با به گوش رسیدن صدای پارک کردن ماشین امیرعلی ، لیلا پوزخند نمایانی به چشمان زمردی خورشید زد و با قدم هایی آرام سمت در راه افتاد و به جای خورشید اینبار او در را باز کرد و با رویی گشاده که امیرعلی نمی دانست آخرین بار کی چنین لبخندی را از لیلا دیده بود ، سلامش داد .

بجای خورشید کت و کیف امیرعلی را گرفت …….. بجای خورشید دست دور گردن او انداخت و صورتش را بوسید و به جای او خسته نباشید گفت و خورشید را زنده زنده در آتش انتقامش سوزاند و خاکستر کرد ………. و چه تیز حلقه اشک را درون چشمان خورشیدی که خودش را پشت دیوار پنهان کرده بود ، دید و بیشتر خودش را به امیرعلی فشرد ………. چشمانش همچون دوربین های شکاری حال و روز خورشید را لحظه به لحظه رصد می کرد و از دیدن ویران شدن او سر مست تر از قبل می شد .

– عزیزم برو لباسات و عوض کن و دست و روت و آب بزن که یه شام خاطره انگیز انتظارت و می کشه .

امیرعلی بی حرف نگاهش را از لیلا گرفت و دور خانه گرداند …….. می دانست وقتی لیلا جلو بیاید ، خورشید دیگر جلو نمی آید ……… حضور خورشید را حس می کرد و قلبش می گفت خورشید گوشه ای ایستاده و نگاهش می کند ……… اما طولی نکشید که نگاه به اشک نشسته خورشید را دید و خورشید مضطرب از دیده شدنش توسط امیرعلی ، هول کرده دست به چشمانش کشید و با سر سلامش کرد .

امیرعلی لباس هایش را عوض کرد و سر میز برگشت و لیلا با همان لبخند پر تملقش سمت امیرعلی رفت و دست دور بازوی او انداخت و صورتش را به بازوی او فشرد .

– چه خبره که این همه غذا سفارش دادی ؟

– این چند وقته که غذای درست و حسابب نخوردی ، حس کردم که کمی ضعیف شدی ……… چند مدل غذا سفارش دادم که هر کدوم که میلت کشید و بخوری .

امیرعلی بازویش را از میان پنجه های لیلا بیرون کشید و پوزخند زنان نگاهش را روی میز چرخاند ………. باید احمق می بود اگر این لبخند های تصنعی لیلا را تشخیص نمی داد .

– جدیداً خیلی نگران من میشی ……… دفعه قبل که تو تب داشتم می سوختم ، ولم کردی و رفتی دنبال گشت و گزارت .

لیلا دندان هایش را روی هم فشرد و لبخندش را به زور حفظ کرد و روی لبانش نگه داشت ………. چقدر دلش می خواست مثل قبل توان داشت و جوابی دندان شکن به این مرد می داد ……. ولی در این شرایطی که قدم به قدم و دست به عصا راه می رفت ، باید شرایط احتیاط حفظ می کرد و دندان سر جگر می گذاشت و جواب این مرد را نمی داد .

– خورشید شام نمی خوره ؟

لیلا قاشق را میان پنجه اش فشرد و نفس عمیقی کشید و سعی کرد جلوی خشمی لحظه به لحظه بر شدتش افزوده می شد را بگیرد ……… این توجه های غیر مستقیم امیرعلی ، زیادی روی اعصابش می رفت ……. زیر لب مدام با خودش تکرار می کرد : ” تحمل کن لیلا ، تحمل کن . چیزی به پایان بازی نمونده ”

– گفت میره بخوابه …….. مثل اینکه قبل از اینکه تو بیای یه چیزی خورده بود .

امیرعلی به مسیری که ختم به اطاق خورشید می شد نگاهی انداخت و قاشقی برنجش را درون دهانش فرستاد …….. انتهای شامشان بود که نیش زهر آگین لیلا همچون ماری افعی آرام و زنگ دار از دهانش بیرون آمد .

