیدم چی شد و با دهن باز فقط نگاهش کردم..

_واای چقدر تغییر کردی با یه رژ.. چقدرم به رنگ سفید پوستت و کت و شلوار سفیدت اومد.. تو همیشه باید رژ قرمز بزنی

سنگینی و چربی رژ روی لبم برام عجیب بود و اذیتم میکرد.. فقط یه بار تو عمرم، ۸_۹ سالم بود که ماتیک مامانمو مالیده بودم به لب و لوچه م، ولی بعد که بزرگتر شدم و خواستم که پسر باشم هیچوقت ذره ای لوازم آرایش استفاده نکردم..

_چرا زدی آنیتا من خوشم نمیاد

دنبال دستمالی چیزی گشتم تا پاکش کنم ولی آنیتا دستمو گرفت و گفت

_به جون آهیر اگه پاک کنی یک کلمه م باهات حرف نمیزنم.. بیا بریم تو، خیلیا ازم پرسیدن زن آهیر کجاست

منو با خودش کشید برد و اولین کسی که باهاش چشم تو چشم شدم آهیر بود که از پله های گوشه ی سالن داشت پایین می اومد و منو دید و چشمای کشیده ش گرد شد..

همونطور از روی پله ها نگاهم میکرد، که آنیتا منو کشید برد و من هم نگاه گیج و ماتی به آهیر کردم و از مقابلش رد شدم..

آنیتا منو به خیلیا معرفی کرد که هیچکدومو نمیشناختم.. حواسم پرت بود و فقط به این فکر میکردم که یه رژ قرمز جیغ روی لبمه و من نمیتونم پاکش کنم..

جای سمانه خالی بود منو با اون رژ ببینه و بزنه زیر خنده.. خجالت آور بود..

با خیلیا دست دادم و آشنا شدم، که بالاخره بین اونهمه آدم چند تا قیافه ی آشنا دیدم و رفتم پیششون..

مادر و پدرم و خانواده ی خاله و عمه م کنار هم نشسته بودن و مادرم با دیدن من از جاش بلند شده بود و با خوشحالی و ذوق نگاهم میکرد..

مطمئنم اون چشمهای خندونش تاثیر رژ قرمزم بود!..

_افرا.. باورم نمیشه آرایش کردی.. چقدر خوشگل شدی مامان.. هزار ماشاالله

گوشه ی لبام مثل استیکر غمگین افتاد پایین و با صدای ضعیفی گفتم

_مرسی

با همه شون روبوسی کردم و خواستم بشینم پیششون که صدای آهیرو شنیدم که داشت به فامیلای من خوشامد میگفت و باهاشون دست میداد..

عمه برخلاف بقیه آهیرو ماچ کرد و من به هیزیش خندیدم و اونم گوشه ی چشمی برام نازک کرد و رو به آهیر گفت

_این دختره ی یوبس رو هم بردار بیایین خونه ی ما.. دل و روحم سرِ حال میاد وقتی تو رو میبینم خوشتیپ

آهیر هم لبخندی به لحن عمه زد و گفت

_چشم خدمت میرسیم عمه جان

عمه اخمی کرد و گفت

_وای نفس تنگی گرفتم.. عمه جان چیه، بهم بگو کتی

مرده بودم از خنده بخاطر حرفای عمه و وقتی آهیر دستمو گرفت و با خودش برد طرف دیگه ی سالن، ازم پرسید

_اسم عمه کتایونه؟.. چه اسم باکلاسی داره

خندیدم و گفتم

_نه بابا اسمش فریده ست

اونم خنده ش گرفت و گفت

_پس چرا میگه بهم بگو کتی؟

عاشق عمه بودم و از همه ی کاراش لذت میبردم.. زن خاصی بود و حرف و فکر هیچ کس به وریش نبود..

با خنده گفتم

_چه میدونم عشقش کشیده بهش بگی کتی

_چه زن باحالیه دنیا به شخمش نیست.. خوشم میاد از این جور آدما که حساب کتاب ندارن و دِلی ان

هنوز تو فکر شیطونی عمه بودم و اطرافو نگاه میکردم که دیدم آهیر عمیق نگام میکنه و لبخندی روی لبشه..

یاد رژ قرمزم افتادم و ناخودآگاه دستمو گرفتم جلوی لبام..

_خواهرت اینو مالید به لبام.. بالاخره خواهر و مادرت کار خودشونو کردن

دستمو گرفت و از مقابل لبام کشید پایین و گفت

_میدونم دوست نداری ولی باید بگم خیلی خوشگل شدی و عجیب بهت میاد

تازگیا وقتی آهیر همچین حرفایی میزد یه چیزی توی دلم تکون میخورد و من اصلا از اون حس راضی نبودم..

