* * ***

زنی با چادر مشکی در بازداشتگاه را باز کرد و با سر اشاره زد

_ برو تو

بغض کرده نگاهش را به زمین داد

دلش معجزه می‌خواست.
معجزه‌ی ایستادن زمان یا به رحم آمدن دل حاجی.

بازویش که اسیر دست همان زن شد قطره اشکی از چشمش پایین چکید و فهمید از این خبرها نیست

بدون هیچ حرفی با فشار دست زن وارد شد

_چیه خوشگله ، پکری، اون بیرون زدن تو پرت یا از اینکه دوباره برگشتی اینجا ناراحتی؟!

بغضی که در گلویش بود هر لحظه بزرگ‌تر می‌شد.

با پاهای لرزان گوشه‌ی بازداشگاه را برای نشستن انتخاب کرد.

در دل خدا را صدا زد و تقاضای کمک کرد .

_هی دختر ، چیکارت داشتن اون بیرون؟!

از این همه پررویی چشمانش گرد شد اما جرات جواب دادن نداشت.

ضربه‌ای به شانه‌اش خورد که ناخودآگاه دستش روی شکمش نشست:

_کری یا لالی؟!

دلارای برای اینکه دست از سرش بردارند جواب داد:

_ قراره از اینجا بریم

زری، همان دختر قلدر جلو آمد و روبه‌روی دلارای نشست:

_نه بابا؟ پسره قراره تو رو هم ببره؟ من با این زنیکه سر سه نخ سیگار شرط بستم سرش … هرچند من هنوزم میگم قالت میذاره!

دلارای گره‌ای میان ابروهایش افتاد و حرفی نزد

_ با هم میریم … من زنشم اینجا ولم نمیکنه!

حاضران در بازداشگاه با صدای بلندی خندیدند و یکی از آنها گفت:

_خانم موشی بالاخره زبون باز کرد.

اما زری ابرویی بالا انداخت و با خونسردی نگاه دخترک کرد:

_تازه هنوز قسمت شلاقش مونده!

دلارای سرش را پایین انداخت

سعی کرد بخاطر بچه استرس نداشته باشد

“امکان نداره
ارسلان نمیذاره”

سکوتش که طولانی شد ، خود زری بشکنی زد و ادامه داد:

_ سر این ولی شرط میبندم پسره چندصد میل نمیده واس خاطر تو
۷۰ ضربه افتادی!

دلارای دستانش را بهم قلاب کرد و بار دیگر سکوت بود که نصیب زری شد.

_زری دختر رو ول کن بیا اینجا، اینو خدا زده تو دیگه بیخیالش شو.

زری نگاهی به سر تا پای دلارای انداخت و بدون اینکه حرفی بزند بلند شد .

دخترک نفس حبس شده‌اش را بیرون فرستاد و در دل خدا را شکر کرد که بالاخره بی‌خیالش شدند.

ثانیه‌ها انگار دست به دست هم داده بودند تا تکان نخورند و ذره ذره جان دخترک را بگیرند .

دستش را روی شکمش گذاشت و با خود فکر کرد ، آلپ ارسلان ارزش این همه سختی را داشت؟!

این بار نتوانست قانع و مصمم بگوید بله داشت.

زیر لب زمزمه کرد :

باز میشه این در
صبح میشه این شب
صبر داشته باش….

آلپ ارسلان شاید ارزشش را نداشت اما بچه اش ارزشمند تر از هرچیزی بود

این‌قدر به در و دیوار نگاه کرد که آخر نفهمید کی پلک‌هایش روی هم افتاد و خواب مهمان چشمانش شد.

فردا همه چیز تمام می‌شد

صبح با صدای بلندی از خواب پرید.

_مگه مردی که هر چی صدات می‌زنن نمی‌فهمی.

دلارای از خواب پرید و دستپاچه پرسید:

_با منید؟!

زری پوزخندی زد و با تمسخر جواب داد:

_نه با عمته ، جز تو کی اینجا مشتاق آزاد شدنِ.

بعد هم سرش را پایین انداخت و ادامه داد:

_نه از دیشب که تا نصف شب داشت مثل جغد مارو دید می‌زد نه الان که انگار خواب به خواب رفته.

دلارای لب گزید و از جای بلند شد.

کمرش درد گرفته بود و صاف ایستادن برایش دشوار بود.

با این حال خودش را به سختی به در بازداشگاه رساند و به آن ضربه‌ای زد.

زیاد طول نکشید که در توسط خانمی باز شد و با گرفتن بازوی دلارای، او را بیرون کشید.

دلارای نگاهش را مظلوم به زن دوخت و زمزمه کرد:

_امروز از اینجا میریم دیگه ، درسته ؟!

دلارای منتظر یک حرف امیدوار کننده بود ، حرفی که حال خرابش را بهبود ببخشد اما با سکوت زن ، همه چیز برایش بدتر از قبل شد.