سیگار بعدی را آتش زد و به محض تمام شدنش نخ بعدی

آرام نداشت

هیچ وقت در زندگی‌اش سر چنین دوراهی قرار نگرفته بود

در آرام باز شد

دلارای دستش را مقابل بینی اش گرفت و خواست برگردد که صدای آلپ‌ارسلان بلند شد

_ کجا؟

این پا و آن پا کرد

_ بوی سیگار بچه رو اذیت میکنه

ارسلان دندان روی هم فشرد

_ پنجره رو باز کن

_ سرد میشه

_ برو زیر پتو!

دلارای کاری که گفت را انجام داد و به جای پتو خودش را در آغوش ارسلان جا داد

سرش روی قفسه سینه اش گذاشته شد و شکمش درست به بازوی او چسبید

آرام زمزمه کرد

_ تا چندساعت پیش که میگفتی با این شکم کنارت نخوابم…

آلپ‌ارسلان حتی به خودش هم نتوانست اعتراف کند که از مرگ دخترک ترسیده

_ بری اونور که نصفه شب فرار کنی؟

_ مگه درو قفل….

_ هیش ، ساکت

دلارای آرام گرفت

با سر انگشتانش سینه اش را نوازش کرد و لب زد

_ دلمون واست تنگ شده بود..

ارسلان حرفی نزد

اما ناخواسته سیگار را در زیرسیگاری فشرد و خاموش کرد

دلارای آرام سرش را بلند کرد و بوسه کوچکی روی ته ریشش نشاند

چنددقیقه نگذشت که صدای نفس هایش منظم شد

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

خسته بود

در هواپیما نتوانست چشم روی هم بگذارد و شب قبلش هم مشغول رسیدگی به کارهای کلاب بود

دو شب بی خوابی و حال صدای آزاردهنده‌ی هق هق کردنی دخترانه!

پلک هایش را روی هم فشرد و خواست بی تفاوت باشد اما نتوانست

صدا برای او که به سکوت عادت داشت مثل شکنجه می‌ماند

لعنتی به شب تمام نشدنی فرستاد و چشمان سرخ شده اش را باز کرد

خبری از دلارای نبود

مگر در آغوشش نخوابید؟

موبایل را برداشت

ساعت چهار و بیست دقیقه صبح بود

عصبی از روی تخت بلند شد

صدای گریه از اتاق بچه می‌آمد

کلافه دست به کمر سمت اتاق قدم برداشت

هرچه نزدیک تر میشد صدا افزایش پیدا میکرد

در را با پا باز کرد و وسایل نفرت انگیز جلوی چشمانش پیدا شدند

سعی کرد توجه نکند

تنها خیره دلارای شد که با صورت خیس از اشک سرش را به تخت بچگانه تکیه داده و هق میزد

_ چه مرگته نصفه شبی؟

دلارای از‌ جا پرید

خواست بپرسد مگر تو خواب نبودی؟

بیدارت کردم؟

بگوید که چیزی نشده

که بخواب و مثل همیشه به من بی توجه باشه

در عوض موبایل را بالا گرفت و نالید

_ اینو ببین …