سامان مات شد …….. ناباور دهانش همچون ماهی بیرون از آب افتاده باز و بسته شد . در آخر به زور ، با صدایی که انگار از ته چاه بیرون می آمد ، گفت :

– چی ؟ ……. خورشید و ؟

امیرعلی با خشم گردن سمت سامان کشید و در حالی که برق اشک بیشتر از لحظات پیش در نگاه خشمگینش نمود پیدا می کرد ، خودش را تکانی داد تا از دست افرادی که سفت به او چسبیده بودند ، آزاد شود و باز هم به سمت سامان هجوم ببرد .

– آره …….. خورشیدم و کشتم …….. عشقم و کشتم …….. می دونی چه بلایی سرش درآوردم ؟ …….. انقدر زدمش که خون کل صورتش و گرفت …….. زدم …….. خورشیدم و زدم ……… من ……. من زدم .

و تکان محکم دیگری به خودش داد که دو مرد ناتوان از کنترل امیرعلی دستانشان از دور بازوان امیرعلی رها شد و امیرعلی سمت سامان یورش برد و او را روی زمین انداخت و روی سینه اش نشست و ……. سامان ناباور حتی دیگر سعی هم نمی کرد تا از خودش مقابل ضربات سهمگین مشت امیرعلی که هر لحظه بر جایی از تنش می نشست ، دفاع کند ……… تنها می خورد . مشت یا لگد …….. فرقی نمی کرد .

امیرعلی نفس زنان و نفس بریده خودش را از روی سینه سامان کنار کشید و خسته بلند شد و با قدم هایی که انگار دیگر نه جان داشتند و نه توان ، از خانه آنها خارج شد و سوار ماشینش شد و ماشین را بی هدف روشن کرد و راند …….. نمی دانست به کجا می رود و یا مقصدش کجاست ……. تنها میراند بلکه به جایی برسد .

سامان به زور و به کمک خدمه ها از روی زمین بلند شد و نگاه نگرانش ، آشفته چرخی روی زمین زد .

داخل بردنش و روی یکی از مبلمان ها نشاندنش و سرخدمتکار با سینی بتادین و پنبه و الکل مقابلش زانو زد .

– آقا لطفا صورتتون و تکون ندید من زخماتون و ضد عفونی کنم. مادرتون شمارو با این وضع ببینن ، بنده خدا سکته می کنن .

سامان بی توجه به سر خدمتکار ، سرش را سمت خدمتکارانی که گوشه ای ایستاده بودند و آهسته درون گوش هم پچ پچ می کردند ، چرخاند و گفت :

– یکی بره موبایلم و پیدا کنه بیاره …….. نمی دونم کجا گذاشتمش . زنگ بزنید بهش ببینید صداش از کجا در می یاد .

خدمتکارها که نگاه سامان را روی خودشان دیدند ، بلافاصله دست از پچ پچ برداشتند و دنبال موبایل سامان رفتند و لحظه بعد موبایل سامان را میان دستانش قرار دادند .

به سختی شماره لیلا را گرفت …….. حتی بند بند انگشتانش هم تیر می کشید و درد می کرد . اما حال روحی و نگرانی و دلشوره برای خورشید ، آنچنان دمار از روزگارش درآورده بود که درد جسمانی اش را به باد فراموشی سپرده بود .

– الو سامان .

– اونجا چه خبر شده لیلا ؟ …….. خورشید چی شده ؟

– نمی دونم سامان . نمی دونم ……. فکر کنم دختره مرده بود …….. تکون نمی خورد .

– یعنی چی نمی دونی ؟ …….. چی داری می گی ؟ ………. یعنی چی مرده بود ؟ یعنی چی تکون نمی خورد ؟ .

لیلا وحشت زده فریادش بلند شد ……. معلوم بود که حسابی ترسیده :

– نمی دونم ……. نمی دونم . صورتش پر از خون بود ………. سروناز یه مرده رو آورد خونه . برداشتنش بردنش بیرون ، فکر کنم بردنش بیمارستان .

