_ببین برات سیب زمینی پختم که گشنه نمونی.. قدرمو نمیدونی

بلند شد و روی تخت نشست و گفت

_اشک اومد تو چشام با این حرکتت

_مسخره میکنی بیشور؟.. بگیر بخور

سیب زمینی هارو خورد و گفت

_خوب بود.. معده مو اذیت نکرد

_نوشابه رو هم باید ترک کنی.. معده ت رو اسیدی میکنه.. از فردا برات غذای خونگی میپزم تا حالت خوب بشه

چشماش گرد شد و گفت

_دوربین مخفیه؟

_نه.. میدونم خیلی احساساتی شدی ولی مجبورم فداکاری کنم بخاطر سلامتیت.. اگه تو بمیری من بازم باید برگردم خونه پدریم

_پس به فکر خودتی.. منو باش که فکر کردم نگران من شدی

_معلومه که بفکر خودمم.. چرا نگران تو بشم؟.. مامانت و یلدا جونت نگران تو بشن

_مامانم خیلی اصرار کرده که غذا بیاره برام ولی من قبول نکردم.. یلدا هم که فکر کنم اصلا نمیدونه من زخم معده دارم

_اون اگه بدونه هم عرضه نداره برات غذا بپزه

_چرا اینو میگی؟.. چیز بدی از یلدا دیدی؟.. کاری کرده که ازش خوشت نیومده؟

دلم نمیخواست دورویی و حرفهای اون روزشو به آهیر بگم.. نمیخواستم میونه شون رو به هم بزنم و آهیرو ناراحت کنم..

با شوخی گفتم

_نه بابا منظورم اینه که اون انقدر به خودش میرسه وقت نمیکنه برا تو غذا بپزه

دیگه چیزی نگفت و تکیه داد به تاج تخت.. پاهاشو دراز کرد و رو به من که یکم اونورتر روی تختش نشسته بودم گفت

_من دانشجوی پزشکی بودم.. اون کتابا هم کتابای درسیم هستن

هنگ کردم و گفتم

_دانشجوی پزشکی بودی؟!!.. دکترِ دزد؟

_نگفتم دکتر.. گفتم دانشجو

_پ چی شد؟.. چرا درستو تموم نکردی؟

_دیگه انقدر فضولی کافیته.. برا کتابا کنجکاو بودی گفتم راحت بشی

_خودم فهمیده بودما کتابای پزشکی هستن.. ولی باور نکردم تو اینهمه کتاب ثقیل داشته باشی

_دو برابر اینا بودن.. چهارشنبه سوری پارسال یه آتیش بازی خوشگل باهاشون ترتیب دادم

_کتابای به این ارزشمندی رو سوزوندی؟

_وقتی بدرد نمیخورن چه ارزشی دارن؟.. اینارم امسال با تو میریزیم تو آتیش و از روش میپریم

_دیوونه میدونی قیمت این کتابا چنده؟..لااقل بفروش

_خاطره ی خوبی ازشون ندارم.. نمیخوام تبدیلشون کنم به پول و خرج کنم.. فک نکنمم کسی بخره

_کتابای دست دوم بازار خرید و فروش خودشونو دارن.. بفروش گرونن

اینو که گفتم رفت تو فکر.. انگار راضی شده بود بفروشه..

_من میرم تو اتاقم، بشقاب کثیفتم خودت میبری میشوری

با لبخند نگام کرد و گفت باشه.. داشتم از اتاقش خارج میشدم که گوشیش زنگ خورد..

_بگو اصغر

اسم اصغر رو که شنیدم وایسادم.. نکنه همون اصغر نسناسی که همش به من میگفت بود.. کنجکاو شدم ببینم کیه و چی میگه..

یهو چنان دادی زد که دلم ریخت..

_گوه خورده.. مرتیکه ی پفیوز مفنگی.. الان میام دهنشو می…..

چشمام گرد شد و نگاش کردم.. انقدر عصبانی بود که حالت چشماش عوض شده بود..

