آنقدر هول کرده و دستپاچه سمت در ورودی دویده بود که اصلا نفهمید چگونه در را باز کرد و مضطرب میان چارچوب در ایستاد .

ـ سلام خانم ……… خیلی خوش اومدید .

خانم کیان نگاه کوتاهی سمت اویی که چیزی کم از پری های افسانه اساطیری نداشت ، انداخت و عصا زنان از کنارش گذشت و داخل رفت ………….. باید اعتراف می کرد هر مردی حق دارد با وجود چنین دختری در خانه اش دست و دلش مدام به لرزه بی افتد ………. خورشیدی که بدون آرایش هم در چشم بود ………. چه رسد به الان که آثار چند قلم آرایش هم در صورتش نمایان بود .

ـ امیرعلی نیست ؟

ـ نه نیستن ……….. رفتن قزوین ، احتمالا تا یازده دوازده شب هم بر نمی گردن .

خانم کیان آرام روی مبل نشست و نگاهش را درون خانه تمیز و مرتب چرخی داد و بدون آنکه نگاهش را سمت او بچرخاند گفت :

ـ چه خوب از برنامه هاش خبرم داری .

خورشید نفس بریده مقابلش ایستاده بود و هیچ جوابی برای دادن نداشت ………. اصلا چه می توانست بگوید وقتی در نگاه خانم کیان مستخدم پیش پا افتاده ای بیش نبود .

حس می کرد آنقد از استرس فشارش پایین افتاده که هر آن ممکن است مقابل خانم کیان دراز به دراز روی زمین بی افتد و از حال برود.

ـ تنهایی ؟ ……… سروناز نیست ؟

می خواست عادی باشد ……… لااقل خونسرد رفتار کند …….. اما این ترسی که از خانم کیان در دلش ایجاد شده بود غیر قابل کنترل بود ……… سرفه ای مصلحتی کرد تا صدای خش پیدا کرده اش را صاف کند ….. اما این لرز افتاده به جان صدایش را چه می کرد ؟ ……… لرزی که خانم کیان هم به خوبی حسش کرد و او را مطمئن کرد که تمام حرف هایی که پشت سر این دختر و امیرعلی ایجاد شده درست است .

هنوز لرز تلفن دیشبی که پسر خواهرش به او زده بود و خواب را از چشمانش ربوده بود از تنش خارج نشده بود ……….. تک به تک کلمات سامان را به خاطر می آورد . گفته بود که خیلی وقت است از پسرش غافل شده ………. آنقدر که او به عنوان یک مادر ، نفهمیده امیرعلی به دختر خدمتکار درون خانه اش دل بسته .

هنوز لرز تلفن دیشبی که پسر خواهرش به او زده بود و خواب را از چشمانش ربوده بود از تنش خارج نشده بود ……….. تک به تک کلمات سامان را به خاطر می آورد . گفته بود که خیلی وقت است از پسرش غافل شده ………. آنقدر که او به عنوان یک مادر ، نفهمیده امیرعلی به دختر خدمتکار درون خانه اش دل بسته ……… که اجازه نمی دهد کسی به ده قدمی دختر درون خانه اش نزدیک شود …….. که امیرعلی قصد ازدواج با آن دختر را درون سرش می پروراند …….. و این یعنی بدنامی و بی آبرویی برای خاندان بزرگ کیان آرایی که شهره تمام پایتخت بودند .

خورشید در حالی که انگشتانش را در هم می پیچاند و می فشرد ، با همان دستپاچگی که درون تنش نشسته بود گفت :

ـ مثل اینکه همین سه چهار ساعت پیش پای شوهر سروناز جون می شکنه ……… سروناز جونم سریع لباس پوشید برگشت خونش ………. برای فردا ، پس فردا هم مرخصی گرفت .

خانم کیان با آهستگی دلهره آوری سرش را سمت او گرداند و نگاهش روی تیشرت صورتی جذب او با آن آستین های کوتاه و شلوار نخی آزاد هم رنگش نشست و کمی بالاتر رفت و روی لبان رژ زده و گونه های رنگی و چشمانی که خط سیاه درونش باعث جلوه دوبرابر گوی های درشت درونشان می شد افتاد ………. دفعه قبل که پا درون این خانه گذاشته بود ، هیچ خبری از این رنگ و لعاب های روی صورت این دختر نبود.

ـ با این ریخت و شکل تو این خونه می چرخی ؟

قلبش می زد یا نمی زد را دیگر نمی دانست …….. فقط دلش می خواست سمت تلفن پرواز کند و بلافاصله شماره امیرعلی را بگیرد و او را از حضور مادرش در این خانه مطلع کند .