– این دختره بدون اینکه از من بپرسه ، خانم کاری داری من برات انجام بدم یا نه ، می زاره چند ساعت از خونه میره بیرون ……. یکی از لباسام و برای امروز می خواستم ، اما چون خانم دیروز پریروز گذاشتن و رفتن ، مجبور شدم لباسام و بدم به خشک شویی . کلفت استخدام می کنیم ، آخرشم باید لباسامون و بدیم جای دیگه که برامون آمادش کنن ……… سرونازم که خدارو شکر پا برای بالا اومدن نداره .

سر امیرعلی بالا آمد و سمت لیلا چرخید ………. از تمام حرف لیلا ، فقط تکه ای که مربوط به بیرون رفتن خورشید می شد ، نظرش را جلب کرده بود .

– خورشید رفته بود بیرون ؟

لیلا خیلی عادی ، ظرف کریستال سالاد فصلش را جلو کشید و بدون اینکه خودش را راغب به ادامه صحبت درباره این موضوع نشان دهد ، چنگالش را درون ظرف سالادش زد و چرخاند .

– آره ……… فکر کنم حدودا یه سه چهار ساعتی بیرون بود ………. با سامان بود .

ابروان امیرعلی درهم رفت و گره کوری خورد ……… این روزها قلبش دیگر آرامش سابق را نداشت ……. حس می کرد دارد برای بار دوم دارد از یک سوراخ ، دوبار گزیده می شود .

– با سامان ؟ ………. مطمئنی ؟

لیلا شانه ای بالا انداخت و نگاه پیروز شده اش را از صورت درهم امیرعلی گرفت و به طرف سالادش داد .

– آره ……. گفتم که لباسام و برده بودم که بدم به خشک شویی ……… وقتی داشتم بر می گشتم خونه ، دیدم که خیلی خوشحال و خندون از ماشین سامان پیاده شد …….. البته دم خونه نه ها ، سر خیابون پیاده شد ……… دختره مارموز ، تمام جوانب احتیاطم رعایت می کنه.

امیرعلی همچون اژدهایی آماده آتش پرتاب کردن ، نفس های عمیق و ممتدی می کشید ………. چیزی که می شنید را نه قلبش باور می کرد و نه دلش …….. اما با مغز لعنتی اش چه می کرد …….. مغزی که به آنی تمام جانش را با افکارش به آتش کشیده بود …….. خورشید و سامان ؟ خورشید او ؟ دختری که دلش را به سختی به او باخته بود ؟

– تو چشمام نگاه کن و بگو که خورشید و سامان و باهم دیدی .

لیلا خودش را شوکه و ترسیده نشان داد :

– به ارواح خاک آقاجونم با همین دوتا چشمام دیدم که خوش و خرم از ماشین سامان پیاده شد …….. گفتم که چند ساعت بیرون بود ………. منم داشتم از خشک شویی بر می گشتم که اتفاقی دیدمشون .

امیرعلی نفس هایی خرناس مانند عصبی اش را بیرون فرستاد و همچون ببری آماده حمله ، صندلی اش را صدا دار و خشن عقب کشید و با قدم های بلند سمت اطاق خورشید رفت و بدون آنکه در بزند و یا اطلاعی بدهد دستگیره در را پایین داد و وارد شد .

خورشید ترسیده از باز شدن یکدفعه ای در اطاقش نگاهش سمت در کشیده شد ……….. اما با دیدن صورت برافروخته امیرعلی و رگ بیرون زده پیشانی و گردنش و ابروان درهم گره خورده او قلبش فرو ریخت و نفس میان سینه اش حبس شد و تمام جانش به قالبی یخ بدل شد .

– چی …….. چی شده ؟

امیرعلی خشمگین در را بست و درون چارچوب در کوبید ……….. تا الان اون تماس های یک ماهه را صدها بار برای خودش توجیه کرده بود …….. اما این یکی را چه می کرد ؟ بیرون رفتن خورشید با سامان را چه می کرد ؟

– دیروز ، پریروز بیرون رفته بودی ؟

قلب خورشید برای بار دوم فرو ریخت .

– بله .

امیرعلی پا به عرض شانه باز کرد و یک دست به کمر گرفت و با دست دیگرش ته ریش درآمده اش را لمس کرد .

– با کی بودی ؟

– تنها ……. تنها بودم .