_اصغر اعصاب منو ک….. نکن، په تو چیکاره ای که اون مرتیکه دست بلند کرده رو امیر رضا؟.. اون بچه چیزیش بشه به ولای علی هم تو رو میکشم هم اون دیوث ک…..و

فحشای جونداری میداد.. حتی منی که عاشق لات بازی و گنده گوزی بودم با فحشای آهیر یکم خجالت زده شدم..

ولی خیلی عصبانی بود و دستاش میلرزید.. شایدم یادش نبود که منم اونجام.. یا براش مهم نبود که بشنوم..

_قطع کن اومدم

طوری با عجله بلند شد که بشقاب از روی تخت افتاد و رفت در کمدشو باز کرد و شلوار جینشو برداشت..

دستش که رفت روی کمر شلوارکش سریع در رفتم..

میخواست شلوارکشو دربیاره و اصلا به حضور من توجهی نمیکرد لعنتی..

رفتم وسط هال وایسادم و بلند گفتم

_چی شده آهیر؟.. کسی طوریش شده؟

با هول و عجله از اتاق اومد بیرون و سوئیچ موتورشو از روی میز برداشت و گفت

_بعدا افرا.. بعدا.. الان باید برم

از خونه زد بیرون و من هاج و واج موهای پریشونشو از پشت سر نگاه کردم که به هم ریخته بود.. مثل دلش..

آهیر برای اولین بار اسممو صدا زده بود!

ساعت ۱ شب بود و هنوز برنگشته بود.. اولین بار بود که اینقدر دیر کرده بود و در کمال تعجب من نگرانش بودم!

منی که فکر میکردم اگه تا صبح هم نیاد برام مهم نیست و به کیف و حال خودم میرسم، امشب نگرانش بودم و دلم میخواست زودتر برگرده..صحیح و سالم..

موبایلش جا مونده بود از بسکه با عجله رفت و من هیچ کسو از دوستاش نمیشناختم که بهش زنگ بزنم و از آهیر خبر بگیرم..

بالاخره ۲ شب بود که کلید توی قفل چرخید و آهیر با قیافه ای پریشون و خسته اومد تو..

سریع از روی مبل بلند شدم و گفتم

_کجایی تو؟.. خوبی؟

نگاه خسته و گرفته ای به من کرد که دیدم چشمای قشنگ طوسیش قرمز شده و پریشونه..

کلیداشو پرت کرد روی میز و خودشم افتاد روی مبل..

_یه لیوان آب میدی؟

سریع رفتم آب آوردم براش و وقتی نزدیکش شدم و لیوانو دادم دستش، بوی الکل به بینیم خورد!

خوب نگاش کردم و متوجه شدم که مسته.. هیچوقت تو این مدت ندیده بودم مشروب بخوره یا مست باشه..

_مشروب خوردی با اون معده ی داغونت؟.. چته تو؟

سرشو تکیه داد به مبل و چشماشو بست و گفت

_یکم نور چراغو کم کن.. خودتم آروم حرف بزن سرم داره میترکه

لوستر هال رو خاموش کردم و چراغ آشپزخونه رو روشن کردم که نیمه تاریک باشه..

نشستم روی مبل روبه روش و گفتم

_نمیخوای بگی چی شده و امروز چه خبر بود؟.. نگران شدم اون ریختی زدی بیرون

یکم بعد چشماشو باز کرد و گفت

_امیررضا پسر نادره.. ۱۴ سالشه، نابغه ی ریاضیه.. یه بچه ی مظلوم و آرومیه که یکی از بنده های بدبخت خداست.. باباش نادر خیلی وقته که زندونه.. ننه ی جن…ش بعد از زندونی شدن نادر شوهر کرد و امیررضا رو با خودش برد خونه ی یه مرتیکه ی مفنگی.. نادر از من خواست حواسم به پسرش باشه.. منم قول دادم بهش که مواظبش باشم.. گذاشتمش مدرسه ی غیرانتفاعی و گفتم فقط درستو بخون و هر مشکلی داشتی به من بگو.. همش میرفتم بهش سر میزدم تا اینکه یه بار دیدم دور چشش کبوده.. صد تا دروغ ردیف کرد تا اینکه از زبونش کشیدم که ناپدریه کتکش زده

دستش که روی دسته ی مبل بود مشت شد و دیدم که اعصابش متشنجه..