ـ خانم کیام من ……………. من …………

ـ تو چی ؟ این شکلی تو خونه ای که یه مرد متاهل توش زندگی می کنه می گردی ؟ من دخترایی مثل تو رو نشناسم که کلاهم پس معرکه است ………. دیدی امیر با لیلا مشکل پیدا کرده ، گفتی منم دست بجنبونم از این آب گل آلود نهنگ صید کنم ……………. تندی خودت و چسبوندی به پسر احمق و نادون من …………… حالا که فکرش و می کنم می بینم بهتر که سرونازم الان اینجا نیست …….. چون اون بود که به تو آزادی داد …….. اون بود که بهت پر و بال داد ……….. اون بود که همیشه ازت دفاع می کرد . اما دختر ، بهتره که بدونی امیر مادری داره که مثل یه شیر بالا سرشه ، درسته سن و سال زیادی دارم ، اما دندون هام هنوزم تیزه ……….

خورشید وحشت زده از حرف هایی که می شنید قدمی به عقب برداشت ………….. تمام تنش یک پارچه یخ بسته بود و زانوانش به لرز درآمده بود و نفسش می رفت که به کل قطع شود .

ـ اشتباه می کنید …………… به خدا اشتباه می کنید خانم کیان .

ـ اشتباه می کنم ………… فکرم غلطه ؟ باشه . پس بهم اثبات کن که حرفم اشتباهه ……… وسایلت و جمع کن با من بیا ………. دیگه نمی خوام اینجا بمونی .

خورشید سری به معنای مخالفت تکان داد و با همان نفس های نصفه و نیمه و چشمان گشاد شده ای که انگار می خواستند از جایشان بیرون بپرند قدم دیگری به عقب برداشت ………… انگار راه فرار را هم گم کرده بود .

ـ نه ………. نه …………. من ……… من ……….. نمی …….. نمی تونم جایی بیام .

خانم کیان از روی مبل بلند شد ……….. صدای ضربات کوبنده عصایش بر روی سنگ فرش زمین همچون پتک بر فرق سر خورشید کوبیده می شد .

ـ چرا نمی تونی بیای ؟ برو تمام لباسات و جمع کن ……….. همین الان از اینجا می ریم .

خورشید مستاصل زانوانش خم شد و مقابل پاهای خانم کیان روی زمین افتاد و نشست ……….. انگار بدنش دیگر تابِ تحمل کردن وزن او را نداشت .

ـ اشتباه می کنید خانم کیان …………. به خدا اشتباه می کنید …………. من اونجوری که شما فکر می کنید نیستم ………. به خدا خراب نیستم .

و ناتوان از کنترل بغضش به هق هق افتاد ………. خانم کیان مقابلش ایستاده بود و با اخمی بر پیشانی نگاهش می کرد .

ـ منم نگفتم خرابی ………. فقط دیگه درست نمی بینم اینجا کار کنی ………… تو جوونی ، آینده داری ، باید دنبال آینده خودت بری ، تو این خونه نه آینده ای برای تو هست ………. و نه می تونی انتظار آینده یا چیز دیگه ای رو داشته باشی .

خانم کیان با اینکه از هق هق افتادن خورشید دلش اندکی نرم شده بود و به قول معروف سوخته بود …….. اما امیرعلی و زندگی پسرش همیشه اولویت اول زندگی او بود ………. زندگی پسرش از هر چیزی که در این دنیا وجود داشت مهمتر و حیاتی تر بود ……… حتی هق هق های مظلومانه این دختر .

بازوی خورشید را گرفت و به سمت بالا کشید تا بلندش کند . سنش زیاد بود ……. اما اقتدارش مثال زدنی بود .

ـ بلند شو برو وسایلت و جمع کن …………… من وقت اضافه برای تلف کردن با تو رو ندارم دختر جان .

خورشید سرش را بلند کرد و هق هق کنان و از میان اشک هایش به خانم کیان نگاه کرد ……… قدرت جدا شدن از امیرعلی را نداشت ……….. حالا که این همه به او و نوازش هایش وابسته شده بود ………. حالا که به ابراز احساسات خاص و مردانه اش دل بسته بود ، تحمل جدایی از او را تاب نمی آورد .

ـ خانم ……………. خواهش می کنم .

خانم کیان ابروانش را بیشتر در هم فرستاد و جدیت بیشتری به خرج داد .

ـ با من یکی به دو نکن دختر ……………. خسته ام کردی ……….. بلند شو دیگه .

خورشید ناتوان و هق هق زنان از جایش بلند شد و پشت سر خانم کیان به سمت اطاقش کشیده شد ……… خانم کیان در اطاقش را باز کرد و خورشید را به داخل هول داد .