از اینکه از تعریفش خوشم میومد از خودم خجالت میکشیدم..

با اخم بهش گفتم

_همه ی مردونگیم رفته زیر سئوال.. اما بخاطر مادرت که خیلی دوست داشت عروسش خوشگل به چشم بیاد پاکش نمیکنم.. ولی توام دیگه اینجوری نگو و نگام نکن

لبخند زد و مظلومانه گفت

_چشم

تا آخر شب بین مهمونا پرسه زدیم، گاهی نشستیم، گاهی قاطی جوونایی شدیم که اون وسط میرقصیدن و شلوغ پلوغ کرده بودن.. ولی من و آهیر هردومون رقص دوست نداشتیم و فقط دست میزدیم..

آهیر گفت که مادرش ازش خواسته که سکه ی طلایی رو که از طرف آهیر برای هدیه ی سالگرد آنیتا و شوهرش خریده بودن، بهشون بده، ولی آهیر قبول نکرده و گفته همون یه دسته گلی که براشون آوردیم کافیه و من از این پولا ندارم که آنیتا خانم هر سال سالگرد ازدواج بگیره و منم کادو بدم..

شیفته ی عزت نفس آهیر بودم.. هیچ جوره زیر بار نمیرفت و تو اینجور مسائل خیلی محکم بود..

جریان دزدی رو هم که دیگه فهمیده بودم و آهیر در نظرم یه مرد بزرگ و خاص بود..

نگاه پر از محبتی بهش کردم که کنار من وایساده بود و آروم دست میزد برای اونایی که میرقصیدن..

کی فکرشو میکرد که این آدم با این ظاهر فوق العاده جذاب و آروم، چه غم بزرگی تو دلش داره و چه زخم هایی از زندگی خورده..

………………………………..

برای جشن تولد یکی از دوستام دعوت داشتم و میخواستم برم تو کافه ای که قرار بود جشن اونجا برگزار بشه..

بخاطر طرح زوج و فرد نمیتونستم ماشینمو ببرم و از آهیر خواستم که یه سرویس از آژانس برام بخواد..

اونم گفت کمی منتظر بشم قراره باباش بیاد دنبالش و منو هم میرسونن..

از اینکه قرار بود با باباش بره جایی تعجب کردم و گفتم

_تا حالا ندیدم با بابات بری جایی.. خیره

_گاهی وقتا یه کار مزخرفی رو بهونه میکنه تا با هم باشیم.. منم میفهمم بهونه ست ولی چیزی نمیگم و باهاش میرم تا بیشتر پیله نکنه

_راستی چطور شد که بابات باهات خوب شد؟

_چون فهمید برام پاپوش درست کردن

_از کجا فهمید؟

_آخرین روزای زندانم بود که رفیق فرزاد، همونکه باهم از اون خونه دزدی کردن و انداختن گردن من، میاد پیش بابام و ازش پول میخواد تا واقعیت اون دزدی رو به بابام بگه.. کثافت معتاد بود و همش دنبال شیادی بود .. پولو میگیره و برای بابام تعریف میکنه که فرزاد برام نقشه کشیده و خواسته زندگیم به گوه کشیده بشه

_بابات چیکار کرد؟

_هیچی.. شش ساله عذاب وجدان و پشیمونی دهنشو صاف کرده.. همش ازم میخواد ببخشمش و مثل سابق باشیم ولی من زیاد تو کار بخشش آدمای بی مرام نیستم

_با فرزاد چیکار کردی؟.. نرفتی سراغش؟

_مگه میشه نرم؟.. دو سه روز بود آزاد شده بودم که رفتم خونه ش.. منو که دم در دید رنگش پرید.. وضعش انقدر خراب بود که باورم نشد همون فرزاد باشه.. معتاد شده بود و معلوم بود مصرفش زیاده و بدجور تو گوه غرق شده.. یه چاقو از جیبم درآوردم و بهش گفتم اومده بودم زبونتو از بیخ ببرم که دیگه نتونی به کسی تهمت بزنی.. ولی میبینم که خدا تو رو زده و دیگه نیازی به من نیست..
با چشمای گرد شده نگام میکرد و زیر لب گفت چقدر عوض شدی آهیر..
گفتم تو عوضم کردی، یه پسر نجیب دانشجوی پزشکی رو تبدیل کردی به یه لات بی سر و پا.. بعد از اینم شبا موقع خواب مواظب خودت باش چون شاید یهو بزنه به سرم و بیام سراغت.. چون دیگه هر کاری ازم برمیاد

_واقعا میخواستی بلایی سرش بیاری یا بلوف زدی؟

_نه بابا وقتی دیدم طوری خماره و وضعش انقدر خرابه که بیشتر از یکی دو سال زنده نمیمونه بیخیالش شدم.. فقط خواستم بترسونمش که همون یه سالی رو هم که زنده ست هر شب با ترس من صبح کنه ک….ش

گرم صحبت با آهیر بودیم که آقای امانی آیفون رو زد و رفتیم پایین.. با دیدن من کنار آهیر احوالپرسی گرمی کرد و آهیر بهش گفت که اول افرا رو برسونیم بعد بریم..