یه قلپ آب خورد و ادامه داد

_رفتم سراغ ناپدریه و گفتم اگه فقط یه بار دیگه نوک انگشتش به امیر رضا بخوره مادرشو به عزاش مینشونم.. اصغرو مامور کردم که ششدانگ حواسش به امیررضا باشه.. همه چی آروم بود تا اینکه امروز مردک از خماری امیر رضا رو مجبور کرده بره براش مواد بگیره و همه ی پولاشم ازش گرفته.. اونم گفته پول کتابمه و نداده بهش که زیر مشت و لگد بچه رو کبود کرده

دلم از چیزی که شنیدم به درد اومد و حق دادم به آهیر که اونطوری عصبی بشه و بره سراغ مرده..

_طفلی.. الان چطوره؟.. دیدیش؟

_بردمش بیمارستان.. طوری زده که دو تا دنده ش شکسته.. رفتم بساط مرتیکه رو داغون کردم و انقدر زدمش که صدا سگ میداد.. زنگ زدم مامورا اومدن بردنش.. بعدشم رفتیم دخمه ی اصغر و چند پیک زدیم

_تو که یارو رو زدی لت و پار کردی دلت خنک شد، دیگه مست کردنت چی بود با این وضع معده ت؟

با بیحالی دستی به موهاش کشید..

_اگه نمیخوردم آروم نمیشدم.. تو که ندیدی چشمای اون بچه رو.. من آدمارو رو از چشاشون میشناسم.. میفهمم ذاتشونو.. غم دلشونو.. آهیر نیستم اگه بزارم اون مردک از زندون بیرون بیاد و بازم بالاسر امیررضا باشه

زندون که گفت یاد پدر امیررضا افتادم که انگار رفیق آهیر بوده..

_تو باباشو از کجا میشناسی؟.. چرا این بچه انقدر برات مهمه؟

بدون اینکه نگام کنه گفت

_همه کسایی که در حقشون ظلم شده برای من مهمن.. باباشم از زندون میشناسم

با حیرت نگاش کردم و گفتم

_از زندون؟.. تو مگه زندون بودی؟

نگاه سردی بهم کرد و بلند شد بره تو اتاقش..

نتونستم جلوی زبون نیش دارمو بگیرم و زمزمه کردم

_یادم نبود دزدی، و زندون برات یه چیز عادیه

صدامو شنید و سرشو برگردوند و نگام کرد.. تو نگاهش یه درد و دلخوری دیدم که بدجور پشیمون شدم از حرفم..

با پشت خمیده رفت تو اتاقش و من یاد اونوقتا افتادم که از جلوی مدرسه مون رد میشد و من فکر میکردم این پسره چرا با شونه های افتاده و کمر خم راه میره.. چرا حال نداره قدشو صاف کنه.. چه دردی رو دوششه که اینقدر سنگینه..

و امشب خودم با حرفم باری شده بودم روی دوشش..

رفتم توی اتاقم ولی نتونستم بخوابم.. ناراحت بودم که باهاش تلخی کردم..
با اینکه دزد بود و من حرف ناحقی بهش نزده بودم ولی بازم از خودم ناراحت بودم..

بلند شدم و رفتم تو اتاقش.. نیم ساعتی گذشته بود و خدا خدا کردم نخوابیده باشه و بتونم ازش معذرت خواهی کنم..

دو تقه به در زدم و رفتم تو..

روی تختش با همون لباسای بیرون دراز کشیده بود و یه دستشو گذاشته بود روی پیشونیش و سیگار میکشید..

بدون نگاه کردن بهم گفت

_چیزی میخوای؟

رفتم نزدیکش و گفتم

_شرمنده.. من یه الاغم

دستشو از روی چشماش برداشت و نگام کرد.. چند ثانیه ای بدون حرف به هم نگاه کردیم تا اینکه نیم خیز شد و تکیه داد به تاج تختش و گفت

_بشین

انگار میخواست چیزی بگه.. با فاصله ازش نشستم روی تختش و نگاهش کردم..

