سعی کردم آروم باشم.
اصلا نمی‌خوام اینجا عصبی بشم.
اونم جلو این آدما.

سهیلا خنده ریزی می‌کند.
– بهتر اصلا دختر مناسبی نبود خودم برات می‌گردم یه دختر خوب پیدا می‌کنم.

پوزخندی می‌زنم.
کاش بتوانم جلوی خودم را بگیرم و هر چه از دهنم در می‌آید بارش نکنم!
– نه سهیلا خانوم اشتباه متوجه شدی نفس از هر کسی بهتر میتونست یه زندگی رو اداره کنه. هر کسی آرزوش رو داشت اما من لیاقتش رو نداشتم در شرایطی هم نیستم بخوام ازدواج کنم ، زحمت نکشید. الانم اومده بودم راجب ترانه حرف بزنم چه خوب که خودش این‌جاست.

میثم اخم می‌کند.
فکر نمی‌کرد بيايم؟
تکلیف ترانه را مشخص می‌کنم. نگفته بودم؟

پدر منتظر نگاه میکنم.
می‌دانم قبول نمی‌کند. از ترس ابرویش!
اما من دیگر خواهرم را رها نمی‌کنم.

– میخوام طلاق ترانه رو بگیرم.

میثم میخندد و پدر خشک نگاهم می‌کند.
سهیلا پوفی می‌کند و هامون با تعجب نگاهم می‌کند.
حرف عجيبی گفتم؟

میثم از جایش بلند می‌شود.
– بیین من هر چقدر حرف نمی‌زنم می‌خوام احترام بزارم ، تو چیز دیگه ای برداشت می‌کنی.
تو کی هستی که بخوای طلاق ترانه رو بگیری؟
چه فکر کردی واقعا با خودت؟

پدر هم پشت بند او بلند می‌شود و نگاهی به ترانه و بعد من می‌اندازد.
– دلیلت چیه؟
بعدم مگه خود ترانه زبون نداره؟ اگه مشکلی باشه خودش میاد می‌گه.

سهیلا نیشخندی می‌زند.
– بیکاره دیگه. چشم نداره خوش‌بختی بچه های منو ببینه اخه پسر مگه ما چیکارت کردیم چرا هر بار میایی يه بدبختی با خودت میاری؟

ترانه حالش خوب نیست.
از اخر این ماجرا می‌ترسد و حق هم دارد. اما با این حال ساکت نمی‌ماند.

– من واس همین امروز اومده بودم اينجا پدر.
من دیگه نمی‌خوام با میثم زندگی کنم

– تو غلط می‌کنی. داداشت هر چی بگه باید گوش کنی مگه؟
میثم این را با عصبانیت می‌گوید و با نفرت مرا نگاه می‌کند.

هامون که تا آن لحظه ساکت مانده کنارم می‌ایستد .
– تو این چند هفته که من نبودم چه اتفاقی افتاده یکی بگه جریان چیه؟ هاکان؟

– نیستی عیبی نداره، ولی اینکه حواست به خواهرت نیست اذیتم می‌کنه هامون.

این آقا یه ماه پیش زده تمام صورت و بدن ترانه رو داغون کرده. بار اولش هم نیست بگذرم منتهی این دفعه رو من دیدم.

تو رو نمیدونم اما من دستی که روی خواهرم بلند شه قلم می‌کنم.

مرتیکه تو خیلی غلط می‌کنی با خواهر من اينجوری رفتار می‌کنی زنته نوکرت که نیس.
متاسفم واس کسایی مثل تو که بویی از انسانيت نبردن.

پدر با خشم به من نگاه میکنم.
می‌داند هدفم تحریک کردن هامون بوده است.
ديوانه که شود، دیگر هیچکس جلو دارش نیست!