وقتی آهیر حرف میزد باباش طوری نگاهش میکرد که انگار جونش به جون اون بنده.. ولی آهیر باهاش یخ بود.. همونطور که با یلدا رفتار کرده بود.. و یا با شاگردش الناز..

تو این مدتی که باهاش بودم فهمیده بودم که آهیر وقتی کسی رو حذف میکنه دیگه برگشتی نداره و تو این مورد بی رحم و سخته..

آقای امانی مقابل یه عابر بانک وایساد و گفت ببخشید بچه ها سریع میام..

وقتی باباش رفت پسر نوجوون گلفروشی اومد کنار ماشین و از آهیر که جلو نشسته بود خواست که ازش گل بخره..

آهیر نگاهی به گل های رز قرمز و سفید کرد و رو به من گفت

_قرمز دوست داری یا سفید حاج خانوم؟

به حاج خانوم گفتنش خندیدم و گفتم

_قرمز حاج آقا

پنج شش شاخه گل رز قرمز از پسره گرفت و برگشت عقب و داد به من..

اولین بار بود که از مردی گل میگرفتم و حس کردم تازگیا چقدر کارای دخترونه میکنم!

ولی گل گرفتن از آهیر حس خوبی بود و نتونستم بگم نمیخوام..

دست کرد توی جیبش و پول گلها رو داد و بعد به پسره که میخواست بره گفت وایسا..

پسره وایساد و آهیر داشبورد ماشینو باز کرد و یه دسته پول برداشت و داد به پسره..

چشمای پسر با دیدن دسته اسکناس گرد شد و گفت

_اینهمه پولو چرا میدی به من؟

_میدم که خرج کنی و هر چی عشقت کشید برا خودت بخری

انگار دو دل بود که بگیره یا نه.. ولی آهیر از داشبورد یه شیشه ادکلن هم برداشت داد به پسره و گفت

_اینم بزن حالشو ببر

پسره خندید و گفت

_ آقا چیزی زدی یا مستی که اینارو میدی به من؟

آهیر هم خندید و گفت

_من مستِ خدایی ام.. بدو برو ببینم

پسره گفت

_خدا حاج خانومتو برات نگه داره آقا خوشتیپه

و با خوشحالی رفت..

با تعجب و خنده گفتم

_دهنت سرویس آهیر.. پولای باباتو دادی، ادکلنشو دیگه چرا دادی؟.. خدا میدونه چند میلیونه قیمت اون برند

خندید و گفت

_هر وقت که خانوم مهندسای خوشگل یا صاحب ملک ها ی خانوم رو سوار ماشینش میکنه قبلش دو فیس ادکلن میزنه ناکس.. ببینه نیست یکی دیگه میخره.. بزار اون پسره ببره باهاش حال کنه.. این پولا برا مهندس امانی هیچه

هنوزم به کار آهیر میخندیدم که باباش اومد و از همه جا بیخبر گفت بریم..

آهیر چشمکی از آینه بغل به من زد و گفت

_بله بریم

…………………………………

مثل همیشه کنار مسعود و نغمه و رضا نشسته بودم و به آرمیلا که با هیجان داشت کادوهاشو باز میکرد و تشکر میکرد نگاه میکردم که یهو در کافه باز شد و چند تا مامور ریختن داخل..

روی بعضی میزها قوطی های آبجو بود و چند نفری حسابی مست بودن..

منم که مثل همیشه شالم روی شونه م بود و حجاب نداشتم..

بقیه ی دخترها هم بدتر از من بودن و شرایط مساعد بود که جمعمون کنن و ببرنمون..

خوشبختانه من اهل مشروب نبودم و لب نزده بودم.. ولی حجاب نداشتم و یکی از مامورای زن بازومو گرفت و گفت بلند شو ببینم..

مسعود تا خواست چیزی بگه خودشو هم از پشت میز کشیدن بیرون و گفتن

_همگی بیایین بیرون.. فکر کردین اینجا لاس وگاسه؟

اولین بار بود که همچین چیزی سرم میومد و هیچ وقت مامورا نگرفته بودنم..

ناخودآگاه ترسیدم و شالمو کشیدم روی سرم و بدون درنگ و فکر شماره ی آهیرو گرفتم..

واکنشم غیر ارادی بود و نمیدونستم چرا به آهیر زنگ زدم.. ولی مسلما بخاطر این بود که تنها کسی که پشتم وایساده بود و گفته بود “من هستم” و “حواسم بهت هست” آهیر بود!

