_ زنگ زدم بیای اینجا ، جمع شدیم دور هم خواستیم تو هم باشی

نمی‌آمد…
اگر نمی‌فهمید نمی آمد و دلارای امیدوار بود نفهمد

_ اره منم گفتم سرت شلوغه ولی بازم طاقتمون نیومد
حاج خانم گفتن زنگ بزنم
حالا که نمیتونی هیچی

حاج ملک شاهان با تاسف سر تکان داد

_ اره خونه‌ی حاج فرهمندیم ، چی شده؟

صدای داراب بلند شد :

_ دلی یک لیوان آب بیار

دلارای کلافه از جا بلند شد

لحظه اخر صدای خنده مروارید را شنید :

_ بیا مادر چی از این بهتر؟ ما خوشحال میشیم

دلارای چشمانش را بست و در دل خدا زد

معلوم بود مروارید تماس را قطع کرده

_ کرج بود بچم
اول گفت کار داره و تا پس فردا نمیاد تهران
بعدش نمیدونم چی شد که گفت برای شام خودشو میرسونه

حاج فرهمند آرام خندید :

_ برای اولاد سخته به مادر نه بگن!

دلارای با معذرت خواهی کوتاهی از جا بلند شد

مادرش با لبخند زیرلب غر زد :

_ کجا به سلامتی؟
خواستگاری من که نیومدن
بشین سرجات

دلارای بدون اینکه بنشیند دور شد :

_ سردرد دارم

مادرش صدایش را بالا برد :

_ برو عزیزم برای شام صدات می‌کنیم

می‌دانست بخاطر حفظ ظاهر مقابل آن‌هاست

وارد اتاق شد و روی تخت نشست

خسته بود
دیگر تحمل نداشت

فکر میکرد زمانی که خودش دل از آلپ‌ارسلان بکند همه چیز مثل سابق می‌شود اما انگار نمی‌شد

با تقه ای که به در زده شد آرام جواب داد :

_ بله؟

صدای مردانه ای پرسید :

_ میتونم بیام تو؟

بهت زده از جا بلند شد و دستی به شالش کشید

حوصله هومن را نداشت…

_ بفرمایید

هومن در چهارچوب در ایستاد و لبخند زد

ازارسلان کوتاه تر بود اما باز هم بلندقد به حساب می‌آمد

_ یک مشکلی برای حاجی پیش اومده
من باید برم
اومدم معذرت خواهی کنم
هیچ‌جوره نمیشه از راه دور حلش کنم وگرنه نمی‌رفتم

دلارای ناخواسته لبخند زد

بزرگ و مشتاق!

هومن ابرو بالا انداخت :

_ اولین باره امشب میبینم لبخند میزنی!

دلارای سریع به خودش آمد و شانه بالا انداخت :

_ نه آخه … امروز یکم سردرد داشتم

هومن دوباره لبخند زد :

_ پس میبینمت

هومن که رفت کمی آرام شد

چند دقیقه بعد صدای زنگ در دوباره مضطربش کرد

گوشش را به در چسباند و به زحمت از میان جملات الپ‌ارسلان چند کلمه ای شنید

_ جاده خلوت بود
برای همون زود رسیدم

لبخند زد
دروغ می‌گفت!
شک نداشت اصلا کرج نبوده است!

دلش برای صدایش تنگ شده بود

_ کجا میتونم دستامو بشورم؟

صدای داراب آمد :

_ آخر راهرو ، کنار اتاق دلارای

دلارای با انگشتان دستش بازی کرد
احساس میکرد تنفسش عادی نیست!

از شدت استرس این پا و آن پا کرد

صدای بسته شدن در دسشویی که آمد ناامید پوف کشید

پشت در اتاقش حتی مکث هم نکرده بود!

انگار هنوز نمی‌دانست خانواده اش برای چه آن جا بودند که اینطور آرام بود

تا زمان شام آنقدر در اتاق راه رفت که پاهایش درد گرفت

خبری از ارسلان نشد

صدایش را از بیرون می‌شنید

برخلاف همیشه در بحث ها شرکت می‌کرد و حتی چند باری صدای خنده اش را شنیده بود

انگار جمع با آمدنش گرم شده بود

هنگامه هر چنددقیقه یکبار بلند می‌خندید و در هر جمله اش اسم ارسلان را می‌آورد

حال که احتمال میداد خواهر ارسلان باشد دیگر از او بدش نمی‌آمد

در عوض نفرت عجیبی از حاج ملک شاهان داشت!

در دل خودش را سرزنش کرد

( برای خودت بریدی و دوختی
از کجا معلوم داستان این باشه؟!
به حاجی این حرف ها نمیاد….)

پوزخند زد

اتفاقا به همین حاجی ها بیشتر از همه می‌آمد!

صدای دامون افکارش را برهم زد :

_ دلارای ، شام