هاوژین دوباره بی حال خندید و سرش را روی شانه‌ی دلارای گذاشت

علیرضا مصنوعی لبخند زد

_ چه عجب ما خنده‌ی این بچه رو هم دیدیم!

دلارای با کینه خیره‌اش شد و بی تعارف غرید

_ به آدمایی که ازشون خوشش نمیاد نمیخنده!

علیرضا دوستانه سر تکان داد

_ من تقصیری ندارم دختر ، مشکلتو با ارسلان حل کن . منم موافق نیستم که این طفلکو کردید توپ فوتبال و بهم پاسش میدید

عصبی دستش را پشت هاوژین گذاشت

_ من نکردم! رفیق جنابعالی کرده تا چندماه پیش میخواست بکشش ، حالا ادعاش میشه دنبالمون بوده

انگار من نمیشناسمش

خودخواه تر و عوضی تر از شما مردا خودتونید

علیرضا دست هایش را تسلیم‌وار بالا برد

دنبال صلح بود نه جنگ!

_ ببین! من قبول دارم

به قول خودت من و ارسلان کثافت کاری زیاد کردیم ، عوضی بازی درآوردیم اما با اهلش!

اونا خودشون این کاره بودن

لذت دوطرفه بود!

دلارای تشر زد

_ به من چه این حرفا؟

خجالت نمیکشید؟

مگه من دوستتونم که جلوم هرچی میخواید میگید

برو بیرون لطفا

_ آلپ‌ارسلان هیچ وقت دست نمیذاشت رو دختر شونزده هیفده‌ساله‌ی رفیق باباش!

خودت اصرار کردی دلارای

دلارای آرام هاوژین را تکان داد و پوزخند زد

_ آره همش تقصیر من بوده

راضی شدی؟

حالا تنهامون بذار

علیرضا به هاوژین که حتی زمان مریضی هم در آغوش مادرش آرام بود نگاهی انداخت

_ تقصیر تو نیست ، فقط میخوام بگم این مسئولیت واسه کسی مثل ارسلان زیادی بود ولی داره سعی می‌کنه واسش پدری کنه

کلافه پوف کشید و با خنده ایستاد

_ اصلا این حرفا به من نمیاد ، بهتره برم

دلارای جوابش با نداد

سعی داشت دستش را به پیشانی هاوژین برساند تا تبش را چک کند

_ فقط یک جمله دیگه بگم؟!

دلارای چپ چپ نگاهش کرد

مثل رفیقش روی مخ و اعصاب خورد کن بود!

_ اگر باعث میشه بعدش برید!

علیرضا بدون ناراحتی خندید

_ آلپ‌ارسلان کل این چند ماه رو دنبالتون بود

دروغ نمیگه

تهرانو زیرورو کرد

دلارای سر تکان داد

_ حتی اگر اینطوری هم باشه بازم چیزی تغییر نمی‌کنه

علیرضا سری تکان داد و از در خارج شد

**

خسته به آرامی در اتاق را باز کرد و با اخم کرواتی که برای جلسه‌ی کاری با شرکای پاساژی بزرگ در دبی بسته بود را شل کرد

خواست وارد شود که صدای دلارای را شنید

آرام میخواند و سعی میکرد ادای بچه ها را در بیاورد

_ یک مال من

دو مال تو

سه مال آبجیش

هاوژین بی حال قهقهه زد

دلارای آرام خندید و آلپ‌ارسلان بی صدا در را بازتر کرد

حال میدیدشان

دلارای دخترک را روی تخت خوابانده و سرش روی پاهای خودش بود

ظرفی کنارشان بود و پیشبندی قرمز رنگ دور گردن هاوژین بسته شده بود

دلارای قاشق بعدی را به لب های کوچک هاوژین نزدیک کرد و کودکانه خواند

_ آهای کوفته برنجیش

آهای مادر گنجیشک

هاوژین با شوق خندید و او قاشق را در دهانش خالی کرد

از فرو دادن فرنی که مطمئن شد با انگشت روی شکم دخترک کشید و قهقهه اش دوباره بالا رفت

لب های آلپ‌ارسلان ناخواسته از شنیدن صدای خنده های بچه کش آمد