– لعنت به تو لیلا …….. لعنت به تو و اون نقشه های مزخرفت ……… لیلا ، اگر بلایی سر خورشید بیاد ، خودم با همین دستام می کشمت .

لیلا ترسیده از پشت خط فریادش بلند شد :

– به من چه ؟ ……. تو اون و می خواستی . تو باهاش عکس گرفتی .

سامان که حوصله چرندیات لیلا را نداشت تماس را قطع کرد و موبایل را گوشه ای پرت کرد و سرخدمتکار را کنار زد و بلندش کرد :

– کجا آقا ، صورتتون زخماش هنوز ضدعفونی نشده .

– نمی خواد ………. در ضمن اگه از ماجرای امروز چیزی به گوش مادر پدرم برسه ، مطمئن باشید تک تکتون و بدجوری مجازات می کنم .

و سمت سرویس بهداشتی رفت و علی رقم سوزش بسیار صورتش ، صورتش را با آب شست و خون ها را پاک کرد .

سروناز بالا سر خورشیدی که با لب و دهن و گونه کبود و زخمی و متورم بی هوش روی تخت بیمارستان خوابیده بود ، ایستاده بود و نگاهش می کرد .

– چرا رو تن این دختر این همه اثر ضرب و جرح وجود داره ؟ کی زدتش ؟

– همسرش دکتر .

– به شوهرش بگید بیاد بیمارستان .

– اگه حال این دختر بیچاره برای شوهرش مهم بود که اون می آوردش .

– پس با این وجود ، باید صبر کنیم تا این خانم بهوش بیاد که اگه شکایتی هست ما از سمت بیمارستان اقدام کنیم .

– دکتر حالش چطوره ؟ چرا بیدار نمیشه ؟

– هم تب بالاش ، هم این بی هوشیش هر دو عصبیه ……… فعلا تا بهوش اومدنش باید صبر کرد .

همزمان با ورود برادر سروناز دکتر از اطاق خارج شد و سروناز باز هم نگاهش را سمت خورشید چرخاند .

– بیا داروهاش و گرفتم .

سروناز کیسه داروهایش را گرفت و روی میز کنار تخت گذاشت .

– دستت درد نکنه .

– نمی خوای بگی چی شده ؟ ……… کی این بلا رو سر این بدبخت آورده ……… کی این بدبخت و با کیسه بکس اشتباه گرفته ……… آدم دلش برای این صورت آش و لاش شده می سوزه .

– اسمش خورشیده …….. این آتیش و یه از خدا بی خبر انداخت تو دامنش …….. می خواستن به کیان نشون بدن که هرزس …… که نا اهله . اما این بدبخت پاک ترین دختریه که من می شناسم . مثل گل پاکه . معصومه ………. می دونم آقا با دیدن اون عکسا دیوونه شده .

– همونایی که دور تخت افتاده ریخته بود ؟

– تو هم دیدیش ؟

– آره یه لحظه چشمم بهش افتاد .

– مطمئنم عکسا فتوشاپ بودن …….. خورشید چنین آدمی نیست .

– فتوشاپ نبودن.

سروناز نگاهش کرد و ابروانش را درهم فرستاد .

– مطمئنی ؟

– آره بعد از هفت هشت سال کار کردن تو عکاسی ، دیگه با یه نظر می فهمم اون عکس فتوشاپه یا اصله …….. اونا فتوشاپ نبود ، اصل بود .

– من باور نمی کنم …….. من با این دختر چند ماه زندگی کردم . ریز و بمش دیگه تو دستمه .

– حالا چند سالشه ؟

– بیست .

48 ساعت گذشته بود و انگار خبری از بهوش آمدن خورشید نبود …….. 48 ساعتی که سروناز تمام مدت بالا سر خورشید ایستاده بود …….. و حالا بعد از دو روز می خواست به خانه امیرعلی برود ……… خانه ای که شاید برای بار آخر بود که پا درونش می گذاشت .