جواب داد و من با صدایی پر از ترس و دلهره گفتم

_آهیر منو گرفتن دارن میبرنم

_گرفتنت؟.. تو همون کافه؟

_آره دارن سوار ماشین میکننمون

_سریع میام زیاد دور نیستم.. چرا ترسیدی؟ آروم باش الان میام

از اینکه گفت میام دلم قرص شد و به بقیه نگاه کردم که بعضیا گریه میکردن بعضیا التماس میکردن بعضیا هم به هیچ ورشون نبود و راحت سوار ماشینهای مامورا میشدن..

از استرس دستامو محکم تو هم قفل میکردم و دنبال نغمه و مسعود و رضا میگشتم ولی نبودن و احتمالا سوار یه ماشین دیگه کرده بودنشون..

مامورا هنوز کافه رو میگشتن و راه نیفتاده بودیم که کسی زد به شیشه ی ماشینی که من توش بودم..

برگشتم و دیدم آهیره.. از اینکه اومده بود انگار دنیا رو بهم دادن و شیشه رو دادم پایین و گفتم

_آهیر.. من کاری نکردم فقط شالم افتاده بود.. منو چرا میبرن؟

دستمو گرفت و گفت

_نگران نباش.. فوقش یه تعهد میگیرن و تمومه.. اصلا مگه من میزارم نگهت دارن؟

دستمو توی دستش فشرد و دل من از اطمینانی که توی چشمای قشنگش میدیدم گرم شد..

مامورا اومدن و ماشین حرکت کرد و آهیر گفت

_دارم دنبالتون میام نگران نباش

…………………..

وقتی تو پاسگاه آهیر اومد و گفت من شوهر افرا حسن زاده م و اومدم ببرمش، افسر مسئول پوزخندی بهش زد و گفت

_شما شوهرشی اونوقت خانومتون با مردای غریبه نشسته پشت میزای مشروب.. اصلا خبر داری با کیا بوده خانمت آقا؟

از اینکه آهیر هیچ شناختی از مسعود و رضا نداشت و الان مقابل اون افسر ضایع میشد از خودم عصبانی شدم..

تقصیر من بود که با داشتن شوهر، هر چند صوری و الکی، هنوزم با دوستای پسرم میگشتم و آهیرو تو همچین موقعیتی قرار داده بودم..

شرمنده بهش نگاه کردم ولی آهیر محکم وایساده بود و با لحن عصبانی گفت

_اولا که خانم من تو جشن تولد دوستش شرکت کرده و مقصرِ سرو مشروب، خانم من نیست.. خودشم مشروب نخورده و مطمئنم تست الکل گرفتین ازش.. دوما من دوستای خانممو خوب میشناسم و اطلاع دارم که باهم بودن.. مسعود پورفتاح و رضا حاجیلو همکلاسیهای خانم بنده هستن و شما حق ندارین در مورد رابطه ی خانم من با همکلاسی هاش حکم بدین و قضاوت کنین

از اینکه آهیر فامیلی مسعود و رضا رو میدونست متعجب بودم و از اینکه مقابل افسر اونطوری ازم دفاع کرده بود سرشار از یه حس عالی بودم..

افسر که انگار انتظارشو نداشت آهیر پشت من دربیاد با پوزخند گفت

_جوونای این دوره و زمونه زیادی روشنفکرن.. چی بگم، میتونین خانمتونو ببرین، تعهد داده، دیگه تکرار نشه

آهیر اشاره کرد به من که بریم و خودش کنار وایساد که اول من از در اتاق خارج بشم..

وقتی رفتیم بیرون بهم خندید و گفت

_ترسیدی زشتول؟

منم با خنده گفتم

_خداییش یکم هول شدم.. آخه تا حالا اینجور جاها نیفتاده بودم

به یه ماشین اشاره کرد و گفت دربست، و به من گفت

_زندان جای شیران است اصغر

_آره منم دیگه میشه گفت حبس کشیدم

خندید و گفت

_حبس نیم ساعتی.. اوه اوه شقیقه هات سفید شده

_تو از کجا فامیلی رضا و مسعودو میدونی؟

_من وقتی گفتم حواسم بهت هست و مواظبتم، ینی حواسم هست.. تحقیق کردم در موردشون، بدون شناخت که نمیزاشتم تا شب باهاشون بگردی

سوار ماشین شدیم.. حواسش به خیابون بود و نگاه عمیقی بهش کردم..

از اینکه مردی پیشم نشسته بود که کم کم داشت میشد همه چیم، حس و حال عجیبی بهم دست داد و حس کردم گاهی بعضی آدم ها میتونن اندازه ی یه کوه عظمت داشته باشن !