تو این تایم بوتیک معمولا خلوت بود جزومو در اوردم مشغول به خوندن شدم ، همیشه همین وضعم بود تایمای خالی تو بوتیک درس میخوندم واسه دانشگاه تا مشتری بیاد ، در حال خوندن بودم که در باز شد سرمو بالا آوردم پدر آمین و آراد بود صاحب اصلیه اینجا ، حدسش سخت نبود برای سرک کشی اومده باشه ، خیلی آدم متواضع و خاکی بود هیچوقت از بالا به آدما نگاه نمیکرد و همین بود که خیلی خیلی براش ارزش قائل بودم :
_سلام آقای سپهری خسته نباشید
_سلام دخترم ، تو راهت باش من یکم به مغازه ها اومدم سرک بکشم ببینم همه چیز سر قاعده خودش هست یا نه
سری تکون دادم و دوباره مشغول خوندن جزوه شدم ، اون یه سالی که پشت کنکور موندم انقدر بهم سخت گرفتن تا تونستم دندون شهید بهشتی قبول شم اما استارت سختی ها از همونجا شروع شد
_دخترم سختت نیس تو این شرایط درس خوندن؟
لبخند محوی زدم : درس خوندن کلا سخت هست آقای سپهری اما خوب قراره آیندمو بسازه هرجا باشم باید بخونم چه اینجا چه کتابخونه چه خونه
سری تکون داد و خدافظی کرد و رفت ، تا رفت مشتری وارد شد جزوه رو گذاشتم رو صندلی و بلند شدم به مشتری برسم ، تا ساعت ۱۱/۳۰ هم درس خوندم هم به بوتیک رسیدگی کردم با اومدن دنیا تایم کاری من تموم شده بود و این خوب بود ، از پاساژ زدم بیرون مسیرم پارکی بود که نیم ساعت فاصله داشتم هندزفریمو گذاشتم تو گوشم آهنگ مورد نظر رو پلی کردم و راه رفتم ذهنمو خالی کرده بودم تا با آرامش راه برم
این پارک جایی بود که همیشه میومدم و بهم آرامش میداد ،
تا به ورودی پارک رسیدم جهتمو عوض کردم سمت جای همیشگی یه آلاچیق که اکثر مواقع خالی بود ، قسمت لبه اش نشستم ظرف غذامو دراوردم مشغول شدم همزمان یه اسنپ گرفتم برای اینکه به موقع به دانشگاه برسم

■□■□■□□

۱۰ مین تا دانشگاه فاصله داشتم ، تصمیم گرفتم به آوا یه زنگ بزنم ساعت ۹ راه افتاده بود حدودای ۳ تا ۴ میرسید
_به به صدا جونم خوش میگذره تو راه؟
_مرررگ و صدا ، بدم میاد میگی صدا بفهم نفهم ، به کوری چشمت داره خوش میگذره انقدررر خوش میگذره دل و رودم تو حلقمه
ریز ریز خندیدم ، آوا بد ماشین بود اما خیلی خیلی کم ولی امان از اینکه با اتوبوس بره جایی حالش خیلی بد میشد و میدونستم الان رنگش پریده حالت تهوع داره
_من غلط کنم دیگه با اتوبدس سفر کنم ، دارم میمیرم
_ای جان حلوا گیرم میاد
_فقط دعا کن زنده برگردم
به شوخی گفته بود و میخواست بگه برای اتوبوسه اما مگه میشه دختر باشی و نفهمی؟ از واکنش خانوادش میترسید ، استرس داشت ، برای نامزد شدن عجله کرد اما حدسشم نمیتونست بزنه که به اینجا برسه ، پدرش خیلی خشک مذهب بود و من استرسشو به خوبی درک میکردم ، درسته خانوادم اینطور نبود اما یه سری رفتارای خانواده ها مثله همِ
_نگران نباش چیزی نمیشه ، اوضاع هم خیلی قاطی شد وسایلتو جمع کن بیا تو منو داری
_میترسم رسپینا ، نگرانم ، دلشوره و استرس انرژیمو ازم گرفته ، نمیدونم چی پیش میاد
با ایستادن اسنپ وقت نشد آوا رو دلداری بدم و با گفتن بعدا بهش زنگ میزنم گوشیو قطع کردم هزینه رو حساب کردم پیاده شدم .
دانشگاه فضایی که تو رمان ها میخوندیم رو نداشت ، شاید یکم وجه اشتراک میشد پیدا کرد اما در اصل اونطوری که میگفتن نبود
پا تند کردم به سمت کلاس و دقیق به موقع با استاد به در کلاس رسیدم اشاره زد وارد شم زیرلب تشکر کردم و وارد شدم صندلی خالی فقط قسمت وسط بود رفتم نشستم، طبق همیشه یه کوئیز داشتیم از مباحث جزوه جلسه قبل ، با آرامش به سوالا جواب دادم
همیشه درسمو میخوندم و نمراتم خوب بود اما شاگرد ممتاز نبودم چون زیاد نمیخوندم که بخوام با بقیه رقابت کنم علتشم برمیگشت به وقت نداشته ام ، بوتیک و کارای مشاوره و درگیری های دیگه ، تا جایی هم که یادم میاد همیشه همین بودم تا سوم دبیرستان درس خوندنم شب امتحانی بود ، یادمه همیشه سر این موضوع درس با خانوادم درگیر بودم و در نهایت سر کنکور من تسلیم حرفاشون شدم چون اعصابم و روانم کشش بحث و درگیری و طعنه ، کنایه مداوم نداشت
نمیتونستم دلخور شم ازشون چون میدیدم بیشتر از من مشتاق موفقیتم بودن ، اما راهشو بلد نبودن