انگار موفق شده ام که هامون قرمز می‌شود.
– تو خیلی گوه خوردی دست رو ترانه بلند کردی. بزنم تو دهنت پر خون شه ببینی چه حالی وقتی‌ کسی رو کتک می‌زنی؟

میثم با مسخرگی نگاهش می‌کند.
– اینجا رینگ نیست و منم حریفت نیستم.
جرئت داری دستت بخوره به من.
واقعا فکر کردی ولت ميکنم.
زورم به تو هم که نرسه به ترانه که می‌رسه. پس حواست با…

اولین بار است از کتک خوردن کسی لذت می‌برم. انگار هامون دق دلی های خودش را هم سرش در می‌آورد.

سهیلا جیغ می‌زند و پدر سعی در جدا کردنشان دارد!

– تو خیلی غلط اضافه می‌کنی.
جلو خود من خواهرم رو تهدید می‌کنی عوضی.
یک بار دیگه فقط یک بار دیگه زر زر کن ببین چه جوری فکت رو خورد می‌کنم.

فکر کردی ما چی هستيم.

اگه پدرم بی غیرت شده باهات کاری نداره من مثل اون نیستم. کاری نکن جنازه ات رو بزارم رو دست اون بابای پول‌دار حروم خورت.

سهیلا جلوی پدر را می‌گیرد.
اما او عصبی شده‌ است .
– دهنتو ببند هامون گمشو از خونه من بیرون. خیلی غلط می‌کنی دخالت می‌کنی نه به تو ربط داره نه به هاکان.
دعوای زن و شوهر که دخالت نميکنن. خودشون می‌دونن چه جوری باهم کنار بیاین.

هامون خنده هیستریکی می‌کند.
– اوه جوش آوردی آقای سلحشور بزرگ.
باش گم میشم میرم بیرون اما تنها نه .

دست ترانه را می‌گیرد و می‌خواهد به سمت در برود، که میثم جلویش را می‌گیرد.
– هر گوری میخوای بری برو اما ترانه باتو جایی نمياد.

هامون دستی به صورتش می‌کند و بعد مشتی در صورت میثم فرو می‌آید.

– بیا برو اون ور بابا مرتيکه تا نزدم بیشتر آش و لات کنم.

قبلا اینکارو کردی بهت هشدار دادم گوش نکردی. ایندفعه دیگه مثل دفعه قبل‌ نیست.
ترانه اون موقع به حرفم گوش نکرد اما الان خودشم می‌خواد جدا شه.
پس به نفعته زیپت رو بکشی وگرنه خودم جرت میدم.

با پوزخند سری برای پدر که از عصبانيت در حال انفجار است تکان می‌دهم و پشت سر هامون خارج می‌شویم .

هامون مچ دستش را ماساژ می‌دهد و همان طور رو به من می‌گوید:
– نمیشد زودتر بگی؟ اخر همه من باید متوجه بشم.
ترانه من به تو زنگ نزدم چرا نگفتی برای چی با هاکان رفتی خونش؟
دهنتون رو باید سرویس کنم.

ابرویی بالا می‌اندازم.
– تو هم که همش می‌خوای دهن یکی رو سرویس کنی بچه.
بعدم من نباید بگم خودت باید بدونی.

چپ چپ نگاهم می‌کند و زیر لب فحش رکیکی ميدهد.

ترانه از خجالت لبش را گاز می‌گیرد و چشمان من درشت می‌شود.

– هامون ببند دهنتو.
واقعا فکر می‌کنی فحش میدی پر ابهت تر میشی سخت در اشتباهی

– همین که دهن تورو می‌بنده اینجوری حرص میخوری بسه حالا کی موافقه با دیزی؟

خیلی وقته نخوردم.
ترانه اینجوری نگام نکن.

ما دیزی نخوریم چیزی حل میشه؟
نه پس در نتیجه تو کلا بهش فکر نکن. منو هاکان حلش می‌کنیم.
راستی هاکان من پنجشنبه باید برم تا اون موقع مهمون توییم ظاهرا این ورا فعلا نمیشه آفتابی شد .

