خیلی اتفاقی با شاهین آشنا شده بودم ، وقتی دبیرستانی بودم گوشی نداشتم و با خانواده اومده بودیم تهران برای عروسی دخترعموم ، موقعی که برای خرید یه سری وسایل با مامانم بیرون بودم گمش کردم و خب ، آشناییتی با آدرسا نداشتم و میشه گفت تو اون سن گم شدم ساعتای ۸ شب بود و یه شهر غریب ، با گوشی شاهین به مامانم زنگ زدم و قرار شد با زن عموم بیان سراغم طبق آدرسی که دادم ، شاهین ، همون کسی بود که گوشی رو داده بود تا تماس بگیرم ، البته اونموقع سرباز بود و موند تا مامانم بیاد و به قولی خطر داره شب تنها بمونم
موقعی که برگشتم شمارشو قایمکی از رو گوشی مامانم برداشتم ، نمیدونم با چه عقلی اینکارو کردم و چرا زده بود به سرم ، نه خیلی خوشتیپ بود نه خوش قیافه ، معمولی بود ، هرچند به مرور زمان تغییر کرد ….
تو خیالات خام خودم بودم و شمارش رو نگه داشته بودم هراز گاهی با تلفن عمومی زنگ میزدم و حرف نمیزدم ، یه جورایی انگار اونم عادت کرده بود بعد زنگ زدن بهش اذیت میکرد و فوت میکرد .
وقتی قبول شدم تهران و مستقر شدم اولین کاری که کردم باهاش یه قرار ملاقات گذاشتم ، وقتی منو دید در کمال تعجب شناخت.
نمیدونم چیشد که با یه گم شدن ساده آشنا شدیم و یاده هم موندیم ، هیچکس همچین چیزیو زیاد قبول نداشت اما واقعیت این بود
اوایلش فقط دوست و رفیق بودیم بخصوص که یکی تو زندگیش بود ، اما به مرور صمیمی تر شدیم ، این صمیمیت زمانی زیاد شد که من دلم خواست با خانوادش آشنا شم و همین اما طفره می‌رفت.
تا اینکه یکبار راضی شد حقیقت رو بگه ،
از ۲ سالگی تو پرورشگاه بوده و هرکس خواست سرپرستی شو بگیره به علت تخس و شیطناتش پشیمون شده ، از اون موقع میره تو خودش تا اینه تو سن ۱۳ سالگی به فرزند خوندگی میگیرنش اما هیچوقت باهاشون راحت نبوده و خیلی زود راهش رو جدا کرده بود و رشته افسری رو انتخاب کرده ، چقدر سر این موضوع ناراحت شده بودم و گریه کرده بودم ، اما هیچکدوم از اینا دلیل نمیشد به راحتی برم خونش بمونم ، تا اینکه بعد ۶ ماه از این ماجرا زمانی که با خانوادم داشتیم آلبوم هارو میدیدیم بابام دوستشو نشون میداد که مهاجرت کردن به خارج و چهره دوست بابام به قدری برام آشنا بود که سعی کردم ماجرا رو بفهمم
تصمیم داشتن به مهاجرت و دیگه پدرم هیچوقت ازشون خبر نداشت تا اینکه خبر میرسه فوت کردن اما هیچکس از بچه خبر نداشته و توی بهزیستی نگهداری شده ، من اونقدر تحت تاثیر رمانا و فیلما قرار گرفته بودم که فکر میکردم شاهین اون پسره ، اما اینطور نبود اما شاهین کمک کرد بلکه پیدا شه اما نشد …
شاهین با کسی که دوسش داشت عقد کرد و شرطش برای ازدواج این بود که منو به عنوان خواهرشوهر قبول کنه ، قرار بود بیام تو این خونه زندگی کنم و کم کم ترسم و بی اعتمادیم از بین رفت و تو خونه موندگار شدم ، حتی یه وقتایی هر روز هفته اینجا بودم ، شاهین ثابت شده بود ، کسی بود که شاید از ده هزار نفر جنس مذکر یک نفر اینطور بود .
شاهین از همه لحاظ خاص بود
روی خودش کار کرده بود ، ورزش برنامه ی همیشگیش بود ، کتاب خوندن ، زندگی سالم ، اخلاق و رفتارش رو ساخته بود ، خیلی کم عصبی میشد صبور بود مهربون بود و دلش بشدت رئوف ، عادت داشت آخر هر ماه بره بهزیستی های مختلف و کمک مالی و مهمتر از همه محبت کنه ، منی که همش پی خوش گذرونی و خواب و تلف کردن زندگیم بودم ، تحت تاثیر قرار گرفتم و سعی کردم سبک زندگیم رو مثل شاهین کنم، زود بیدار میشدم ورزش میکردم ، کتاب میخوندم ، روی عادات بد رفتارای بدم کار میکردم تا بهتر شه
شاهین برام شد یه اسطوره یه بت یه حامی یه تکیه گاه و همیشه همین میموند با اینکه دو ساله نبودش ، دوسال از قولش که میگفت آخرین ماموریتشه و استعفا میده اما نیومد ، این ماموریت چندماهه رسید به سال ….
(مخاطبای عزیزم ، شاهین یه شخصیت خیالی نیست و نبوده ، همچین فردی بوده با همچین شخصیتی و همچین سرگذشتی ، اما توی آخرین ماموریتش شهید شد لطفا برای شادی روحش یه فاتحه بفرستید 🙂🖤)