ـ سریع تمام لوازمت و جمع کن .

و نگاهش دور تا دور اطاق ساده خورشید چرخید و روی میز توالتش که حالا رویش انبوهی از لوازم آرایش دیده می شد ، نشست …….. با قدم هایي که انگار از سرعتشان کاسته شده بود به میز نزدیک شد ………. خشم و عصبانیتش لحظه به لحظه و آرام آرام افزوده می شد .

کرم پودر را از روی میز برداشت ……… مارک مرغوبش را خوب می شناخت و می دانست قیمت مارکش آنقدر بالاست که امکان ندارد خورشید قدرت خریدش را داشته باشد ………. کرم پودر را روی میز برگرداند و نگاهش چرخ دیگری روی لوازم روی میز زد ……… نه تنها کرم پودر ، که تمام لوازم حتی ادکلن ها از بهترین و مرغوب ترین مارک ها بودند ……. هیچ کسی غیر از امیرعلی توانایی خرید این همه لوازم برای او را نداشت .

ـ فکر نمی کنم این همه سرخاب سفیداب برای یه دختر مجرد خدمتکار که تو این خونه کاری جز ظرف شستن و نظافت و ناهار و شام درست کردن نداره ، احتیاج باشه ……… تو این خونه اومدی کار کنی یا خودت و تو چشم پسر من کنی ؟

و به سمت خورشید که حالا ساک به دست کنار کمد ایستاده بود و شانه هایش از گریه بالا می پرید ، چرخید و ادامه داد :

ـ هر فکر چرت و پرتی در مورد خودت و امیر کردی از ذهنت میندازی بیرون دختر ………….. هر حرفی که امیر تا حالا بهت زده از فکرت خارجش می کنی ………. هر کاری که اون پسر بی عقل من کرده ، هر قول و قرار و وعده ای که بهت داده رو از فکرت می ندازی بیرون …….. مفهومه ؟

خورشید بند ساک خالی اش را بین انگشتانش می فشرد و صدای هق هق های بلندش را بدون هیچ إبایی رها کرده بود و زجه می زد ……… دلش می خواست اجازه اش را داشت تا حرف بزند …….. اما مجبور به سکوت بود ………..

الان تنها احتیاج داشت تا خودش را میان آغوش گرم و امن امیرعلی پناه دهد و خودش را میان بازوان او پنهان کند و اجازه دهد آنقدر درون سینه اش گریه کند تا تمام جانش درون تن او حل شود و این ترس از دست دادن او برای همیشه از تنش رخت ببندد .

لباس هایش را یکی یکی و آرام آرام درون ساک چپاند و سعی کرد بیشترین وقت را تلف کند …….. مگر اینکه خدا رحمی به او بکند و امیرعلی را به خانه بفرستاد ……….. میدانست در مقابل این زن هیچ راه دیگری جز اطاعت و جمع کردن لباس هایش ندارد ……….. اما بجز لباس و مانتو شلوارش چیز دیگری برنداشت .

مانتو اش را پوشید و با انگشتان لرزان و شانه هایی که با هر هق بالا می پرید دکمه هایش را بست و روسری اش را به سر کشید و نگاه مظلومانه اش را به خانم کیان انداخت تا لااقل دل این زن کمی ، تنها کمی به حال او بسوزد ………. اما انگار قرار نبود هیچ معجزه ای برای او اتفاق بی افتد ………. گوی های زمردی اش در دریایی از خون غوطه ور شده بودند و روی گونه های خیس از اشکش دیگر اثری از رژ گونه دقایق پیش دیده نمی شد و چهره اش رنگ پریده به نظر می رسید .

ـ بریم دختر ……… خیلی وقت تلف کردیم.

از پله های ایوان پایین می رفتند و سکوت میانشان را فقط هق هق های از ته دل خورشید می شکاند و دائما در دلش امیرعلی را با فریاد می خواند و صدا می زد .

داخل ماشین نشستند و آقای نادری ، راننده خانم کیان ساک خورشید را از او گرفت و صندوق عقب گذاشت و پشت فرمان نشست .

ـ کجا بریم خانم ؟

ـ خونه خواهرم .

خورشید سرش به ناگهان گیج رفت ……… پلک هایش بی اختیار روی هم افتاد و اجازه داد قلبش آخرین کوبش هایش را تجربه کند و برای همیشه به تپیدن هایش خاتمه دهد و به ایستد ……… خانه خواهر خانم کیان ……… یعنی خانه همان سامان گرگ صفت ……… یعنی با سر به دهان شیر رفتن .