دروغ گفتن به امیرعلی را دوست نداشت ……… اما حسی به او می گفت ، با بیان واقعیت تنها امیرعلی را برای همیشه از دست می دهد ……… امیرعلی یک قدم دیگر جلو رفت و خورشید ترسیده خودش را نامحسوس روی تخت عقب کشید ………. امیرعلی تاکید وار برای بار دوم سوالش را تکرار کرد :

– با کی بودی ؟

خورشید نگاهش میان نگاه خشمگین امیرعلی دو دو می زد ……… آب دهانش را محسوسانه پایین فرستاد و امیرعلی سوالش را تغییر داد و جدی ، بدون آنکه قصد نشان دادن کوچکترین انعطافی در صدایش داشته باشد ، پرسید :

– کجا بودی ؟

– بیمارستان .

– اونجا چی کار می کردی ؟

– یه ……. یه تماس سر کاری از یه نفر داشتم . گفت مادرم تصادف کرده بردنش بیمارستان ……. منم رفتم بیمارستان ، اما بعد فهمیدم قصد اذیت کردنم و داشتن .

پوزخندی روی لبان امیرعلی نشست و دست به بازوان خورشید گرفت و بلندش کرد و به دیوار چسباندش و تن او را میان خودش و دیوار به حصار کشید و سرش را سمت سر او پایین کشید :

– تو چشمام نگاه کن و بگو تنها بودی .

خورشید نگاهش کرد و بی اختیار بغضش بالا آمد و تصویر امیرعلی میان دیده گانش تار و محو شد …….. انگار از پشت شیشه ای باران خورده ، او را می دید …….. بغضش بالا آمد ……… نتوانست دروغش را تکرار کند …….نتوانست لب از لب باز کند و چیزی بگوید که هر چه می گفت بر علیه خودش می شد ……….. ناچارا لال شد …… خفه شد . امکان نداشت امیرعلی باور کند که او اتفاقی سامان را میان راه دیده و تا بیمارستان همراه او رفته و بعد هم با او به خانه برگشته …….. اصلا اگر خودش هم بود ، باور می کرد ؟ آن هم با آن پیش زمینه ای که در ذهن امیرعلی درست شده بود .

امیرعلی بازوی خورشید را فشرد و تکانی به تن پوشالی او داد و قطره اشکی روی گونه خورشید رد انداخت :

– حرف بزن ……… بگو که تنها بودی .

– تنها …….. تنها ………

نتوانست …….. نشد . امیرعلی همان فرمانروایی بود که غافل گیرانه تمام قلبش را به تصرف خودش درآورده بود و وقتی به خودش آمد که در دام عشق او گرفتار شده بود و حالا دروغگویی به فرمانروای قلبش را خیانتی بیش نمی دانست ……….. امیرعلی آشفته تر از قبل بازوی خورشید را فشرد و تکان دیگری به تن بی جان شده او داد بلکه زبان به تکذیب بگشاید ، اما انگار خورشید هیچ تصمیمی برای تکذیب کردن نداشت .

– با من داری چی کار می کنی خورشید ؟ ……… با قلب من داری چی کار می کنی ؟ ……… چه غلطی داری می کنی خورشید ؟

تکان دیگری به تن خورشید داد و او را به دیوار کوبید و درد در جان خورشید نشست اما درد قلبش آنقدر زیاد بود که درد جسمش به چشم هم نمی آمد .

– همش سوء تفاهمه امیرعلی ………. همش سوء تفاهمه . من فقط شما رو دوستت دارم ….. هنوزم دوستت دارم .

صدای امیرعلی بلند شد ……… درد نشسته در جان او هم از لا به لای کلماتی که از دهانش با فریاد بیرون می ریخت ، پیدا بود .

– این چه دوست داشتنیه که با یکی دیگه روی هم می ریزی ؟ …….. این چه عشقیه که با یه نره خر دیگه بیرون میری ؟ ……… تو می دونی این روزا من تو چه برزخی دست و پا می زدم ؟ می دونستی همون ریز ماهانه تلفنت چه جونی از من گرفته ؟ با اینکه همه چیز بر علیه تو بود ، اما باز من قبولش نکردم لعنتی ……. چون هزارتا توجیه برای خودم ردیف کردم که فقط به این نتیجه برسم که قلبم برای آدم درستی می تپه . اما این یکی رو چطوری برای خودم توجیه کنم ؟