هومن اکثر اوقات کنار حاجی بود

با این همه هومن را هم دوست داشت

دلش میخواست در روز عروسی اش کینه و کدورت ها را کنار بگذارد

عکس را ابتدا با کپشن (ببین زنداداشم چه جیگری شده ) و چند ایموجی خنده برای دوستش فرستاد

همه دوستانش کنجکاو بودند

آرایشگاه های منطقه آنها با سالن های زیبایی منطقه زندگی دلارای فرق زیادی داشت

گزینه فوروارد پیام را زد تا عکس را برای هومن هم ارسال کند

همزمان صدای جیغ زنی بلند شد

_ای وای چی شده عزیزم ؟

حالت خوبه ؟

دختر دیگری صدایش را بالا برد

_هنگامه جان ؟ بیا عزیزم ببین عروس چی شده

ترسیده سرش را بالا گرفت

صدای عق زدن های دلارای و سرفه های پشت سر همش بیشتر وحشت زده اش کرد

بی حواس انگشتش به اسم آلپ ارسلان که بالای صفحه پیام هایش بود بر خورد کرد و عکس ارسال شد

بی توجه موبایل را روی میز گذاشت و سمت سرویس بهداشتی دوید

دلارای با چشمان قرمز شده سرش را به دیوار تکیه داده بود

ترسیده پرسید

_چی شده ؟

دلارای جوابی نداد

_بالا اوردی ؟

دلارای بدون حرف سرش را به نشانه تاکید تکان داد

جان صحبت کردن نداشت

هنگامه لیوان آب قند را از زن گرفت و به لب های دخترک چسباند

_بیا یکم بخور اگر بهتر نشدی زنگ میزنم به هومن برید بیمارستان ،حتما برای استرسه

دختری از پشت سرش تایید کرد

_آره احتمالا

دیشبم خوابش نبرده حتما

هم خسته‌است هم اضطراب داره

زنی میانسال خندید

_نگران نباش دخترم همه چیز خوب پیش میره مطمئن باش

هر عروسی که میاد اینجا اولش استرس داره اما وقتی آقا داماد میاد دنبالش دیگه استرسش یادش رفته

دلارای غمگین لبخند زد

کاش دردش همین جملاتی بود که آنها می گفتند

خبر نداشتند از بدبختی بزرگ دلارای

تنها که شد با دستمال کاغذی خیسی آب را در کنار لبش گرفت و دستش را روی شکمش گذاشت

_یک امروز مامان رو اذیت نکن میشه عزیزم ؟

چشمهایش را باز کرد

نفهمیده بود بچه کی به عزیزش تبدیل شده بود اما دیوانه وار دوستش داشت

نمی خواست به خودش اعتراف کند اما حقیقتی بود که انکار نمی شد

صدای هنگامه از بیرون آمد

_خوبی دلارای ؟

نفس عمیقی کشید و خارج شد

_آره خوبم

_هومن رسید

هنگامه شنل را روی بدنش انداخت و گفت

_دسته گل رو میارم برات

دلارای بی حال سر تکان داد

به جای او هنگامه از همه تشکر کرد

دلارای تنها خداحافظ آرامی زمزمه کرد و از در خارج شد