یکم به سقف نگاه کرد و گفت

_من دزد نبودم.. دزدم کردن

معنی حرفشو نفهمیدم، گیج نگاهش کردم که چشماش بازم ترسناک و سخت شد و گفت

_۲۰ سالم بود.. دانشجوی پزشکی بودم.. رشته ای که همه ی عمرم تلاش کرده بودم قبول بشم و شدم.. زندگیم درسم و موسیقی بود و یه بچه ی صاف و ساده بودم.. دوستی داشتم که از دوران راهنمایی باهم بودیم.. فرزاد.. خیلی قبولش داشتم.. اگه فرزاد میگفت ماست سیاهه میگفتم لابد سیاهه چون فرزاد میگه.. با هم کنکور دادیم، هردومون پزشکی میخواستیم، ولی اون قبول نشد.. بعد از کنکور رفتارش عوض شد.. ولی من بیشتر باهاش میگشتم تا غصه نخوره و میگفتم سال بعد حتما توام میای دانشکده ی ما

طوری تعریف میکرد که انگار داره با خودش حرف میزنه و غرق گذشته ش شده بود..

توجهم خیلی جلب شده بود چون اولین بار بود که آهیر راجع به خودش و زندگیش حرف میزد..

همش با خودم درگیر بودم که یه دانشجوی پزشکی و در عین حال موزیسین، چطور دزد شده..
ولی حرفی نزدم تا خودش تعریف کنه..

_همیشه با فرزاد و دوستاش بودم و باهاش خیلی حال میکردم تا اینکه یه شب گفت بریم مهمونی خونه ی یکی از دوستاش.. وقتی رفتیم دیدم یه خونه ی مجلله ولی تاریکه و خبری از مهمونی نیست.. اول شب فرزاد زنجیرمو ازم خواسته بود و گفته بود بده تو پارتی من بندازم دور گردنم، منم بدون چون و چرا باز کردم و دادم بهش.. یه زنجیر طلا بود که مدالی به شکل شعله ی آتیش داشت و روش اسمم حک شده بود

_معنی اسمت آتیشه…

_آره.. آهیر یعنی آتش.. یه اسم کردیه که مامانم خوشش اومده و گذاشته روم.. میگن اسم هر کسی تقدیرش میشه.. و من سوختم تو آتیش

دلم از دردی که تو کلامش بود به درد اومد و گفتم

_اونشب چی شد؟

_اونشب فرزاد به من گفت که پارتی کنسل شده و خبر نداشته.. و منو فرستاد که برم خونه.. وقتی من رفتم خودش با دوستش اون خونه رو لخت میکنن و ظاهرا به دختر سرایدار تعرض میکنن.. وقتی باباهه دختره رو پیدا میکنه لباساش پاره پوره بوده و جیغ میزده.. مامورا پرسیدن کی این کارو کرده، دختره هم گفته تازه با پسری به اسم آهیر دوست شدم و میخواست بهم تجاوز کنه.. دزدی هم کار اونه!

با چیزی که شنیدم انگار خون توی رگام یخ بست.. با چشمای از حدقه دراومده گفتم

_مگه میشه؟!.. به این راحتی همه چیو انداختن گردن تو؟

پوزخند تلخی زد و گفت

_میشه.. وقتی یه آدم بد، بخواد بدی کنه به کسی، خیلی کارا میتونه بکنه.. زنجیر من تو اتاق دختره پیدا شد و یه گوشی موبایل که اثر انگشت من روش بوده و دختره گفته آهیر بهم داده که باهم حرف بزنیم.. گوشی رو یه روز پیش فرزاد داده بود دستم و گفته بود تو سردرمیاری یه نگاهی بنداز ببین گوشی خوبیه یا نه

قلبم فشرده شد از ظلمی که در حق آهیر شده بود و با دلسوزی نگاش کردم تا ادامه بده..