عصبی بود و خشمگین …….. امیرعلی در حق خورشید ناجوان مردی کرده بود ……. حتی اگر آن عکس های منحوس واقعیت داشت ، امیرعلی حق چنین رفتاری را با خورشید نداشت .

به خانه رسید و زنگ را فشرد و مش قاسم در را به رویش باز کرد و در حالی که نگاه به اخم نشسته اش را روی عمارت مجلل اما نحس مقابلش می چرخید ، پرسید :

– آقا خونس ؟

– نه …….. رفته بیرون .

سروناز سری تکان داد و سمت عمارت راه افتاد ……… کار کردن در این خانه همیشه سخت بود ، اما اکنون حس می کرد ، دیگر حتی یک ثانیه ماندن در این خانه ناممکن به نظر می رسد .

در ورودی خانه را باز کرد و لیلا را نشسته مقابل تلویزیون و در حال تلویزیون دیدن ، دید ……… لیلا با صدای باز و بسته شدن در ، سرش را سمت در چرخاند و نگاهش را به سروناز داد :

– به به سروناز خانم ……. از این طرفا . راه گم کردی .

سروناز با اخم نگاهی به زن مقابلش کرد ……… اگر قبلا در مقابل زبان تند و تیز این زن سکوت اختیار می کرد ، بخاطر این بود که در این خانه و برای این زن کار می کرد ……… اما الان که دیگر قصد ماندن در این خانه را نداشت ، وضعیت خیلی فرق می کرد .

– سلام .

– نترسیدی اومدی ؟ ……. دیروز و پریروز که حتی یه زنگ هم نزدی اطلاع بدی نمی یای …….. خونه و زندگی رو همینجوری به امون خدا ول کردی و رفتی …… این نیومدنا و بی نظمی ها واقعا دیگه داره زیاد میشه .

سروناز با قدم های آرام اما محکم و پر صلابت جلو رفت و مقابل لیلا رسید .

– قراره از این به بعد بیشتر هم بشه .

لیلا هم ابروانش را درهم فرستاد و مقابل سروناز ایستاد …….. سروناز بلند قامت بود و درشت هیکل ، و این نشستن مقابل هیبت این زنِ ایستاده مقابلش ، انگار او را زیادی در موضع ضعف قرار می داد .

– چیه ؟ ……. حرکات و رفتارای جدید از خودت نشون میدی .

– اومدم یه خبر خوب بهت بدم دختر جون ……… نقشت خوب گرفت . حال خورشیدِ بدبخت خیلی بده ……… بعد از چهل و هشت ساعت ، نه تبش پایین اومده ، نه بهوش اومده ………. به خودت و اون نقشه های ماهرانت آفرین بگو ، چون دکترش گفت اگه این بیهوشی و تب بالای این دخترِ بدبخت همین مدلی ادامه داشته باشه ، ممکنه تو کما بره ……… من خورشید و خوب می شناسم ، همونطوری که توی مارمولک و تو این چند سال خوب شناختم . خورشید انقدر پاکه که این دوز و کلک ها حتی به ذهنش خطور نمی کنه ……. چه برسه به اینکه بخواد عملیش کنه.

لیلا ترسیده و عصبی صدا بلند کرد :

– این چرت و پرتا چیه به هم می بافی ؟ …….. مارمولک خودتی . اون دختر اگر هرزگی کرده ، بخاطر ذات خرابشِ ……. نه اون وهمیات مالیخولیایی که تو ذهن معیوبت پرورشش میدی .

سروناز هم صدایش را بلند کرد ……. دیگر این تحقیرها و توهینای لیلا را تاب نمی آورد .

– خفه شو دختره خیره سر ……. هرزه تویی نه اون دختر بدبخت . می فهمی ؟ ذات تو خرابه ، نه اون بدبخت ……… دیگه حتی برای یک ثانیه هم پام و تو این خونه نمی زارم تا برای تو و اون شوهر احمقت کار کنم …….. بهتره دنبال یه نوکر و کلفت دیگر بگردید ……… در ضمن ……