می‌خندم.
از سر بدبختی!
از سر اینکه باید دو هفته هامون را تحمل کنم.

نیشخندی می‌زند.
– اخی چقدر خوشحال شد.
حالا که این‌جوری میخوای بیشتر پیشت می‌مونم. البته اگه الان دیزی رو مهمون تو باشیم.
راستی نگفتی خانم وکیل رو چه جوری پروندی؟

– نمیدونم شاید بعدا از این کاری که در حقش کردم پشیمون شم اما بهترین کار ممکن بود .

ترانه با دلسوزی نگاهم میکند.
– نگران نباش همه چی درست میشه داداش.
حتما وقتی به نفس گفتی خيلی اذیت شدی

لبخند تلخی میزنم.
– واکنش نفس برام تلخ بود. انتظار داشتم داد و بیداد کنه عصبی شه هر چی از دهنش در میاد بارم کنه اما خیلی خانومانه رفتار کرد . بیشتر شرمنده ام کرد.

هامون با مسخرگی جونی می‌گوید .
– باشه بابا بیخیال حالا هندی ش نکنین. نمیاین بریم الان میبدن رستورانا بعد باید با ترانه خودت دیزی درست کنی…

سارا در زیرزمین را با شوق باز میکند.

– بفرما هاکان خان چطوره؟ کارگاه جدیدمون اینجاست از شر بقیه هم خلاص میشیم بدون غر اضافه شنیدن.

نگاهم را دور تا دور کارگاه میچرخانم.
– خیلی بزرگ تر از اون چیزی که فکر میکردم. وسائل رو کی میچینین؟

چشمکی برایم میزند.
– فردا صبح قرار شده پیمان و ساشا برن مکان قبلی همه رو بار بزنن من و بیتا از این ور شروع به چیدن میکنیم. شما به کاراتون برسید آقای دکتر نگران هیچی نباشید.

نگاهش میکنم.
– میام کمک صبح زود میام یکم هستم بعد میرم مطب از اون ور عصر زودتر برميگردم. راستی مامان ساشا خوبه ؟

شانه ای بالا می اندازد.
– ظاهرا خوبه.

روی صندلی مینشینم.
– چته سارا خانوم؟
سرحال نیستی؟

صندلی روبرویم میگذارد و مینشیند.
– راسته با نفس بهم زدید؟

خدای من !
فقط یک ساعت از این موضوع حرف نزنند چه میشود؟
خودم سر این قضیه داغان شده ام.

– آره ولی جواب سوالم رو ندادی جنابعالی.

آهی میکشد.
– ازم ناراحت نشو هاکان اما وقتی پیمان گفت جدا شدید ناامید شدم از خودم و ساشا.

– آها پس بگو قضیه چیه.
اولا ماجرای من و نفس با تو ساشا به کل فرق داره و داشته.
بعدم اگه الان از این ناراحتی که ساشا قدمی جلو نمیزاره ناراحت نباش همون روز اولم بهت گفتم ساشا فرق داره با همه. درکش کن و بازم صبور باش

انگار با حرفهایم نمک روی زخمش پاشیدم که بغضش منفجر میشود.
– هاکان بحث خودم نیست من به خاطر ساشا هر کاری میکنم اما خانواده ام ولم نمیکنن.

انگار بحث خیلی جدی تر از این حرفاست!
– آروم باش سارا بگو ببینم چیشده؟

– پسر صمیمی دوست پدرم اومده خواستگاری پدرمم بدجور گیر داده. میترسم به ساشا بگم

صاف میشینم و جدی میگویم :
– باید بهش بگی. اگه بعدا بفهمه که قطعا میفهمه عصبی میشه عصبی هم بشه میدونی که چیکار میکنه.
راجب خواستگارت هم نگران نباش من یه نقشه دارم حالا هم پاک کن اشکات رو.