_فکر همه جاشو کرده بود.. حسابی برنامه ریزی کرده بود تا منو گناهکار جلوه بده.. حسادت و ذات بد، وقتی هر دو با هم در وجود یه آدم جمع بشه خیلی خطرناک میشه.. فرزاد سالها بوده که به من حسادت میکرده و منِ ساده نمیفهمیدم و جونمو برای رفاقتمون میدادم.. ولی اون از پشت بهم خنجر زد.. زخمی بهم زد که زندگیمو آرزوهامو همه چیمو ازم گرفت

پر از غم بودم و نمیدونستم چی باید بهش بگم و فقط با بغض نگاهش میکردم.. سیگار دیگه ای روشن کرد و سکوت کرد.. کمی بعد بدون نگاه بهم با صدای گرفته ای گفت

_پاشو برو بخواب دیروقته

ولی من دلم میخواست بقیه شو هم تعریف کنه.. قصه زندگی پرغصه ی آهیر دلمو آتیش زده بود و میخواستم همه شو بدونم..

_یه ذره م خواب ندارم.. اگه توام خوابت نمیاد بقیه شم بگو.. دوس دارم بدونم چی کشیدی

پک عمیقی به سیگارش زد و چشمای قرمز شده ش رو بست و گفت

_مگه با گفتنش میتونی بفهمی چی کشیدم.. چی کشیدم وقتی مامورا اومدن خونمون و دست بسته بردنم

چشماشو باز کرد و ته سیگارشو با حرص توی جاسیگاری له و خاموش کرد..

_چی کشیدم وقتی پیش پدر و مادر و خواهرم گفتن به جرم دزدی و تعرض به ناموس میبریمش.. گیج و منگ بودم و بیخبر از همه جا، که بابام جلوشون وایساد و گفت دقیق توضیح بدین جریان چیه اینجوری که نمیشه.. وقتی جریانو گفتن تازه فهمیدم فرزاد چه پاپوشی برام دوخته و آه از نهادم براومد.. ولی بدترینش وقتی بود که بابام نگاه بدی بهم کرد و راهو باز کرد تا مامورا بیان بهم دستبند بزنن.. طوری نگام کرد که انگار به یه آشغال کثیف نگاه میکنه.. طوری نگام کرد که انگار من پسرش نبودم و منو نمیشناسه.. ولی مادرم خودشو هلاک کرد که پسر من همچین کاری نمیکنه.. باور نکرد.. ولی بابام بدون اینکه فرصتی برای دفاع از خودم بهم بده قضاوتم کرد و حکممو برید

پس بخاطر این بود که آهیر دل خوشی از باباش نداشت و روز خواستگاری وقتی باباش گفت من پسرمو تضمین میکنم، پوزخند زد..

_از دانشگاه اخراجم کردن و محکوم به دوسال حبس شدم.. تازه توی دادگاه بود که اون دختره رو دیدم.. نمیدونم فرزاد بهش پول داده بود یا دوست دخترش بود، دختری که با شهادت دروغش زندگیمو از من گرفت.. و فرزاد.. و بابام.. کسایی که رو پیشونیم مهر دزد زدن

بغضی که گلومو فشار میداد تبدیل به گریه شد و اشکام از چشمام سرازیر شد..

چی کشیده بود این آدم.. درد و غمی سنگین تر از اتهام و گناه ناکرده هم بود تو این دنیا؟.. نه نبود..

تازه فهمیدم اون غمی رو که کمر پسر جذاب و خوشقیافه ی دوران دبیرستانمون رو خم میکرد و سیگار رو به سیگار پیوند میزد و همیشه تو عالم خودش غرق بود..

خم شد و با نوک انگشتش اشکمو از روی گونه م پاک کرد و با یه لبخند تلخ گفت

_مردا گریه نمیکنن پسر

مثل خودش خنده ی تلخی کردم و گفتم

_خیلی بد کردن باهات رفیق

دوباره سیگاری روشن کرد که خدا میدونه چندمین سیگارش بود و گفت

_آره.. خیلی بد

_چطور تحمل کردی؟.. خونواده ت برای آزادیت کاری نکردن؟

_مادرم چندباری اومد و رفت و خیلی تلاش کرد که بیگناهیمو ثابت کنه.. ولی دلایل خیلی محکمی بر علیه من وجود داشت ، و بعدها هم بابام مانعش شده بود و نزاشته بود بیاد.. چطوری تحمل کردنش رو هم فقط خودم میدونم و خدای خودم.. ۲۰ سالم بود.. بچه بودم.. وقتی بردنم تو زندون بین خلافکارایی که اکثرشون گنده لاتایی بودن که با دیدنم نگاههای کثیفی بهم کردن، یادم نمیره که چهار ستون تنم از ترس لرزید

