به چهره ی مرد جوونی نگاه میکنم که رو به روم پشت میزش نشسته و سرش تو دفترشه و همزمانم با بارمان حرف میزنه….

سرم پایین میاد و خیره میشم به حلقه ی ساده ای که انگشت چپم رو تزیین کرده…

هنوزم هنگم…..نمیدونم بگم چه حسی دارم…اینقده همه چیز یهویی بود که الانم که عقد بینمون خونده شد هم نمیتونم باور کنم….

از شبی که صحبت عقد رو کرد تا همین چند دقیقه پیش یه قفلی زدم به مغزم که مبادا  بشینم به فکر کردن و خوب و بد این ازدواج رو بسنجم…..

اما حالا که دارم فکر میکنم میبینم چه سرسری گرفتم….اینقده که حالا دست و دلم داره میلرزه….با فکر به خانواده ای که اگه بفهمن معلوم نیست چیکار میکنن چهارستون بدنم به لرزه درمیاد….پدر و مادرش…وااای….امان از اون لحظه ای که بفهمن بارمان بدون اجازه و حتی بدون مشورت باهاشون من رو عقد کرد…..

نگاهم تو آینه به خودم میفته….به ظاهر هیچ چیزی از هیچ عروسی کم ندارم…..آرایش ملایم دخترونه ای که آرایشگر برام انجام داد باعث شده سنم از اینی که هستم پایین تر نشون داده بشه…..موهای باز و بسته ی رنگ شده م به زیبایی هر چه تموم تر رو صورتم دلربایی میکنه….لباس ساده ولی زیبایی که انتخاب بارمان بوده رو تنم به خوبی نشسته….اما از درون…آخ.. از درون حس میکنم دارم متلاشی میشم….نمیدونم اصن چی شد که همقدم شدم باهاش و این مسیر چند روزه رو تا رسیدن به محضر و خوندن خطبه ی عقد طی کردم….فقط میدونم من طلوع مشعوف، دختر بیست و دو ساله ی تهرانی، دیگه کم آوردم….یکی رو میخواستم تا برای همیشه کنارم باشه….و وقتی بارمان قول خوشبختی همیشگی رو داد دیگه نتونستم مخالفت کنم….

_ بریم؟….

با صداش سرمو بالا میارم و بهش نگاه میکنم…

تو این کت و شلوار شیک، جذاب تر از هر وقت دیگه ای شده…..

دستشو دراز میکنه و سمتم میگیره…..

بالاخره دل میکنم از صندلی و با کمکش بلند میشم……

با گرفتن لبه ی لباسم تو ماشین جا میگیرم….

بارمان در سمت منو میبنده و ماشین رو دور میزنه و میشینه…..

_ خب..خب….عروس خانم کجا بریم حالا؟…

لب هامو به زور از هم فاصله میدم و میگم: نمیدونم…کجا بریم؟….

ماشین رو روشن میکنه و همزمان میگه: اول میریم آتلیه….

از شنیدن اسم آتلیه ذوق زده میشم….چرا حتی یه درصد هم بهش فکر نکرده بودم….

با دیدن خندم میخنده و میگه: فدای او خندیدنت خوشگل من….

هنوزم عادت به قربون صدقه و حرفای عاشقونه ای که میزنه ندارم…..یاد حرفای دیشبش میفتم که از پشت سر محکم بغلم کرده بود و تو گوشم میگفت:  ته هر چی حرف عاشقونه بود رو درآوردم….یه دوست دارم از زبونت نشنیدم که…میخوای جون به لبم کنی…..

دستش رو رونم میشینه و منو از فکر در میاره….

الان دیگه زن رسمیشم…زن قانونیش…پس چرا هر بار با لمس دستش اینجوری بدنم منقبض میشه….

خدایا کمکم کن….کمکم کن یادم بره چه بلایی سرم آورد….کمک کن این بار دیگه خوشبخت شم….

_ آقا دوماد از پشت بغلش کنین و دستاتون رو حلقه کنین دور سینه هاش…..

لبخندی که گوشه ی لب بارمان میشینه من رو حرصی میکنه….

_ ای به چشم….بذار ببینم چقده شانس باهام یار بوده……

کنار گوشم حرف میزنه و من حرصی تر میشم….

دستاش که دور سینم حلقه میشه تو گوشم آروم میگه: قربونت برم این سایز خودته دیگه؟…فقط نگو از این سوتین های پنبه ای چی بهشون میگن؟..هاان؟..از اینا پوشیدی؟….هاان طلوع؟…

تموم بدنم به لرزه در میاد….همه جای بدنم رو اون شب دیده و دست زده…چرا وانمود میکنه اولین باره که بهم دست میزنه…

حرفی که نمیزنم میچرخونتم و‌ رو به روش قرار میگیرم….

با دیدن چشمای اشکیم متعجب و وارفته بهم نگاه میکنه…..

_ طلوع!!….

چیزی نمیگم و اون بازم اسممو صدا میزنه: طلوع…چت شد قربونت برم…..

چشمامو تو کاسه میچرخونم تا اشکام جاری نشن رو گونه هام و آرایشم بهم نخوره…

_ میشه….میشه بریم؟…هر چی عکس گرفتیم بسه….الان فقط بریم….

با ناراحتی، عمیق نگاهم میکنه و با تکون دادن های سرش میگه: باشه…

در و باز میکنه و‌ منتظر بهم نگاه میکنه…..

همون لحظه ای که از در آتلیه زدیم بیرون از رفتارم پشیمون شدم..از همون موقع تا الان هیچ حرفی بینمون رد و بدل نشد و میدونم اینبار من بودم که خراب کردم……ولی واقعا دست خودم نبود….به کی بگم تا باورم کنه…..

جلوتر ازش داخل میشم….پشت سرم وارد میشه و درو میبنده….دستمو از مچ میگیره و بدون حرفی جلوم پاهام میشینه و شروع میکنه به باز کردن بند های صندل هایی که به شدت باهاشون مخالف بوده ولی من اصرار داشتم به گرفتنشون……

بازشون میکنه و کمکم می‌کنه از پام درشون بیارم….

سمت مبل ها میرم و میشینم…..

موبایلش زنگ میخوره….از جیبش درمیاره و میذاره کنار گوشش…..

_ ال…..

حرفش کامل نمیشه که صدای داد و جیغ هایی که پشت سر هم میاد رو منی هم که با فاصله ازش نشستم رو میشنوم….

با ترس بلند میشم که رو بهم اشاره میکنه بشینم‌…

به حرفش گوش نمیدم و نزدیکتر میشم…..

_ الو….مامان….مامان….اجازه بده حرف بزنم….آره..آره…درست شنیدین…بله عقد کردم….ازدواج کردم….با کسی که خودم انتخابش کردم و دوسش دارم….گوش بده یه لحظه….گوش بده….

صداش کم کم بالا میره و اینبار با داد میگه: بابا یه لحظه گوش بده ببین چی میگم…مگه رفتم زیر گل اینجوری جیغ میکشی……زندگی خودمه….سی و سه سالمه…بچم مگه شماها انتخاب کنین برام….

هر چی گوشامو تیز میکنم جز صدای جیغ های تیز مادرش چیز دیگه ای از اونور نمیشنوم….