دست مشت شده ش و رگهای برجسته ی گردنش که نشون میداد با یادآوری ده سال پیش چقدر تحت فشاره، حالمو بد کرد..

چشمامو بستم و حتی تصور زجری که آهیر کشیده بود هم غیر قابل تحمل بود..

_مردایی که خیلی از من بزرگتر بودن، لحظه ی ورودم برام نقشه کشیدن و یکیشون که معلوم بود تو زندون قدرتی داره و خیلیا ازش حساب میبرن بهم چشمک زد و زبونشو کشید روی لبهای کثیفش.. از هیبت زشت و کریهش و از فکری که توی سرش بود کم موند از پا بیفتم و نقش زمین بشم که کسی بازومو سفت گرفت.. ندیدم کیه ولی از ترسی که تو چشمای اون مرد کثیف مقابلم دیدم فهمیدم هر کسی که هست اون آدم ازش حساب میبره

دلم برای آهیر ۲۰ ساله که سنی نداشت و مثل یه دختر، خوشگل بود و مثل یه بره افتاده بود بین گرگهای درنده، آتیش گرفت و بازم اشکام با حجم بیشتری از چشمام روون شد..

پک عمیقی به سیگارش زد و حس کردم تو چشمای اونم هاله ای از اشک دیدم..

چه دردی داشت این آدم و من نمیدونستم..
اشکامو پاک کردم و با فین فین گفتم

_کی بود که دستتو گرفت؟

_سالار…… مردی بود که دستمو اونروز گرفت و دو سال تموم مثل کوه پشت شد برام.. مردی که پدری کرد در حقم و الانم اونو پدر میدونم.. همونروز حامی من شد و چو انداخت تو زندون که اگه کسی به این پسر نگاه بد بکنه با سالار طرفه.. اگه اون نبود خدا میدونه چه بلاهایی سرم میومد و شایدم همون روزا از ترس خودمو کشته بودم.. تو که نمیدونی زندان چه جهنمیه برای یه پسر کم سن و سال و ساده

از اینکه کسی تو اون جهنم پیدا شده بود که از آهیر حمایت کنه دلم پر از خوشی شد و گفتم

_مگه سالار کی بود‌ که ازش میترسیدن؟

_اسم خودش کریم بود.. ولی انقدر لوطی و بامرام بود و به خیلیا خوبی کرده بود که از جوونی بهش لقب سالار داده بودن.. یه روز داستان اونم برات تعریف میکنم.. الان انقدر حرف زدم که مستی از سرم پرید

لبخند خسته و تلخی زد بهم و منم لبخند زدم بهش.. نگاهم به آهیر ۱۸۰ درجه تغییر کرده بود و حس محبتی بهش توی دلم داشتم که دلم میخواست بلند بشم و محکم بغلش کنم.. دلم میخواست باهاش همدردی کنم.. ظلمی که بهش کرده بودن وحشتناک بود..

از روی تختش بلند شدم و رفتم جلوتر کنارش وایسادم و سرشو بغل کردم..

مثل دختری که پسری رو بغل کرده نبود بغلم.. مثل دوستی بود که دوست زخمیش رو بغل کرده..

چند ثانیه ای تو همون حال موندیم و آهیر دستمو با محبت فشاری داد و آروم گفت

_برو بخواب بچه

بدون اینکه نگاهش کنم و یا حرفی بزنم ازش جدا شدم و از اتاقش خارج شدم..

تا طلوع خورشید نخوابیدم و بخاطر بلایی که سر آهیر آورده بودن غصه خوردم..

دلم میخواست یه شب دیگه بشینم پای حرفاش و بقیه شو ازش بپرسم..